ఇరవయ్యేళ్లిక్కడ - IT ఇండస్ట్రీ లో ఆఖరి ముప్ఫై రోజులు..

ఇరవయ్యేళ్లిక్కడ - IT ఇండస్ట్రీ లో ఆఖరి ముప్ఫై రోజులు..

చిన్నప్పటి నా కలల్లో నేను పెద్దయి  డాక్టరో, ఇంజనీరో, టీచరో, సినిమా ల్లో హీరోయినో మాత్రమే కాదు, దేశం కోసం క్రికెట్ ఆడినట్లూ, (మగవాళ్ల జట్టు లో), అంతరీక్షం లోకి వెళ్లినట్టో..షెర్లాక్ హోమ్స్ లా రకరకాల మిస్టరీ కేసుల్ని సాధిస్తున్నట్లో, అబ్బో ఒకరకం కాదు ఎన్ని రకాల ఉద్యోగాలు చేశానో, ఊళ్లేలానో!

అయితే, ఒక్కసారి కూడా ఒక డబ్బా ముందు కూర్చుని ఇరవయ్యేసి యేళ్లు కీ బోర్డు టిక్కూ టిక్కూ లాడిస్తూ గడుపుతానని, ఈ డబ్బా చదువే అన్నం పెడుతుందని, విమానాలెక్కిస్తుందనీ, వివిధ దేశాలు తిప్పుతుందని, విభిన్న జాతుల వారితో కలిసి పని చేసే అవకాశం ఇస్తుందని, ఒకరకం గా విశాల భావాల్ని పెంచుకుని ఎదిగేలా, మరో రకం గా, సంకుచిత్వాన్ని కంచు కవచం లో సంరక్షించు కునేలా చేస్తుందనీ అనుకోలేదు.

చాలా మందిలా, నలభయ్యేళ్ల కి రిటైర్ అయిపోవాలని అనుకున్నా, ఆచరణ రూపం లోకి వచ్చేసరికి మూడేళ్లు పట్టింది. (అయ్యో నా వయసు చెప్పేసినట్లున్నానే :-((( )

ఇరవయ్యేళ్ల IT కెరీర్ ని ఈరోజు నుండి కరెక్టు గా నెల రోజుల్లో ముగిస్తుంటే కొద్దిగా బాధగా, బెంగగా, కష్టం గానూ, కొద్దిగా ఆనందం గా, ప్రశాంతం గా, తృప్తి గానూ అనిపిస్తోంది.  దాదాపు గుండె మీద బండరాయి పెట్టుకునే రిజిగ్నేషన్ లెటర్ ఇచ్చేశా. జీవితమంతా మరి IT కే అంకితమిస్తే, వేరే వ్యాపకాలకో? అన్న ఉద్దేశ్యమే  నా ఐచ్చిక పదవీ విరమణకి ప్రధాన కారణం.

ఇప్పటి వరకూ చదివిన ఎన్నో తెలుగు కథల్లో మగవారి రిటైర్మెంటు తర్వాత వాళ్ల జీవితం లో వచ్చే మార్పులూ, చేర్పులూ చూసా కానీ, ఆడవారి రిటైర్మెంటు గురించి చదివిన గుర్తు నాకు లేనే లేదు. (అలాంటి కథలు, నవలలూ చాలా వచ్చి నేను చూడలేదేమో తెలియదు).

ఇరవయ్యేళ్లు కొన్ని విధాలు గా ఎంత  ఎక్కువనిపించాయో, మరి కొన్ని విధాలు గా అంత నెమ్మది గా అంతు తెగని టీవీ  లా సాగి, తెగ విసుగ్గానూ అనిపించాయి. అందరికీ అంతేనేమో, అయితే నా అనుభవాలు మాత్రమే నాకు తెలుసు. సాధ్యమైనంత నిజాయితీ గా, నాతో కలిసి పని చేసిన, చేయని వారి వ్యక్తిగత విషయాలని టచ్ చేయకుండా వారి గౌరవానికి భంగం కలగకుండా రాద్దామని చిన్న కోరిక ..

సమయం సరిపోక, ఫేసుబుక్కుకీ , బ్లాగుకీ దూరం గా ఉండిపోయా. ఎందుకో నిన్న మెయిల్స్ చూస్తుంటే, జ్యోతి వలభోజు గారు దాదాపు రెండు వారాల క్రితం పంపిన ఈ మెయిల్ కనపడింది.

నవ తెలంగాణా పత్రిక లో దాదాపు నాతో మాట్లాడినట్లు, ఇంటర్వ్యూ చేసినట్లు వచ్చిన ఆర్టికల్ ని అది. ఏమనుకోవాలో అర్థం కాలేదు కానీ,  ఒకవిధం గా నాకు మళ్లీ బ్లాగు రాసేలా, చిన్న పుష్ ఇచ్చింది.

http://www.navatelangana.com/article/maanavi/114739

 వారికి,  నా ధన్యవాదాలతో, ..

'30 ఇయర్స్ ఇండస్ట్రీ ఇక్కడ' పృథ్వి గారికి వారి డైలాగు ని టైటిల్ గా వాడుకుంటూ క్రెడిట్ ఇస్తూ 

రేపు ..విరమణ ముందు ముప్ఫైయ్యవ రోజు..

(సశేషం ..)