అమ్మ ఊరెళ్తే? !!!

చిన్న పని పడింది. రెండు రోజులకి ఎలాగైనా హైదరాబాద్ కెళ్లి రావాలి. చూస్తే ఈ వారాంతం తప్ప అవకాశమే లేదు. పెద్దదానికి ప్రాణ స్నేహితురాలి పుట్టినరోజట! పైగా రోబోటిక్స్ క్లాస్ ట. చిన్న దానికి స్కౌట్స్ & గైడ్స్ పిక్ నిక్ ట. అస్సలూ కుదరదు.

పిల్లల్ని తీసుకెళ్లకుండా వెళ్తే ఏడుస్తారు. నాకూ అయ్యో అనిపిస్తుంది ఎలాగా? ఏం చేద్దాం? అని ఆలోచిస్తుంటే పిల్లలు పోనీ నువ్వొక్క దానివే వెళ్లు.. మేముంటాం. అనేసారు. మా వారూ, అత్తగారూ కూడా పర్వాలేదు వెళ్లు అని అభయ హస్తం ఇవ్వగానే ..చివరకు మనసు చిక్కబెట్టుకుని టికెట్టు కొనుక్కొచ్చుకున్నాను.

ఇవ్వాళ స్కూల్ నుండి ఇంటికి రాగానే పిల్లల్ని ‘ఏమ్మా! బాగా ఉంటారా నేను లేకపోతే.. ‘..అని కాస్త బెంగ తో కూడిన అనురాగం తో అడిగాను. అంతే ఇక కలల ప్రపంచం లోకి అలా అలా వెళ్లి పోయారు.

చిన్నదానికి కాస్త పొగరెక్కువకదా.. ఏది వినాలనుకోలేదో అదే అనేసింది. ‘ఏం పర్వాలేదమ్మా! We will be more than fine!, infact it will be excellent!’ ‘అబ్బా దీనికి బొత్తి గా దాపరికం లేదు..’ అని విసుక్కున్నా. అది ఊరుకుంటుందా? అరమోడ్పు కన్నులతో.. దాచాలని తెలియదాయె బోల్డు ఆనందం తో చెప్పింది.

1. లేస్ చిప్స్ అలా హాయిగా తినచ్చు (అబ్బా.. ఎప్పుడూ అవేనా?)

2. రోజంతా టీ వీ చూడచ్చు (హమ్మో హమ్మో)

3. బాత్ రూమ్ లో ఒక రివెర్ చేయచ్చు. (నా తల్లే)

4. రెయిన్ లో ఎప్పుడూ హాయిగా ఆడుకోవచ్చు (అఆహా)

5. మూవీస్ , కార్టూన్స్ ఇష్టం వచ్చినట్టు చూడచ్చు (చూడండి చూడండి. అసలు కేబుల్ కనెక్షన్ తీయించి వెళ్తే సరిపోతుంది)

6. నో స్టడీస్ ఓన్లీ ఆటలు (ష్యూర్..)

7. బాత్ చేయక్కరలేదు. (హ్హ్హ్హ్హ్హ్హ్హ్హ్హ్హ్ )

8. మార్నింగ్ టు ఈవెనింగ్ ఆడుకోవచ్చు (ఇందాకా చెప్పారు గా..)

9. అందర్నీ మాడ్,, స్టుపిడ్ అలా బాడ్ వర్డ్స్ అనచ్చు (అని చూడండి తెలుస్తుంది)

10.మాగీ , పిజ్జాలు తినచ్చు. పప్పు వైపు కూడా చూడక్కర్లేదు (నాలుగు రోజుల అవే తింటే.. ప్లీజ్ పప్పన్నం పెట్టు అని మీరనరా? నేను విననా?)

11.తింటూ మధ్య మధ్యలో బాత్ రూమ్ కెళ్ళచ్చు ( ఛీ...)

12.ఒక డాగ్ కొనచ్చు, కాట్ కొనచ్చు (ఆహా. రెండ్రోజుల్లో రెండు కొనేస్తారా.. వచ్చాక నేను మళ్లీ ఇచ్చేస్తా!)

13.ఫ్రెండ్స్ ని పిలిచి మంచాల మీద ఎగరచ్చు (రోజూ ఎగురుతారు గా మీ మంచాల మీద. మా మంచాన్ని కూడా వదలరా.. లాక్ చేసి పోవాలి తప్పదు)

14.జొ మన్ మె ఆయె వొహ్ కర్సక్తె హైన్ (మళ్లీ దీని మొహానికి హిందీ..)

15.ఒక కళ్ళజోడు చేయించుకోవచ్చు (ఓర్నాయనో..)

16.జుట్టు ముళ్ళేసుకోవచ్చు (దానికో పిచ్చి అలవాటు.. మాన్పించలేక చస్తున్నాను)

17.నాయనమ్మ ఐపోడ్ ని లాగేసుకుని, నాన్న లాప్ టాప్ లో ఆడచ్చు.. (అత్తగారికీ, ఈయన గారికీ చెప్పి వెళ్లాలి)

18.జడలు వేసుకోకుండా హాయిగా తిరగచ్చు.. (తిరగండి.. తిరంగండి నేనోచ్చాక కసి గా చిక్కులు తీస్తుంటే తెలుస్తుంది అమ్మగారికి)

పెద్దది ముసి ముసి గా నవ్వుకుంటూ.. వచ్చి నా భుజాల మీద చేతులేసి.. ‘లేదమ్మా! We will miss you a lot!’ అని చిన్నదాని వైపు చూసి నవ్వుతోంది.. పైగా.. చూశాను దానికి గీతా బోధ చేస్తుంటే.. ‘ఇవ్వన్నీ నువ్వు అమ్మ కి చెప్పేయకు. మాడ్’

‘అమ్మా! అక్క నన్ను మాడ్ అంటోంది...’ కంప్లెయింట్!

వామ్మో ఎంతకి తెగించారు? పోనీ ట్రిప్ కాన్సెల్ చేసేసుకుంటే? ఊర్కే అన్నా లెండి. మా చిన్నప్పుడు మా అమ్మ ఒకటి రెండు రోజులకి ఊరెళ్తే మేమూ అంతే.. మళ్లీ మాట్లాడితే ఇంకాస్త ఎక్కువేమో.. కానీ నా పిల్లలకి కాస్త మంచి పోలికలు రావచ్చు కదా నా పోలికలే ఎందుకు రావాలీ.... (((

కుచ్ కుచ్ హోతాహై...

చదువుకునే రోజుల్లోనో, మొదట్లో ఉద్యోగం చేసే రోజుల్లోనో ఎప్పుడో గుర్తులేదు ఈ సినిమా విడుదల అయినట్టుంది (ఈ మధ్య చాలా మంది అమ్మాయిలు.. ఉత్సాహం లో “ఓహ్ యముడికి మొగుడు నేను నాలుగో క్లాస్ లో ఉండగా విడుదలైంది..” ఆలాగ.. ఒక్క గూగుల్ సర్చ్, ఒక్క కూడిక వచ్చిన వాళ్ళకి తమ వయసు చెప్పెసుకోవటం.. చూసి చాలా తెలివి గా ఎలా చెప్పానో చూశారా? 

ఒక రేజ్.. అందరూ ఎంత ఉత్సాహం తో సినిమాకి బళ్ళు కట్టించుకుని మరీ వెళ్లినట్టున్నారు. (ఆటో బళ్లు, మోటార్ సైకిళ్లు అవీ..) ఈ సినిమా చూడని జన్మ వ్యర్థమన్నారు.. షారుఖ్ ఖాన్, కాజోల్, కొత్తమ్మాయిట రాణి ముఖర్జీ, జోయ్ ముఖర్జీ కుటుంబం లోంచిట. కాజోల్ కి కజిన్ ట. సల్మాన్ అతిథి నటుడు.. ఇంకేం కావాలి? నేనూ వెంటనే వెళ్లిపోయా.. టికెట్ దొరకక ఈవిల్ డెడ్ హిందీ అనువాదం చూసి తల నొప్పితో రూమ్ కి వచ్చా! (ఆ హాల్ పక్కన చవక గా దొరికే పాత సినిమాలు తెప్పించి ఆడించే ఒక థియేటర్ ఉండేది లెండి.. సినిమా కని బయట కెళ్తే ఏదో ఒకటి చూడకుండా రాకూడదని మాకు నియమమాయే! తప్పదుగా!). మళ్లీ మరింత ముందు రెండు క్లాసులు బ్యాంకు కొట్టి మరీ వెళ్లాను. అబ్బే దొరకలేదు.. ‘పాప్ కొ జలాకర్ రాఖ్ కర్ దేంగే’ సినిమా చూసి చలించిన మమ్మల్ని ఎవరో దయామయులు హాస్టల్ కి చేర్చారు. మూడవ సారి పొద్దున్నే హాల్ కి చెక్కేసి కూర్చుని మొత్తానికి చూశాం.. అందరూ అబ్బో ఆహా.. అన్నారు కానీ.. నాకు ఎందుకో నచ్చలేదు. “నీది మరీ చాదస్తం కృష్ణా! సినిమా ని సినిమా గా చూడు! సమాజానికి స్ఫూర్తిదాయకమవ్వాలని అనుకోకు.” అని స్నేహితులంతా హిత బోధ చేశారు. అప్పటికి ఊరుకున్నాను.

కానీ బుర్ర లో ఎక్కడో తొలుస్తూనే ఉంది. ఒకరిద్దరు సన్నిహితుల దగ్గర అన్నాను.. ‘నాకు అర్థం కావట్లేదు..కాజోల్ షారుఖ్ ఖాన్ ని ఓడించినంత కాలం స్నేహితురాలి గా చూశాడు. కులాసా గా తిరుగుతూ, ఆటలు ఆడుతూ, అల్లరి చేస్తున్న అమ్మాయి స్నేహానికి పనికొచ్చింది. ప్రేమకి,పెళ్లికి మాత్రం కాదు..’ అని..


‘నీ మొహం! షారుఖ్ ఆ అమ్మాయి పట్ల ఉన్న స్నేహం, ప్రేమ అని తెలుసుకోలేకపోయాడు..’ ఆ అమ్మాయి జీవితం లోంచి వెళ్లిపోయాకా కానీ తెలిసి రాలేదు..’ అని అరమోడ్పు కన్నులతో పారవశ్యం గా చెప్తే..’హబ్బో.. ఏమో లే’ అనుకున్నాను.

షారుఖ్ చదువు పూర్తి చేసుకుని, జీవితం లో సెటిల్ అయి, పెళ్లి చేసుకుని ఒక బిడ్డని కని,.. ఆ బిడ్డకి తొమ్మిదో ఏడు వచ్చేంత వరకూ..అంటే ఒక దశాబ్దం పట్టదూ? ఈలోగా కాజోల్ అల్లరి తగ్గించి, ప్రశాంతత ని అలవరచుకుని, నెమ్మదితనం నేర్చుకుని, బాస్కెట్ బాల్ మానేసి, భారత నాట్యం నేర్చుకుని, పాటల్లో ప్రావీణ్యం సంపాదించి, జుట్టు పెంచుకుని,చీర కట్టు తో, నగలు,నాణ్యాలు తదితర ఆక్సె సరీలు ఏర్పరచుకుని సాంప్రదాయ సిద్ధం గా, పరివర్తనం చెంది .. ఏదో ఇన్నేళ్ళకి పెళ్లి చేసుకుందామని సల్మాన్ ఖాన్ తో ‘అడ్జస్ట్’ అవుదామని నిర్ణయించుకుని తన మానాన పెళ్లి నిశ్చయ తాంబూలాదులు పుచ్చుకొని పెళ్లికి ముహూర్తం పెట్టుకుంటుంటే మళ్లీ ఆ పిల్ల మనసు మళ్లించి ..

అబ్సర్డ్ అని తెల్చేసాను.

 అయినా.. ఆనందం ఉన్నంత కాలం కాజోల్ మాడర్న్ బట్టలేసుకుని ప్రేమ లో విఫలమైన వెంటనే అర్జెంట్ గా బజారు కెళ్లి సల్వార్ కమీజులు తెచ్చుకుని మొదటి సారి దుఃఖపడుతూ ఏడుస్తూ విడిపోతూ.. అంటే..భారతీయ దుస్తులు దుఖానికి ప్రతీక అనా కరణ్ జోహార్ ఉద్దేశ్యం? అంతే! నన్నొక మనిషిలా గుర్తించటం మానేశారు నా స్నేహితులు.. ఇన్నేళ్లయిపోయినా ఆ విషయం లో దెప్పి పొడుస్తూనే ఉంటారు. అప్పటికీ చెప్తూనే ఉన్నాను. “ సినిమా బోరింగ్ గా ఉండదు నాకు నచ్చుతుంది బాబోయ్” అని. వినరే! హతవిధీ! ఏదో మహా నటి సావిత్రి అంటే నాకు వెగటు.. NTR కృష్ణుడి వేషం లో సూట్ అవడు. శంకరాభరణం లో పాటలు బోరు అన్న వాళ్లని కూడా ఇంత ఘోరం గా చూడరు. ఏం చేస్తాం?

చదువూ,ఉద్యోగం, పెళ్లీ, పిల్లలూ.. ఈలోగా ఈ సినిమా చర్చ నా జీవితం లోంచి వెళ్లలేదు.. పాత స్నేహితురాళ్లు ఎప్పుడు కలిసినా ఇదే గొడవ.. నీకు మరీ చాదస్తం! అని.. నాకూ ఉక్రోశం వచ్చి మూడు సార్లు చూశా.. అబ్బే నా అభిప్రాయం మారట్లేదు. మా వారు అంతకు మునుపు చూడలేదట ఆయనా ఈ సినిమా కి ఫాన్ అయిపోయారు. మా అత్తగారూ భాష పెద్దగా అర్థం కాకపోయినా ‘చాలా బాగున్నట్టుంది ఈ సినిమా ‘ అని సినిమా అభిమానుల సంఘం లో మెంబర్ షిప్ తీర్థం పుచ్చేసుకున్నారు. పైగా.. ఇంత మంచి సినిమా పరిచయం చేసినందుకు నా మీద అభిమానం కాస్త పెరిగిందేమో కూడానూ. ఈ విషయం ఎప్పుడో ఎవరికో మా అత్తగారు చెప్తే.. వాళ్లు నా పుట్టినరోజు సందర్భం గా ఈ సినిమా DVD కొని ప్రేమ గా ఇచ్చారు. ఇంకేం? బోర్ కొట్టినప్పుడల్లా ఇంట్లో ఈ సినిమా చూసేయటం!!.. నాకూ పాటలూ, సరదా సన్నివేశాలూ ఇష్టమే కానీ చాప కింద నీరు లాగా మా ఇంట్లో జరిగే ఒక కొత్త మార్పు ని నేను గ్రహించుకోలేక పోయాను.

 పిల్లలు!! ఒకరోజు పరీక్షలు అయిపోయిన సందర్భం గా ఇంట్లో కాస్త, సరదా గా పార్టీ ఏర్పాటు చేశాను. సినిమా చూస్తాం అంటే సరే అని DVD బాక్సు వాళ్ల దగ్గర పెట్టి వెళ్తే ఆరేళ్ల నుండీ పదకొండేళ్ల అమ్మాయిలు ఒక పదిహేను మంది ఈ సినిమా చూస్తామని.. ఆశ్చర్యం వేసింది. వార్నీ.. ఈ జెనరేషన్ పిల్లలకి కూడా నచ్చుతుందా? వద్దు.. వేరేది చూడండన్నా. లేదూ.. ఇదే చూస్తాం.. అని అందరూ! చేసేది లేక సరే అని వాళ్ల మాటలు విందాం అని కూర్చున్నా కొద్ది దూరంలో.


ఒక పాప అంటోంది. ‘ He is very cute nah?’ ‘ఆహా!’ అనుకున్నా.


‘Actually you know Kajol is better looking than Rani. Wonder why Shahrukh prefers her..’ ‘వార్నీ..’ అనుకున్నా.


ఇంకో అమ్మాయి ఆరిందాలా సమాధానం చెప్పేస్తోంది.. ‘She is boyish! not at all like a girl..you know..’ ‘వామ్మో’ అనుకున్నా....

కాజోల్ వెళ్లి పోతోంది. రైల్లోంచి చున్నీ గాల్లోకి ఎగరేసింది.. రాణీ అందుకుంది.. ‘Why is she giving away her chunnee?’ ఒక పిల్ల దౌట్.. ‘It is symbolic! It means she is giving away her boyfriend to Rani’ ‘ఓర్నాయనోయ్’ నా రియాక్షన్!

సినిమాలో షారుఖ్ కూతురు తల్లి రాసిన ఉత్తరం చదవటం ఆపి కళ్ళు తుడుచుకుంది. పిల్లలూ అంతే!! సినిమాలో పిల్ల లాగా ఈ పిల్లలు కూడా కాజోల్, షారుఖ్ తిరిగి కలుసుకుంటే చూడాలని కళ్లల్లో కోటి ఆశలు.. నాకేమో గంగవెర్రులెత్తుతోంది ఒక పక్క!! ఇంకా నయం కాసేపుంటే అలాంటి అవకాశం తమకు రాలేదని బాధ పడతారేమో ఈ పిల్లలు..


ఈలోగా..షారుఖ్ చెప్తున్నాడు. కాజోల్ లక్షణాలు.. వాస్తవానికి కాజోల్ పూర్తి గా మారిపోయింది. మొదటి సారి చూసే పిల్లలు ‘థాంక్ గాడ్’ ‘Now he will like her.. Oh wow she is getting engaged  to Salman Oh no! ‘ ముందు గా చూసేసిన పిల్లలు ‘No worries! wedding gets postponed. In the meanwhile Shahrukh will get her!’ ఇంక ఆగలేక పోయా.. ఈ సినిమా వద్దు.. చిన్నపిల్లలవి చూడండి. లేదా.. వేరే పనులేమైనా చూసుకోండి.అని గద్దించాను.


తర్వాత నెమ్మదిగా ఎక్కడో తోసేశా DVD ని. పిల్లలు చూసి చాలా కాలమైంది. ఏదో ఆఫీస్ లో పెద్ద ఎమర్జెన్సీ.. పగలు రాత్రి ఏకం చేసి మరీ పని చేయాల్సి వచ్చింది. ఆదివారం ఉదయానికి చిత్తడి అయిపోయా. మొన్న రెండు సార్లు కాస్త గంభీరమైన సినిమాలకి తీసుకెళ్లి పిల్లల్ని ఇబ్బంది పెట్టాం. ఈరోజు పిల్లల్ని 3D సినిమా ట చూపిద్దామా? అని మావారడిగారు. నాకు అస్సలూ ఓపిక లేదు. వద్దు బాబూ.. TV లో చూద్దాం ఏదైనా..అని చానెళ్లు తిప్పుతున్నాం. ‘క్యా కరూ హాయే కుచ్ కుచ్...హోతాహై’.. పాట.. ‘ఓహ్ అంజలి సినిమా వస్తోంది అక్కా! ‘ అని మా చిన్నది. ‘అవునా? వస్తున్నా! ‘ అని పెద్దది.


బద్ధకం ఒక్కసారిగా వదిలిపోయింది. ‘పదండి పదండి.. సినిమాకి వెళ్దాం. టీవీ కట్టేయండి..’ అని బయల్దేరదీసాను అందర్నీ..


అవునూ.. నాకూ, రాం గోపాల్ వర్మ కీ మాత్రమేనా? ఇలాగ? ఎవరైనా ఉన్నారా ఇంకా ఈ సినిమా నచ్చని వారు?

మామూలు మనిషి(?) - పెద్దక్క

మొదటి సారి ఆవిడని నేను ఇంటర్ లో ఉండగా చూసా! ముందు కూడా చేసే ఉంటాను.. కానీ గుర్తు పెట్టుకోలేదు..


దూరపు చుట్టాల పెళ్లి.. ఎవ్వరూ తెలిసిన వాళ్లు లేరు.. మా అమ్మ ఒక్కత్తే రాలేక నన్ను రమ్మందని వచ్చాను కానీ పెద్ద బోర్. తను ఎవరితోనో మాట్లాడుతుంటే విసుగ్గా.. దిక్కులు చూస్తున్నా.. పెద్ద గుంపు - మధ్యలో ఉందావిడ. ఒక డెబ్భై ఏళ్లయినా ఉంటాయి. గట్టిగట్టిగా ఏవో జోకులేస్తోంది. ఆవిడ వాక్యం ఆపుతూనే అలలు అలలు గా నవ్వులు మొదలు. నవ్వుల ప్రకంపనాలు తగ్గుతూ ఉన్నాయి అనుకుంటుండగానే ఇంకో అల.. మళ్లీ.. తిరిగి ఇంకొంచెం ఎత్తులో వచ్చినట్టు.. ఎవరా అని చాలా కుతూహలం గా ఆ గుంపు వైపు నడిచాను. నల్లగా లావుగా కనీసం ఒక సెంటీ మీటర్ మందం కళ్లద్దాలు, నీటు గా కాశే బోసి కట్టిన తొమ్మిది గజాల జరీ చీర,.. నవ్వుతోంది ఆవిడ. నవ్వుతున్నప్పుడు పొట్ట పైకీ కిందకీ.. ఊగుతూ.. గమ్మత్తుగా.. చుట్టూ గుంపు ని చూశాను.. కొద్ది మంది తలలు నెరసిన వారు, మరి కొందరు ప్రౌఢవయస్కులు, ఇరవైలలో అమ్మాయిలూ, అబ్బాయిలూ, కొందరు టీనేజర్లు.. అయితే ముఖ్యం గా ఆకర్షించింది ఆవిడ చుట్టూ చేరిన అభిమానులలో పదేళ్ల లోపల వారు కూడా.. ఇంత మందికి ఆవిడ ఏం చెప్తే అన్ని వయసుల వారిని కడుపుబ్బ నవ్వించ గలుగు తున్నారో ..

ఎంటబ్బా.. అంతలా ఏమి చెప్తున్నారో.. అని ఒక చెవి అటు పడేసా..


‘ఇదిగో ఆ చారల చొక్కా, ఎర్రంచు పంచె ని పైకి ఎగతోసుకుంటూ, ముక్కు తుడుచుకుంటో, పరిగెడుతున్నాడూ .. వాడే నీ పెళ్లి కొడుకూ అన్నారు.. ఛీ. నేను చేసుకోను వాడినీ... అని ఏడ్చాను.. ఎందుకే? అని అడిగితే.. వాడు నా దగ్గర అన్నీ కొట్టేస్తాడు. నా చేత పనులు చేయిస్తాడు.. మొన్న నాకు మొట్టికాయ వేసాడు.... అని మొండికేసి కూర్చుంటే ’. పెళ్లయ్యాక నువ్వు ఇంతకి అంత పగ దీర్చుకుందువు గాని రామ్మా! నీకు కజ్జికాయలు పెడతా. జడ గంటలు కొనిపెడతా.. పల్లకీ ఎక్కించి ఊరేగిస్తా’ ఇలాగ మభ్యపెట్టి నన్ను వారికి కట్టబెట్టారు... ‘


నవ్వులు.


‘అప్పుడు తాతగారికి ఎంత వయసు? నాయనమ్మ గారూ?’ అని అడుగుతోంది ఒక అమ్మాయి.


‘వారికి పదకొండూ, నాకు ఎనిమిదీ’

మళ్లీ నవ్వులు.


;వారికీ నాతో పెళ్లి ఇష్టం లేదు. ఆ ఊర్మిళ నా ? చస్తే చేసుకోను అనేసారు..’


‘అబ్బా! మీ పేరు ఊర్మిళా! ఎంత మోడర్న్ పేరు.. మా పేర్లు ఇంకా పాత మోడల్ పేర్లు ప్చ్! ‘ అని నిట్టూర్చింది ఒక పిల్ల.


‘అబ్బే .. అంత మోడర్న్ కాదు. ‘తన్హా తన్హా అమ్మాయి’ పెట్టుకుంది కాబట్టి మీకు సడన్ గా గొప్పగా అనిపిస్తోంది. సీత పేరు ఎంత పాతదో.. ఆవిడ చెల్లెలి పేరూ అంత పాతదే!’ అనేసింది.


మళ్లీ..కథ కి వచ్చి..


‘అప్పట్లో శారదా ఆక్టు వచ్చింది కదా బాల్య వివాహాలు నేరం.. !’ అందుకని మా నాన్నగారు పెళ్లి యానాం లో చేయించారు. ‘


‘యానామా? ఎందుకు?’ అడిగింది ఇంకో పిల్ల.


‘ఏం చదువుకున్నావు? చరిత్ర చెప్తున్నప్పుడు వెనక బెంచీ లో కూర్చున్నావా? ‘ అని కాసేపు ఏడిపించి.. యానాం లో ఇంగ్లిషోడి చట్టం లేదు గా.. అది ఫ్రెంచ్ దేశం కదా.. కానీ అక్కడికి వెళ్లేవాళ్లు అందరూ పెళ్లి కోసం వెళ్లే వారే. మా నాన్నగారు అనుమానం రాకుండా విడివిడిగా తీసుకెళ్లి అక్కడ పూస్తే కాస్తా కట్టించి తెచ్చి మళ్లీ మా ఊళ్లో ఇంకోసారి రాములవారి కోవెల కెళ్లి దణ్ణం పెట్టించి...


‘లేదు లేదు నాయనమ్మగారు.. మీరు మరీ అలా ‘కట్టే కొట్టే తెచ్చే’ అనిపించేస్తే మేమొప్పుకోం.. అని గొడవ..


ఇక ఆవిడ పెళ్లి కథ రసవత్తరం గా చెప్తోంది.. ఒక అరగంట పైగా.. చాలా కథల్లో, పాత కాలం నవలల్లో చదివినా.. కొత్తగా అనిపించింది. ఆవిడ కి అద్భుతమైన వాక్చాతుర్యం ఉంది.


ఈలోగా.. మా అమ్మ వచ్చేసింది. ‘పద పోదాం.’ అంటూ.. నేనూ లేచి నా వస్తువులేవో తెచ్చుకుని వచ్చేస్తూ ఉండగా.. ఆ ముసలావిడకి ‘ఓహ్ పిన్నీ..వెళ్ళొస్తా..’ అని చెప్పి రావటం కనిపించింది. బయటకి వస్తున్నప్పుడు చాలా ఆసక్తి గా ‘ఆవిడ ఎవరమ్మా? అంతలా అందరినీ నవ్విస్తోంది?’ అని అడిగాను. ‘అయ్యో నీకు తెలియదా.. ఆవిడే మా పెద్దక్క! ‘ అంది అమ్మ. ‘మీ అక్కా?’ అని అనుమానం గా చూశాను. తను నవ్వేసి..’అబ్బే.. కావలసిన వాళ్లు.. దూరపు చుట్టాలు.. వాళ్ల పేద్ద కుటుంబం లో అందరికన్నా పెద్ద ఈవిడ. అందుకని అందరికీ ‘పెద్దక్క’ అన్న పేరు అలవాటైపోయింది.

ఓహో అనుకుని మళ్లీ మా మాటల్లో పడిపోయాం. మళ్లీ ఆవిడ విషయం ఆలోచించలేదు, అంత సమయమూ లేదు. నా లోకం లో నేను. ఒక రోజు మా బంధువులావిడ పోయిందని ఎవరింటికో వెళ్లాం. అక్కడ మళ్లీ కనపడిందావిడ. ‘అఅరే.. ఊర్మిళమ్మగారు..’ అని ఉత్సాహపడ్డాను. ఒక విధం గా దుఖం గా ఉన్న వాతావరణాన్ని ఆవిడ తేలిక పరిచేసారు. అసలు ఆవిడ వచ్చారని తెలిసి అందరూ లేచి చుట్టూ కూర్చుని ఆ కబురూ, ఈ కబురూ చెప్తూ తేలిక పడ్డారు. ఈలోగా నాకు ఒకటి అర్థమైంది.. ఆవిడ ఎక్కడికెళ్లినా సెంటర్ ఆఫ్ అట్రాక్షన్ అని. చుట్టూ చేరి జనాలు నవ్వుతూ, తేలిక పడతారని. అంతే కాదు. ఆవిడ ఎవ్వర్నీ నొప్పించదని.. ఆవిడ కి కళ్ళు సరిగ్గా సరిగ్గా కనపడవని కూడా అర్థమైంది.


మా మామ కూతురి ఫోటో చూసి.. ‘అబ్బా.. మన శీను కూతురే!!’ ఎంత అందంగా ఉందే! పుత్తడి బొమ్మ.. అచ్చం శీను లా లేదూ..పూరీ జగన్నాదుడి లా ఆ కళ్ళు? ఎంత బాగుంది అసలు?’ అని ఒకటే గొడవ..


ఎవరో కుతూహలం గా చూసి ‘ఏంటి బామ్మ గారూ మీరు మరీనూ! ఫోటో తిరగేసి పట్టుకుని అమ్మాయి బాగుందంటారు?’ అన్నారు నవ్వాపుకుంటూ..


దానికి ఆవిడ లేశ మాత్రం కూడా సిగ్గు పడకుండా..ఫోటో వెనక్కి తిప్పి ..’అబ్బ్బ్బ్!! వెనక్కి తిప్పితే ఇంకా బావుమ్దేవ్!! “ అని.. ఆ బుగ్గలేంటే బాబూ.. ఇడ్లీల్లా!!!’ అందరూ ఒకటే నవ్వు!


ఆశ్చర్యం వేసింది. అసలు అంత రెడ్ హాండెడ్ గా పట్టు బడ్డా ఆవిడకి సిగ్గు గా అనిపించలేదా? అని.. పోన్లే పెద్దావిడ.. అనుకున్నాను.

చావింట్లో అందర్నీ చచ్చేలా, కన్నీళ్ళు వచ్చేట్టు నవ్వించి, వెళ్తూ వెళ్తూ..గంభీరం గా వెళ్లి, పోయినావిడ కూతురి భుజం మీద చేయి వేసి.. గద్గదం గా ‘అమ్మాయ్! మీ అమ్మగారు.. మహా భక్తురాలు, పండితురాలు.. ఆవిడ గురించి ఇంక బెంగెట్టుకోకు.. ఒకరి మీద ఆధారపడను.. అనుకుని, గట్టిగా ఉండి నలుగురికి ఉపయోగ పడే మనసూ, శక్తీ ఉన్నంత వరకూ మాత్రమే ఉండి ‘అబ్బా.. ఎప్పుడు పోతుందీ.. అనిపించుకోకుండా ‘అయ్యో పోయిందా’ అని అయిన వారందరిచేతా.. అనిపించుకుంది. నాకు కుళ్ళు గా ఉంది. నాకీ భాగ్యం వస్తుందా రాదా అని...’


ఇలాంటి మాటలు చెప్తూ ఒక్కటంటే ఓకే నిమిషం ఓదార్చి.. మళ్లీ.. అందరూ ఒక్క క్షణం సీరియస్ అయ్యారని తెలుసుకుని మళ్లీ ‘అన్నట్టు మొన్నేమైందనుకున్నావ్! ‘ అని తన సహజ హాస్య ధోరణి లోకి పడిపోయింది.. నేనూ.. ‘మొన్నేమైందో’ తెలుసుకుందామని ఆవిడ వెంక గుంపు లో చేరిపోయాను..






ఆవిడ చెప్పటం మొదలు పెట్టింది.. ‘అప్పుడు నాకా.. పదిహేను...’






(ఇంకా ఉంది)






ఏంటి? కొత్తగా సీరియల్ స్టోరీ లా? అనుకుంటున్నారా?

కోట్లాది ప్రపంచ జనాభాలో నాకు తెలిసిన మనుషులు, కొన్ని వేల మంది? నేను తెలిసిన వారూ అదే సంఖ్యలో? (కొద్దిగా తక్కువ లెండి.ఉదా: NTR,నాగేశ్వరరావు గార్లు నాకు తెలుసు..వారికి నేను తెలియదు గా? ).. నన్ను ప్రభావితం చేసిన వారు కొందరు. నాకు బాగా తెలిసి వారి లో అతి కొద్దిమంది ఎలాంటి వారంటే అందరికీ మామూలు మనుషులు కావచ్చు! నాకు మాత్రం.....

పది దాటింది బాల్యం ఇంకెక్కడుంది? ఇరవై దాటింది.. ఇక సెటిల్ అయిపోవాలి, ముప్పైల్లో పడ్డాం.. ఇంకేం మిగిలింది? నలభై అయింది జీవితం అయిపొయింది.. అనుకోకుండా.. ౯౦ దాటినా..’నేను, నా జీవితం.. ఈ రోగం నుండి బయట పడితే చాలు.. అన్నీ చూడచ్చు అన్నీ చేయచ్చు...’ అనుకుని జీవితాన్ని పరిపూర్ణం గా ఆస్వాదించిన ఒక వృద్ధురాలి నిజం జీవితమే మా పెద్దక్క కథ!


నా జీవితం లో ఒక ఇరవై ఏళ్లు నాతో ఎంతో సన్నిహితం గా మసలి నన్ను ప్రభావితం చేసిన ఒక మహిళ కాబట్టి, నాకు తెలిసిన విషయాలు చెప్పాలని ప్రయత్నమే ‘మామూలు మనిషి? పెద్దక్క’ కథ.

పొడుగైన వారాంతం.... :)

స్వాతంత్ర్య దినోత్సవ శుభాకాంక్షలు చెప్పేస్తున్నా అందరికీ.. ఎందుకంటే..రేపు నేను బిజీ. శ్రావణ శుక్రవారం WFH చేయక తప్పదు. ఉదయం ఒకరింట్లో వాయనం, ఇంకోరింట్లో భోజనం, ఒకళ్ళకి నాలుగింటికి, ఇంకోళ్ళకి ఆరింటికి ఆల్రెడీ సమయం ఇచ్చేసా. పొద్దున్నే లేచి కాస్త ఇంటి పని చూసుకుని, ఆఫీసు పని చేసుకుని, మధ్యలో వాయినాలకి వెళ్లివస్తూ..  ఇక తర్వాత వారాంతం అంతా మా కమ్యూనిటీ లో మరి పంద్రాగస్తు పండగ కి ఏర్పాట్లు చేయద్దూ ?

ముందుగా ఇచట నొక్కుము..

మా చిన్నది మూడో ఏట పాడిన పాట.. మొన్నటిదాకా ఎవరికి చూపించినా కోప్పడేది. ఈ మధ్యే ఎవరికి వినిపించినా ఏమీ అనట్లేదు. బ్లాగు లో పెట్టుకోవచ్చా? అంటే ఒక చూపు విసిరి 'ఓకే' అనేసింది..

చిన్నదానికి ఈరోజు దేశ భక్తి గేయాల పోటీ బడి లో.. అందుకని తయారయి వెళ్లింది... అన్నట్టు ఒక మాట అంది.. నన్ను ఆలోచింపచేసింది.. 'అమ్మా.. అప్పటి వరకూ నవ్వుతూ హాపీ గా ఉన్నవాళ్లు.. patriotic songs పాడేటప్పుడు ఎందుకు చాలా సాడ్ గా మొహం పెడతారు. It is almost like.. they are really not thaaat happy being Indians...'

పెద్దదానికీ ఒక దేశ భక్తి గేయానికి నాట్యం పోటీలు స్కూల్లో...

పొడుగు జడలూ, దుపట్టాలూ ఇప్పుడంటే బోల్డు ఇష్టం. మరి పెద్దయ్యాక.. పొట్టి ద్రస్సులూ, చింపిరి జుట్లూ.. ఇష్టమౌతాయేమో తెలియదు.. ప్రస్తుతానికి .. ఇలాగ..



తిరిగి అందరికీ స్వాతంత్ర్య దినోత్సవ శుభాకాంక్షలు చెప్తూ.. శ్రావణ శుక్రవారం కూడా అందరూ ఆనందం గా జరుపుకోవాలని ..భావిస్తూ...




కృష్ణప్రియ/

అమ్మో ఏమి రుచి!!!!

"శుక్రవారం రాత్రి వచ్చేయండి.. మా ఇంటికి భోజనాలకి"..


అని మాకు బాగా తెలిసిన ఒక కొత్తగా పెళ్లయిన అబ్బాయి చెప్పాడు. "మా ఆవిడ వంట చాలా బాగా చేస్తుంది" అని తెగ పొగిడాడు. పైగా మద్యాహ్నం కాఫెటేరియా లో ఏదో “ఆరోగ్యకరమైన” సాండ్ విచ్ తిన్నానేమో నక నక లాడుతూ ఉన్నా! ఆఫీస్ నుండి వచ్చేటప్పుడు చల్లగా ఉంది వాతావరణం.. కాస్త ఏదైనా వేడిగా తాగుదామా? అనుకుని మళ్లీ టీ తాగితే ఆకలి తగ్గిపోతుందని అలాగే బయల్దేరదామని మా వారిని ఊదర పెడుతుంటే..

"నువ్వు ఏం చేస్తావో చేసుకో!!.. నేను మాత్రం నా మగ్గుడు కాఫీ తాగకుండా కదిలేది లేద" ని ఖచ్చితం గా ఆయన చెప్పేయటం తో.. ఉసూరు మంటూ వెయిట్ చేస్తూ ఆ సువాసన ఆఘ్రాణిస్తూ తిప్పలు పడుతూ ఎలాగో ఆగి ఎట్టకేళకి . , మా వారిని బయల్దేరదీసా ..

ఒక పది మంది ఉంటారు డిన్నర్ పార్టీ లో. ఆ అమ్మాయి టేబుల్ మీద సలాడ్లు, బజ్జీల్లాంటివి ఏవో సద్ది కుక్కర్ లోంచి పొగలు కక్కుతున్న పప్పు, అన్నం తీసి పెట్టింది. కమ్మటి వాసన వస్తున్నకరిగిన నెయ్యి .. 'ఆహా.. మామిడి కాయ పప్పు లా ఉంది'. దానికి తోడు ఆవిరి కక్కుతున్న అన్నం, ఇంక ఆగలేక పోతున్నా.. అందరూ బజ్జీలు అవీ తీసుకుంటుంటే.. నేను అఆబ గా.. కంచెడు అన్నం పెట్టుకుని మధ్యలో చేత్తో గుంట చేసుకుని పప్పు గుమ్మరించుకుని, నెయ్యి వంపుకుని.. కాలుతున్న వేళ్లతో,.. ఆదరా బాదరా గా కలుపుకుని వాపిరి గా పింగ్ పాంగ్ బంతి అంత ముద్ద నోట్లో పెట్టుకున్నానంతే!!.

సీతాఫలం కన్నా మధురం గా ఉంది ఆ పప్పు. అదోరకం గా వాసన కూడా! జలుబు వల్ల ఇందాకా తెలియలేదు. అసలేం జరుగుతుందో అర్థం కాని పరిస్థితి. ఫౌంటెన్ లా పైకి వచ్చేస్తుంది తిన్న పదార్ధం. ఎలాగోలా కష్టపడి మింగి .. "ఇది ఏం పప్పు?" అని అడిగాను.ఆ అమ్మాయిని.


"ఇది గుమ్మడి పండు, అరటిపండు మాష్ చేసి బెల్లం తో ఉడికించి చేసే పప్పు. జీడి మామిడి పండు గుజ్జు కూడా కలుపుతాం, ఇక్కడ దొరకదు గా.. జీడి మామిడి ఎక్స్ట్రా క్ట్ తెచ్చా ఇండియా నుంచి! మా వైపు స్పెషల్ ఇది తెల్సా!" అని మెరుస్తున్న కళ్ళతో చెప్పింది. "ఎలా ఉంది?" అని అడిగింది. ఇంక నాలో 'నా వల్ల కాదు.. నన్నోదిలేయ్!!! " అని దాక్కుంటున్న 'ఊర్వశి కృష్ణప్రియ' ని (ఆవిడ నాలో దాగిన నటి లెండి) బర బరా లాక్కొచ్చి ముందు నిలబెట్టా... ఆవిడ ఇక.. టీ వీ లో వంటల కార్యక్రమం లో వంట టేస్ట్ చేసాక ఆంకరమ్మ ఇచ్చే ఎక్స్ ప్రేషన్లని గుర్తు తెచ్చుకుని.. అటువంటి విపత్కర పరిస్థితి లోనూ


"It's nice! చాలా బాగుంది.. ఎప్పుడూ తినలేదు!!" అని బొంకింది.


ఈ అచేతనావస్థ లోంచి బయట పడేందుకు శత విధాలా ప్రయత్నిస్తుండం లో కాస్త బిజీ గా ఉన్నానా? చూసుకోలేదు :-(( "ఆ భరోసా ఇచ్చావు చాలు" అన్న ఉత్సాహం తో అమ్మాయి గిన్నె ఎత్తి నా కంచం లో ఇంకో పావు లీటర్ "వాళ్లూరి వంట' పోయటం! హతవిధీ.. నాకు కంచం లో పెట్టింది పారేయటం అలవాటు లేదు. కానీ ...ఇక నెమ్మది గా ఎవ్వరూ చూడకుండా ట్రాష్ లో పడేద్దామా? అని చూస్తున్నా. చూస్తే అందరూ బజ్జీలు లగాయిస్తున్నట్టున్నారు.. చెత్త బుట్ట ఫ్రెష్ గా.... ఒక్కళ్ళూ ఏదీ వేయలేదు :-( అంటే ఈ అన్నం పడేసింది నేనే అని తెలిసి పోతుంది. ఎలా? అర్థం కాలేదు. ఎవరైనా ఏదో ఒకటి పారేయకపోతారా వాటితో కలిపేయచ్చు అని.. నీరసం గా ప్లేట్ తో కూర్చున్నా. అందరూ హాయిగా.. బజ్జీలు తింటూ.. జీడి మామిడి ఎక్స్ట్రా క్ట్ వాసనకి తిప్పుతోంది.

కొత్త పెళ్ళికూతురు తియ్య పప్పు చప్పరించుకుంటూ ఒక రకమైన పారవశ్యం తో తింటోంది.కొత్త పెళ్లి కొడుకు కూడా తెగ ఎంజాయ్ చేస్తూ తింటున్నట్టున్నాడు. హః! అవున్లే పెళ్లైన కొత్తలో నేనూ బ్రోకోలీ , కాప్సికం ఉప్మా తిన్నాను అదో మాయ కదా...

చిన్నప్పటి సంఘటన ఒకటి గుర్తొచ్చింది.ఒకళ్ల ఇంటికి వెళ్లాం.వాళ్ళింట్లో చెల్లలేదేమో! పెద్ద ప్లేట్ లో పైనాపిల్ ముక్కలు కలిపిన చక్ర పొంగలి పెట్టారు. ప్రసాదం అని!. ఏదో తేడా ఉంది. పారేద్దామా అంటే భయం. దేవుడు శిక్షిస్తాడని! నేనూ మా చెల్లీ, ఆరోజు లక్కీ గా జేబుల చొక్కాలు వేసుకు వెళ్లామేమో.. అప్పటికి తప్పించుకోవటానికి జేబుల్లో నింపేసాము. ఇంటికొచ్చాక ఆటల్లో పడి మర్చిపోయాం. తర్వాత రోజు వాషింగ్ మషీన్ బట్టల్ని ఉతికితే.. మా అమ్మ మమ్మల్ని ఉతికింది ..

నాలోనేనే నవ్వుకుంటున్నా.. రెండు బజ్జీలు తీసుకుని ఏదో పప్పు లో నంచుకున్నట్టు నటిస్తూ బజ్జీలు మాత్రమే తింటున్నా.. 'అక్కడున్న వాళ్లందరి నీ చూస్తే ఒళ్లు మండింది.. ఈర్ష్య తో గుండె భగ్గుమంది. 'నా కాపీనం మండ! ఇంత పప్పు వేసుకోవాలా?' ఏడుపు వచ్చినంత పనైంది. చిన్నప్పటి లాగా చున్నీ లో మూట కడదామా అన్నంత వైల్డ్ ఆలోచన వచ్చింది కానీ.. బంగారం లాంటి చున్నీ.. అని ఆ ఆలోచన విరమించుకున్నా.


ఆ అమ్మాయి మళ్లీ అతిథి మర్యాదలకి పెట్టింది పేరనుకుంటా! నిమిషానికి నాలుగు సార్లు 'ఏంటి కృష్ణా తినట్లేదు? ' అని గోల!

ఊర్వశి కృష్ణప్రియ ని మళ్లీ లాక్కొచ్చా.. ఈసారి బెదిరిస్తే కూడా రాలేదావిడ. కాళ్లా వెళ్లా పడి రమ్మంటే వచ్చి.. 'నెమ్మదిగా ఆస్వాదిస్తూ తింటున్నా' అని అరమోడ్పు కన్నులతో, అరచెంచా పప్పన్నం నోట్లోకి వేసుకుని చెప్పింది.


ప్లేట్ క్షణ క్షణానికీ బరువెక్కుతోంది. మా కజిన్ కి పెళ్లి కుదిరిన కొత్త లో వాళ్ల కాబోయే అత్తగారింటికి వచ్చినప్పుడు వాళ్లు ఇచ్చిన ఫ్రూట్ సలాడ్ గుర్తొచ్చింది. ఏదో సిట్రస్ ఫ్రూట్ చేదెక్కి తినలేకపోయాం. ఏం చేయాలా అని ఆలోచిస్తూ కూర్చుంటే.. వాళ్ల అబ్బాయి 'రండి వదినా.. మా మొక్కలు చూపిస్తా..' అని పిలిచి ఒక దట్టమైన గుబురైన నిమ్మ గడ్డి మొదట్లో చోటు చూపించి పారేయమని మాకు దారి చూపించాడు. సరే అదే పని చేద్దాం అని.. 'మీ బాక్ యార్డ్ చూస్తా.. ఒకసారి .." అని తలుపు తీసి చూసా.. :-((( అబ్బే.. నీట్ గా ఉంది.ఒక్క మొక్క లేదు.









ప్లాస్టిక్ కవర్ లాంటిది ఏదైనా దొరుకుతుందని చూస్తున్నా.. నేనొక్క దాన్నే ఇలా!!!.. మిగతా వారంతా హాయిగా తింటున్నారు. ఈలోగా ఇంకో కామన్ ఫ్రెండ్ లీల వచ్చింది నా వైపు . అయోమయం గా చూస్తూ..
"ఎలా తింటున్నావు? నువ్వూ ఆ ఊరేనా? ఒక్క స్పూన్ ప్రయత్నిస్తేనే నాకైతే కడుపు లో దేవేస్తోంది." అంది.
ఏదో సముద్రం లో పడి ఊపిరాడకుండా కొట్టుకుంటున్న వాడికి లైఫ్ జాకెట్ దొరికినట్టు, టెక్నికల్ ప్రెజెంటేషన్ చేస్తున్నప్పుడు అడిగిన ప్రశ్న కి సమాధానం లేక తెల్ల మొహం వేసినప్పుడు ఇంకొకరెవరో మన తరఫున సమాధానం చెప్పినట్టు.. చెప్పలేనంత రిలీఫ్!!!!. ఆ క్షణం లో ఆవిడ నాకు సాక్షాత్తూ అమ్మవారి లా అనిపించింది. నెమ్మది గా ఎందుకు మౌంట్ ఎవరెస్ట్ అంత ఎత్తు పప్పన్నం నా కంచం లో పెట్టుకున్నానో చెప్పా..

కిసుక్కున నవ్వింది. 'నీకో ఇన్సిడెంట్ చెప్తా.. మా పిన్ని మొన్నీ మధ్య ఎవరింటికో వెళ్తే కాఫీ ఇచ్చారుట. చాలా పిచ్చి గా ఉందిట. దాన్ని అస్సలూ తాగలేక వాష్ బేసిన్ లోకి వంపుదామని ఆ హోస్టెస్ ని మంచి నీళ్లడిగిందట. ఆవిడ వచ్చేలోగా అతి లాఘవం గా మరుగుతున్న కాఫీ ని ఒక్క సారి గా బేసిన్ లోకి వంపిన తర్వాత ఒక తెలియని బాధ.. కాళ్లల్లోంచి. మంట.. చూస్తే.. బేసిన్ కింద పైప్ లేదట. దానితో మరుగుతున్న కాఫీ కాళ్ల మీద వంపుకున్నానని అర్థమయి .. బాధకి తాళలేక అరిచిందట! ఆ ఇంటావిడ పరుగున వచ్చి విషయం అర్థమయి చల్లని నీరు ఉన్న గిన్నె తెచ్చి కాళ్లని దాంట్లో పెట్టుకొమ్మని ఇచ్చి తడి గుడ్డ తెచ్చి 'సారీ అండీ.. పైప్ పెట్టమని మొత్తుకున్నా..వినట్లేదు. ఎవ్వరికీ సమయం దొరకట్లేదు ' అంటూ తుడుస్తోందిట.. కాలి మంట కన్నా.. ఆవిడ కష్టపడి చేసిన కాఫీ పారబోసి, పైగా ఆవిడకే పట్టుపడి, సపర్యలు చేయించుకోవటం చాలా సిగ్గు, బాధ తెప్పించింది" అని చెప్తే.. అంత టెన్షన్ లో కూడా నవ్వు వచ్చేసింది.

ఈలోగా మా వారు కొద్దిగా పప్పు వేసుకుని, నా బాధ అర్థమై.. నా వైపు చూసి.. దూరం నుంచే ముసి ముసి నవ్వులు. నా చూపులకే శక్తి ఉంటే.. ఆపూట ఏమయ్యేదో.. నేను రాయకూడదు, మీరు చదవకూడదు లెండి.
ఒక చిన్న పాప .. వాళ్లమ్మ నోరు బలవంతాన తెరిచి పప్పన్నం కుక్కుతోంది.. అది వాళ్లమ్మ నుంచి అతి లాఘవం గా తప్పించుకుని 'yucky smell! It is too sweet! నాకొద్దు' అని అరుస్తోంది. చా.. ఆ పిల్ల ఎంత క్లియర్ గా చెప్తోంది!
చిన్న పిల్ల చక్క గా చెప్తుంటే నేనేమో ఇంత అనవసరపు ఇబ్బంది మొహమాటం.. హ్మ్.. ‘అమ్మా.. నీకు ఇంకా పని లేదు. వెళ్ళిరా’ అన్ని మా ఊర్వశి కృష్ణప్రియ కి చెప్పేసాను.

వెళ్లి పారేద్దాం.. ట్రాష్ లోకి... అంతగా అడిగితే.. 'జీడిమామిడి ఎక్స్ట్రాక్ట్ పడట్లేదు ఎందుకో' అని పడే ద్దామని కృత నిశ్చయం తో లేస్తుంటే లీల పిలిచి చటుక్కున నీళ్లు వంపెసింది నా ప్లేట్ లో! నాకు అర్థమయ్యే లోపలే.. 'అయ్యయ్యో.. సారీ సారీ' నాకు మాత్రమే కనపడేలా కన్నుకొట్టి గట్టి గట్టి గా అందరూ వినేట్టు గా అనేసింది.

అమ్మయ్య! .. నాకప్పటికి అర్థమైంది. 'శతకోటి దరిద్రాలకి అనంత కోటి ఉపాయాలని!'. ఈ మాత్రం హింట్ ఇస్తే మా ఊర్వశి కృష్ణప్రియ అల్లుకుపోదూ? “వద్దు.. వెనక్కి రా.. “ అని మళ్లీ పిలిచాను.

"అయ్యో!! ఇంత చక్కటి రుచికరమైన పప్పన్నం!" అన్న భావాన్ని అభినయిస్తూ... ' It's ok.' అంటూ .. ఆవిడ...
నేను ఆనందం గా చెత్త బుట్ట దగ్గరకి పరిగెత్తాను. డైనింగ్ టేబుల్ నిండా.. బోల్డున్నాయి! మళ్లీ ఆకలి తిరిగి వచ్చింది.

"ఏమంటున్నారూ..! ఓహ్ అదా.. ఆ తప్పు మళ్లీ జీవితం లో చేయను లెండి. ఈసారి అన్నీ కొద్ది కొద్దిగా రుచి చేసి మరీ వేసుకుంటా.... "