గేటెడ్ కమ్యూనిటీ కథలు - ఒక్క కప్పు చక్కెరిచ్చారంటే ..

సినిమాల్లో ఇంట్లో ఆడవాళ్ళని చక్కటి హెయిర్ స్టైల్స్, డిజైనర్ వేర్ బట్టలతో, ఫుల్ మేకప్ తో ముఖం మీద చిరునవ్వు చెక్కు చెదరకుండా.. పిల్లలనీ, భర్తనీ ఆనందంగా, హాయిగా స్కూళ్ళకీ, ఆఫీసులకీ పంపిస్తూ, ఉంటారా? భర్తలేమో బోల్డు రొమాంటిక్ మూడ్ తో, పిల్లలు కిల కిలా నవ్వుతూ, కడిగిన ముత్యాల్లా చక్కటి యూనీఫాం లేసుకుని టిఫిన్ చేస్తూ, పరుగులు తీస్తూ చక చక లాడిపోతూ ఉంటారా?  అదేంటో మాకు ఒక్క రోజూ అలా జరగలేదు, జరగదు,జరగబోదు.


మా వాళ్ళు బద్ధకం గా, నిద్ర మత్తులో.. చిరాకు మొహాలతో, టై కనిపించలేదని ఒకళ్ళూ, సైన్స్ ప్రాజెక్ట్ కి ఇదే లాస్ట్ రోజని ఒకళ్ళూ, నిన్నేం చేసావు? 9 కి స్కూలైతే ఇప్పుడా చెప్పేది? @్*్$@్ అని అరుపులూ,.. ఈ హడావిడి లో కాలుతున్న గిన్నె ముట్టుకోవటమో, బస్సు వచ్చిందని తినీ తినక పరుగులు తీయటమో..  చేస్తున్నప్పుడు మోగుతుందండీ మా ఇంటర్ కాం.  


పోనీ ఎత్తకుండా వదిలేద్దామంటే.. రెండో నిమిషం లో సదరు కాలర్ ఇంటి బెల్లు మోగించీగలరు..  సరే అని,.. దోశ పెనం  ఆఫ్ చేసి పరుగున వస్తే .. ' హాయ్ క్రిష్నా.. తుమ్హారే పాస్ ఏక్ ఎక్ష్ట్రా వైట్ టీ షర్ట్ హై? ' అని నాలుగో నంబర్ ఆవిడ ఫోన్.  వొళ్ళు మండింది. కానీ.. లేదనటానికి లేదు. ఎందుకంటే ఆవిడకి తెలుసు.. నేను పద్ధతి గా శనివారం ఉతికి, ఆదివారం ఇస్త్రీ చేయించి పెడతానని..  తనకేమో చికాకు. ' స్కూల్ డ్రెస్ ఉతుక్కోరా? వాళ్ళకిచ్చింది మళ్ళీ పిల్లలకి వేయకు.. ' అని వార్నింగ్..


'ఆగండి.. ప్లీజ్.. ఆవిడ వచ్చేస్తుంది..వింటే బాగుండదు.. ' అని బ్రతిమలాడుకుంటూనే.. మా చిన్నమ్మాయి కి ఒక లుక్కిచ్చాను. దాని వెనక ఒక సుదీర్ఘ గాథ ఉంది.


2 నెలల క్రితం ఒకావిడ సాక్స్ అరువు తీసుకుని వెళ్తుంటే.. 'ఆంటీ.. ' అని పిలిచింది. ఆవిడ ముద్దుగా.. 'ఏంటమ్మా? ' అంటే.. 'కెన్ యూ ప్లీజ్ మేక్ ష్యూర్ టు రిటర్న్? ' అంది. ఆవిడ ముఖం లో రంగులు మారిపోయాయి.. నేను ఆవిడకేదో సర్ది చెప్పి.. ఆవిడ వెళ్ళాక.. దీనికి క్లాస్ తీసుకున్నాను.


దీనికేమో.. కంఫ్యూషన్.. 'అదేంటి ? అది నా వస్తువు. నేను ఎవరికైనా ఇస్తే.. నువ్వు నన్ను అడుగుతావు కదా? ' అంది.  'అలా కాదమ్మా... ఇచ్చింది నేను కదా.. చిన్న పిల్లవి.. ఆంటీ ని అలా అడిగితే.. బాగుండదు.. నీ తోటి వాళ్ళనయితే అడుగు .. కానీ, పెద్దవాళ్ళని అడగటం సభ్యత కాదు ' అని చెప్తే.. 'కానీ ఆవిడ ఇవ్వకపోతే..మనకి ఒక జత సాక్స్ తక్కువ ఉంటాయి కదా? ' అంది. ఆరోజున జరిగిన ప్రశ్నోత్తర పరంపర తరువాత..  ఒక ఒడంబడిక చేసుకున్నాము. నేను అప్పిచ్చిన వస్తువులకి నేను బాధ్యురాలిని,.. అలాగే అదిచ్చిన వస్తువుకి అది బాధ్యురాలు. ఒకరి అప్పుల్లో ఇంకొకరు కల్పించుకొన రాదు.. గట్రా ' .. ఇప్పుదు నేను దానికిచ్చిన లుక్ వెనక అంత అర్థం ఉందన్నమాట ..
అశ్చర్యం ఏంటంటే.. ఆ తర్వాత కూడా ఆవిడ రెండు మూడు సార్లు సాక్స్ అడిగింది. కాకపోతే వెనక్కి ఇచ్చినప్పుడల్లా.. సాక్సులతో పాటూ, ఒక చాక్లేటో, బిస్కట్ ముక్కో.. వడ్డీ గా..


మా కాంప్లెక్స్ లోకి వచ్చిన తర్వాత,  'అప్పు ' అనేది మన జీవితం లో ఎంత గా పెనవేసుకుపోయిందో అర్థమయింది.


బిర్యానీ చేస్తున్నాను.. మీ దగ్గర మసాలా లు ఉన్నాయా ? అని ఫోన్.. 'ఆ ఆ రండి.. పర్వాలేదు..' అన్నాను. ఆవిడ వెళ్ళేటప్పుడు మొహమాట పడుతూనే 2 కాప్సికం లూ, ఒక పెద్ద ఆలుగడ్డ, 2 కారట్ లూ, తీసుకెళ్ళింది. ఆ చేత్తోనే రెండు కీరా లున్నూ.. మరి బిర్యానీ లోకి రాయితా లేకపోతే బాగుంటుందా?  పూర్వం బ్రాహ్మలకి ఇచ్చే స్వయం పాకం  కాన్సెప్ట్ గుర్తుకొచ్చింది.  ఈవిడ ఒక ఎత్తైతే.. ఇంకో ఆవిడ 'మీ ఇంట్లో గోధుమ పిండి ఉందా? ' అంది.  ఉంది, రమ్మంటే.. చిన్న డబ్బా తీసుకొచ్చింది. 'మా వారు పిజ్జా ఆర్డర్ చేశారండీ.. మా అత్తగారు పిజ్జా తినరు. ఆవిడకి మటుకు 2 పుల్కావులు చేశానంటే..  రేపు బజారు కెళ్ళినప్పుడు.. అన్నీ తెచ్చుకుంటాము..' అంది. 'మా తల్లే.. ' అనుకుని.. పోన్లే.. పుల్కాల్లోకి ఆధరువులకి కావలసినవి అడగలేదు ' అని ఆనంద భాష్పాలు కార్చినంత పని చేశాను. 


మా అమ్మ ఈ మధ్య వచ్చినప్పుడు 'ఇదెక్కడి గోలే.. ఇలాంటి అప్పులు కనీ వినీ ఎరగం .. చెప్పటానికేమో గేటెడ్ కమ్యూనిటీ.. అందరికీ సాఫ్ట్ వేర్ ఉద్యోగాలు.. ఫారిన్ కెళ్ళి తిరిగి వచ్చినవాళ్ళు.. కాని తెల్లారితే చాలు .. ''మజ్జిగుందా? మెంతులున్నాయా? మైదా పిండుందా?  చీ చీ ' అని తన నిరసన నానా విధాలు గా వ్యక్తం చేసింది. 


'అదేంటమ్మా అలాగంటావు? మీకంటే.. ఇల్లు దాటి రెండడుగులేస్తే చాలు దుకాణం. మరి మాకో.. కనీసం 2 కిలో మీటర్లు నర సంచారం లేదు కదా.. మెయిన్ రోడ్డెక్కాలి.. బండి చేతిలో ఉండాలి,.. కొంతమందికి బండి ఉన్నా డ్రైవింగ్ రాదు కాబట్టి డ్రైవర్ ఉండాలి.. ' అని సమర్థించాను మా కాలనీ వాళ్ళని.'


'అవును లే.. స్విమ్మింగ్ పూల్, జిమ్మూ, బాట్మింటన్ కోర్టూ కావాలంటే 2 అడుగులేస్తే చాలు.. ఉప్పు లాంటి తుచ్చమైన పదార్థాలు కావాలంటే మాత్రం 2 కిలో మీటర్లు వెళ్ళాలి.. వారెవ్వా' అన్నారు మా నాన్నగారు. 


అనగానే నవ్వొచ్చింది కానీ, అది నిజమే.. ఇరవై నాలుగ్గంటలూ డ్రైవర్లు అందుబాటులో ఉండరు కదా.. పైగా.. దుకాణాలు ముందర, ఫోన్ లో ఆర్డర్ చేస్తే 15 నిమిషాల్లో తెచ్చి పడేసేవారు. కాస్త వాటి మీద ఆధారపడుతున్నామని తెలిసాక,.. నెమ్మదిగా 2 గంటలైతేనే కానీ డెలివర్ చేయట్లేదు.  కొన్ని పెద్ద కమ్యూనిటీలల్లో ఒక మనిషి పనే ప్రతి గంటా.. దుకాణం లోంచి ఆర్డర్ చేసిన వస్తువులని గుమ్మం ముందుకి చేరవేయడం ట!!


'అవును.. ఇళ్ళు కొనుక్కునే ముందర,  ఆ ఏముంది.. కార్లున్నాయి, స్కూటర్లున్నాయి, డ్రైవర్ ఉంటాడు,.. కావాలంటే దుకాణం అతను సామాన్లు ఇంటికి చిటికెల మీద తెచ్చి పడేస్తాడు..  ' అనే assumptions మీద కొనేస్తారు..  మారే డ్రైవర్లు, వాళ్ళ సెలవలు, దుకాణం అతని latency లాంటివి పట్టించుకోరు .. తర్వాత ఏముందీ... కాస్త బియ్యం ఇస్తావా? బూట్లిస్తావా? ' అని ఇంకోళ్ళింటి మీద కి వెళ్ళటం..' అని వాక్ప్రవాహం  కట్టలు తెంచుకోకముందే టాపిక్ మార్చేసి.. వేరే పనుల్లో పడ్డాం.


ఈ దుకాణాలు దూరమవడం తో అయిన అలవాటు,.. నెమ్మదిగా సాక్సులూ, స్కూల్ డ్రెస్సులూ, అడగటం దాకా వచ్చిందన్నమాట.  ఈ విధం గా ఏడాది లో కాలనీ ప్రజానీకం, గార్డెన్ లోకి గడ్డపారలూ, పార్టీలకి చీరలూ, రాయితా లోకి పెరుగూ, రొట్టెల్లోకి గోధుమ పిండీ, ఉప్మా లోకి బొంబాయి రవ్వా, లాంటివి ఇచ్చి పుచ్చుకోవటం లో సిద్ధహస్తులమైపోయాం.


 మొదట్లో ఆశ్చర్యంగానూ, చిరాకుగా నూ ఉండేది, నెమ్మదిగా ఇవి నాకూ బాగానే అలవాటయినట్టున్నాయని నాకు క్రిందటి వారమే అర్థమయింది.


ఇంట్లో అందరికీ ఒకరి తర్వాత ఒకరికి, వైరల్ జ్వరాలు తగలడం తో ఎక్కువ గా దీపావళి కి బజారు పనులు చేసుకోలేకపోయాము. మా ఆడపడచు కుటుంబాన్ని పండగ కి సరదాగా రమ్మంటే, తెల్లవారుఝామునే రైలు దిగారు, అందరం కాఫీలు తాగుతూ, కబుర్లు చెప్పుకుంటుండగా.. 'పండుగ కదా..మంచి ముగ్గు పెడదాం  రమ్మని మా అమ్మాయి ని అడిగితే సరే అంది.  అప్పుడు గుర్తొచ్చింది.. 'అయ్యో ముగ్గు, రంగులు మర్చిపోయాం కొనటం ' అని. పోన్లే మైదా/బియ్యప్పిండి తో లాగించేయవచ్చు. పసుపూ, కుంకుమా ఉండనే ఉన్నాయి రంగులేయటానికి.. ' అనుకుని చూస్తే..గుర్తొచ్చింది.  పిజ్జా చేస్తున్నాం.. మైదా పిండి తక్కువైందని ఇరవయ్యో నంబరావిడ మైదా పిండి అప్పుగా తీసుకెళ్ళిన సంగతి!!!


మా పక్కావిడ ని క్షణం ఆలోచించకుండా అడిగేశాను.. 'ముగ్గు పిండి కాస్త ఇస్తారా ? ' అని. ఆవిడ.. అంత మామూలుగానే .. ముగ్గు పిండి , రంగుల పెట్టే ఇచ్చింది. ఈలోగా.. ఫైనల్ గా మా అమ్మాయి.. చాక్ తోనే వేస్తానందనుకోండి..


ఆవిడ, 'కొంజెం మన్ జల్ వేణుం.. ' అంది. పులిహార చేద్దామనుకుంటోందట. మా ఆడపడచు ముక్కున వేలేసుకుంది.,,   ఏదో అవసరార్థం అడిగారంటే తప్పులేదేమో కానీ.. పులిహార లోకి పసుపూ, ఇంటి ముందుకి ముగ్గూ .. 'ఇదేంటి వదినా..' అంటూ..  నాకూ సిగ్గేసింది.. 


ఇకనుండీ ఇంటి ఎవరైనా వచ్చినప్పుడు ముగ్గు పిండి  అప్పు అడగకూడని దృఢ నిశ్చయం చేసుకున్నాను. ఒకవేళ నేనడిగినట్టు కనిపిస్తే.. మీరు నాకు గుర్తుచేయాలి సరేనా?


పాత గేటెడ్ కమ్యూనిటీ కథలు.. 




http://krishna-diary.blogspot.com/2010/08/blog-post.html