ఆకుపచ్చ చుడీదార్ అమ్మాయి..

అదేం చిత్రమో?!,


ఖాళీ గా, ఉద్యోగం లో లాంగ్ లీవ్ పెట్టుకుని కూర్చున్నప్పుడు ఒక్క పుస్తకం చదవబుద్ధయ్యేది కాదు. ఒక్క ముక్క నాకోసం రాసుకోబుద్ధయ్యేది కాదు. ఎవరికైనా స్నేహితులకి కాల్ చేసి హస్కు కొట్ట బుద్ధయ్యేది కాదు. ధ్యానం, తోటపనీ .. అబ్బే.. చెప్పనే అక్కరలేదు. కస్టమర్లు ‘ఇదేం ప్రోడక్ట్ రా బాబోయ్!’ అని గగ్గోలు పెట్టినప్పుడు, పనమ్మాయి ‘మెడికల్ లీవు’ పెట్టినప్పుడు, ప్రాజెక్ట్ డెడ్లైన్ నెత్తి మీద ఉన్నప్పుడు, ముఖ్యం గా మార్చ్ లో పిల్లల పరీక్షలున్నప్పుడు.. రోలర్ కోస్టర్ రైడ్ లో కిందా మీదా పడుతూ,లేస్తూ, పుస్తకాలు చదువుతుంటే ఉంటుంది మజా.. అబ్బ!.. చిన్నదనం లో దొంగతనం గా పక్కింటి మామిడి కాయలు రాళ్లతో కొట్టి, వంటింట్లోంచి తెచ్చుకున్న ఉప్పూ,కారం నంచుకుంటూ తిన్నప్పుడు కూడా రాలేదనిపిస్తుంది నాకు.

నెల రోజులనుండీ.. మేము చేసిన ప్రాజెక్ట్ వాడుకున్న పాపానికి బలైన కస్టమర్లు ఫోన్ కాల్ లో, మా కోడ్ దెబ్బకి పడ్డ బాధలకి భోరు భోరున విలపిస్తూ చెప్పుకుంతుంటే ‘ఆహా... పుస్తకాలు తిరగేస్తూ..’ సానుభూతి ప్రకటిస్తూ, ‘మీకెందుకూ.. రేపటికల్లా ఫిక్స్ ఇచ్చేయమూ? ‘ అని ఓదారుస్తూ.. తెగ చదివేశా ఈ మధ్య.

మొన్న మాంచి సస్పెన్స్ లో పుస్తకం చదవటం ఆపేసి స్కూటర్ మీద ఆఫీసు కి వెళ్తుంటే, ఆ సమయం అంతా పుస్తకాలు చదవకుండా అయిపోతుందని ఒకటే బాధ! కాలేజ్ రోజుల్లో బస్సుల్లో వేలాడుతూ ఎన్ని పుస్తకాలు చదివామో.. ఎంత సరదాగా ఉండేదో.. ఒక్కోసారి పుస్తకం లో ములిగి పోయి దిగాల్సిన స్టాప్ దాటేసామని గ్రహించి, మళ్లీ వెనక్కెళ్ళే బస్సు పట్టుకోవటం.. ఆ అనుభవాలన్నీ ఎంత బాగుండేవి.. ఇలా కాదని నిన్న వెళ్లేటప్పుడు మా వారితో వెళ్లి వెనక్కి వచ్చేటప్పుడు బస్సు లో వద్దామని రెండు మూడు పుస్తకాలు బ్యాగు లో పెట్టుకున్నా..వెనక్కి వచ్చేటప్పుడు, ఉత్సాహం గా.. మెయిన్ రోడ్డెక్కేవరకూ కొద్ది కొద్దిగా చదువుతూ రోడ్డెక్కి మూసేసా.. నా ఖర్మేంటో, బస్టాప్ అంతా జనమే జనం. కిక్కిరిసిపోయి, మొహాలూ, లాప్ టాప్ బాగులూ వేలాడేసుకుని బోల్డు అమ్మాయిలూ, అబ్బాయిలూ.. చుట్టూ అన్నీ సాఫ్ట్ వేర్ కంపెనీ లేగా? నేనూ అక్కడే సెటిల్ అయిపోయా.. ఒక్కసారి గా కర్రీ పఫ్ ల వాసన.. తిరిగి చూస్తే పక్కన బేకరీ.. ‘వావ్.. ఇది కూడా తిందాం..చాలా రోజులైంది అని ఒక వెజ్ పఫ్ ఆర్డరిచ్చా..’ అక్కడే ..దుమ్ము లో నిలబడి తింటుంటే.. ఆహా స్వర్గమే.. (ఆఫ్ కోర్స్.. దుమ్ము మేఘాల వల్ల కూడా అలా అనిపించి ఉండవచ్చు).. బస్సుల నిండా వేలాడుతూ జనం.. బాబోయ్.. ఇంత మందా.. ఇక చదివినట్టే.. అనుకుని నిరుత్సాహబడ్డా..

కానీ... పోన్లే.. దంచినమ్మకి బొక్కినంత.. అనుకుని కనీసం కర్ర్రీ పఫ్ తిన్నాను.. అనుకుని ఒక బస్సేక్కేసా నేనూ. పక్కకి కదలటానికి లేదు.. కాకపొతే ఏసీ బస్సు అవటం తో, ఏదో ఒక మాదిరి గా పర్వాలేదు. కొందరు చెవుల్లో ఐ పోడులూ, చేతుల్లో ఐ పాడులూ, బిజీ బిజీ గా.. కొందరు కనీసం ఫోన్లో.. ‘అబ్బా.. ఏమిరుక్కున్నానో.. స్కూటర్ మీదయితే ఈ పాటికి ఇంటికెళ్లి పోయుంటానేమో.. హహ్’ అనుకుంటుండగానే..

‘అది కాదురా! ‘ అని వినపడింది. నా వెనక ఉన్న అమ్మాయి ఫోన్ లో మాట్లాడుతున్నట్టుంది. వాళ్ల తమ్ముడితోనో, కొడుకుతోనో.. ఏమోలే అనుకున్నా..

‘నువ్వింత లవ్ చేస్తున్నావ్. అది అసలు నిన్ను కేర్ చేస్తుందా? ‘ అంటోంది.. (అబ్బ! రష్ గా ఉంటే ఉంది బస్సు. భలే కబుర్లు వినచ్చు..’ అని చెవి అటువైపు పడేశా..)

‘నువ్వెంత స్ట్రాంగ్ గా ఉండాలంటే.. అది రేపు నీ ప్రాజెక్ట్ లో, నీ పార్ట్ నర్ గా వచ్చినా నువ్వు నవ్వుతూ పని చేయగలగాలి!’ (అమ్మో చాలా తెలివైన పిల్ల లా ఉంది.. ఈ అమ్మాయి మొహం చూద్దామంటే, తల తిప్పే చోటు లేదు. ఆకుపచ్చ చుడీదార్ అంచులు మాత్రం కనిపిస్తున్నాయి)

“అయినా.. నీకు తెలుగు, తమిళ్, కన్నడ, హిందీ, ఇంగ్లీష్ వచ్చు.. దానికేమొచ్చు? చచ్చు పుచ్చు ఇంగ్లీషూ అదీనూ.. “ (ఓహో.. ప్రేమ కి ఇవన్నీ కావాలన్నమాట.. ఛా.. ఈ తెలివి లేక అనవసరం గా చదువుకున్నప్పుడు భాషలని లైట్ తీసుకున్నా.. అందుకే ప్రేమ లో పడలేకపోయా  ‘ )

‘నువ్వు.. ఫలానా యూనివర్సిటీ రా.. అది.. ఆ సుత్తి ఉస్మానియా..యూనివర్సిటీ..’ (ఆ అమ్మాయి మీద ఓ మాదిరి గా ఉన్న తున్న భావం .. అంతా.. కూకటి వేళ్లతో పెకిలింపబడిపోయింది.. వార్నీ.. మా ఉస్మానియా కేమైందిట? దీనికి మరీ కొళుపు ఎక్కువ.. అక్కసు గా అనుకున్నా’

‘అయినా. ఏదో పబ్ కి నాతో వచ్చావే అనుకో.. సొ? ఆ మాత్రానికే అలుగుతుందా?’ (ఓహో..అదన్నమాట)

‘సిగ్నల్ చాలా బాగున్నట్టుంది.. అవతల పక్క మాటలు కూడా కొద్దిగా వినబడుతున్నాయి. (నేనూ చెవి కాస్త ఎక్కువ రిక్కించాననుకోండి..)

(అవతల పక్కనుండి).. ;అది కాదు తల్లీ.. ఐ లవ్ హర్..’ (ఓహో.. ప్రేమికుడు.. ప్చ్.. పాపం. ).

‘ఒరేయ్.. నువ్వు ఫూలిష్ గా మాటాడకు.. మా లవ్వే మనకు వద్దు. .. ఆగు రూమ్ కెళ్ళాక మాట్లాడతా .. బస్సులో ఉన్నాన్రా!’ (ఓహో నాలా ఇంకా జనాలు వింటున్నారా? చుట్టూ చూశా.. నాలాంటి ‘హుందా తత్వం ‘ ఉన్నవారిలా ఉన్న పెద్దవాళ్లు ఒకరిద్దరు వింటూ, ఈ మాట విన్నాక.. నావైపు అదోరకం గా చూశారు.. అదేదో వాళ్లకొక్కల్లకే వినే హక్కున్నట్టు.. నేను పట్టించుకుంటే కదా..)

‘అసలు.. ఫేస్బుక్ లోకి కొన్ని రోజులు వెళ్లకు.. కాల్స్ కట్ చేయి, సిమ్ కార్డ్ మార్చెయ్..చాట్ లోకి వెళ్లకు.. (ప్లానంతా రెడీ.. గుడ్..)

;(అవతల పక్క నుండి) “అది కాదే.. మొన్న దానికి expensive watch,ring ఇచ్చా.. పైగా.. సమ్యక్ లో సల్వార్లు కొన్నా..’ ( ఇదన్నమాట అబ్బాయి బాధ!)

“ఎప్పటికి మారతార్రా మీరూ.. కన్ఫర్మ్ అవకుండా.. టైం తీసుకోకుండా అలా గిఫ్తులిస్తారా మీరూ! టూ మచ్! ‘ (కన్ఫర్మ్ అంటే ఏంటో.. ఎంత టైం తీసుకున్నాక గిఫ్టులివ్వచ్చో..మనకి ఎలా తెలుస్తుంది?)

“(అవతల పక్కనుంచి..) “నువ్వు మరీ చెప్తావు.. గిఫ్ట్ ఇవ్వకుండా పబ్ దాకా వస్తారా ఎవరైనా.. తన సంగతి వదిలేయ్.. నువ్వేడతావా?’ (అమ్మో..ఇదొకటా? బానే ఉంది)

“ఒరేయ్.. నా సంగతి వదిలేయరా! నేను రమేష్ ని ఎప్పుడూ ఏదీ అడగలేదు. సునీల్ అంటే.. అప్పుడు నాకు తెలియదు రా.. సచ్చా ప్యార్ అంటే ఏంటో..’ (అయ్యో.. ఈ అమ్మాయిని కనుక్కోవాలి సచ్చా ప్యార్ ఏంటో.. )

బస్ స్టాప్ వచ్చింది. జనాలందరూ దిగిపోతున్నారు.. ఈ అమ్మాయి మొహం చూసి తరించవచ్చు.. అని ఉత్సాహం గా తిరిగితే.. పిల్ల కి సీట్ దొరికింది. ముఖం అవతల వైపు.. ఆ పిల్ల పక్కన ఆల్రెడీ ఎవరో .. నుంచున్నారు... నేనూ ఎలాగోలా దూరిపోయా.. కొద్దిగా మిస్సయినట్టున్నా.. కానీ..అసలు ఎలా మాట్లాడుతోంది.. అంత వ్యక్తిగత విషయాలు బస్సులో పది మంది మధ్యలో. కొంతమంది గమనిస్తున్నారని తెలిసినా.. పెద్దగానే మాట్లాడుతుంది..

‘ఇది స్కూల్/కాలేజ్ కాదు రా.. కార్పోరేషన్..’ ( కార్పోరేట్ వరల్డ్ అనుకుంటా..నాలా వింటున్న పెద్ద మనుషులు కిసుక్కు మన్నారు.. నేను సమయానికి గిచ్చుకున్నాను కాబట్టి గట్టి గా నవ్వలేదు.)

‘అది కాదు రా.. అసలు ముందు నువ్వు నన్నే లవ్ చేశావు.. అదే నీకు మంచిది. కానీ నువ్వు నాకు సరిపోవు రా.. అందుకే నీకు సరిపోయే అమ్మాయిని సెట్ చేసే బాధ్యత నాది.. ‘ (ఆ అమ్మాయి కి సరిపోని ఆ అబ్బాయికి ‘సెట్’ చేసి పెట్టేంత మంచి హృదయం .. ఖళ్, ఖళ్, మని దగ్గొచ్చేసింది.. అంటే ఆనందం, తృప్తి, జాలి, కోపం..చిరాకు,బాధ, అసహ్యం లాంటి వాటిల్లో ఎగ్జాక్ట్ గా ఏం కలిగిందో చెప్పటం కష్టం.. ఆ అమ్మాయి మొహం చూడ్డామనుకున్నాను కానీ నేనీ భావ పరంపరల తాకిడి లో ఉక్కిరిబిక్కిరి అవుతుండగానే.. ఆ పిల్ల లేచి నిలబడింది.. గేట్ దగ్గర కెడుతూ కూడా మాట్లాడుతోంది.. ‘ఇప్పుడు నేను సింగిల్ కాదు రా..రవీ చాలా మంచోడు రా..వాడికి నేనంటే చాలా ఇష్టం..’ అబ్బో!! ఈ అమ్మాయికి వాల్యూస్ చాలా ఎక్కువ లా ఉంది)..

‘వ్వ్వావ్వావ్వాట్!!!!’ కోపం గా అరుస్తూ దిగిపోయింది ఆకుపచ్చ చుడీదార్.. .. బస్సు కదిలిపోయింది. ‘ఆ అబ్బాయి ఏమనుంటాడో.. అంత గట్టి గా వ్వ్హాట్ అంది’ అని నేను ఆలోచిస్తుండగానే నేను దిగవలసిన స్టేజీ వచ్చేసింది... నా పుస్తకాలు బస్సులో తెరిచిన పాపానికి పోలేదని గుర్తుకొచ్చింది.