మామూలు మనిషి(?) - పెద్దక్క

మొదటి సారి ఆవిడని నేను ఇంటర్ లో ఉండగా చూసా! ముందు కూడా చేసే ఉంటాను.. కానీ గుర్తు పెట్టుకోలేదు..


దూరపు చుట్టాల పెళ్లి.. ఎవ్వరూ తెలిసిన వాళ్లు లేరు.. మా అమ్మ ఒక్కత్తే రాలేక నన్ను రమ్మందని వచ్చాను కానీ పెద్ద బోర్. తను ఎవరితోనో మాట్లాడుతుంటే విసుగ్గా.. దిక్కులు చూస్తున్నా.. పెద్ద గుంపు - మధ్యలో ఉందావిడ. ఒక డెబ్భై ఏళ్లయినా ఉంటాయి. గట్టిగట్టిగా ఏవో జోకులేస్తోంది. ఆవిడ వాక్యం ఆపుతూనే అలలు అలలు గా నవ్వులు మొదలు. నవ్వుల ప్రకంపనాలు తగ్గుతూ ఉన్నాయి అనుకుంటుండగానే ఇంకో అల.. మళ్లీ.. తిరిగి ఇంకొంచెం ఎత్తులో వచ్చినట్టు.. ఎవరా అని చాలా కుతూహలం గా ఆ గుంపు వైపు నడిచాను. నల్లగా లావుగా కనీసం ఒక సెంటీ మీటర్ మందం కళ్లద్దాలు, నీటు గా కాశే బోసి కట్టిన తొమ్మిది గజాల జరీ చీర,.. నవ్వుతోంది ఆవిడ. నవ్వుతున్నప్పుడు పొట్ట పైకీ కిందకీ.. ఊగుతూ.. గమ్మత్తుగా.. చుట్టూ గుంపు ని చూశాను.. కొద్ది మంది తలలు నెరసిన వారు, మరి కొందరు ప్రౌఢవయస్కులు, ఇరవైలలో అమ్మాయిలూ, అబ్బాయిలూ, కొందరు టీనేజర్లు.. అయితే ముఖ్యం గా ఆకర్షించింది ఆవిడ చుట్టూ చేరిన అభిమానులలో పదేళ్ల లోపల వారు కూడా.. ఇంత మందికి ఆవిడ ఏం చెప్తే అన్ని వయసుల వారిని కడుపుబ్బ నవ్వించ గలుగు తున్నారో ..

ఎంటబ్బా.. అంతలా ఏమి చెప్తున్నారో.. అని ఒక చెవి అటు పడేసా..


‘ఇదిగో ఆ చారల చొక్కా, ఎర్రంచు పంచె ని పైకి ఎగతోసుకుంటూ, ముక్కు తుడుచుకుంటో, పరిగెడుతున్నాడూ .. వాడే నీ పెళ్లి కొడుకూ అన్నారు.. ఛీ. నేను చేసుకోను వాడినీ... అని ఏడ్చాను.. ఎందుకే? అని అడిగితే.. వాడు నా దగ్గర అన్నీ కొట్టేస్తాడు. నా చేత పనులు చేయిస్తాడు.. మొన్న నాకు మొట్టికాయ వేసాడు.... అని మొండికేసి కూర్చుంటే ’. పెళ్లయ్యాక నువ్వు ఇంతకి అంత పగ దీర్చుకుందువు గాని రామ్మా! నీకు కజ్జికాయలు పెడతా. జడ గంటలు కొనిపెడతా.. పల్లకీ ఎక్కించి ఊరేగిస్తా’ ఇలాగ మభ్యపెట్టి నన్ను వారికి కట్టబెట్టారు... ‘


నవ్వులు.


‘అప్పుడు తాతగారికి ఎంత వయసు? నాయనమ్మ గారూ?’ అని అడుగుతోంది ఒక అమ్మాయి.


‘వారికి పదకొండూ, నాకు ఎనిమిదీ’

మళ్లీ నవ్వులు.


;వారికీ నాతో పెళ్లి ఇష్టం లేదు. ఆ ఊర్మిళ నా ? చస్తే చేసుకోను అనేసారు..’


‘అబ్బా! మీ పేరు ఊర్మిళా! ఎంత మోడర్న్ పేరు.. మా పేర్లు ఇంకా పాత మోడల్ పేర్లు ప్చ్! ‘ అని నిట్టూర్చింది ఒక పిల్ల.


‘అబ్బే .. అంత మోడర్న్ కాదు. ‘తన్హా తన్హా అమ్మాయి’ పెట్టుకుంది కాబట్టి మీకు సడన్ గా గొప్పగా అనిపిస్తోంది. సీత పేరు ఎంత పాతదో.. ఆవిడ చెల్లెలి పేరూ అంత పాతదే!’ అనేసింది.


మళ్లీ..కథ కి వచ్చి..


‘అప్పట్లో శారదా ఆక్టు వచ్చింది కదా బాల్య వివాహాలు నేరం.. !’ అందుకని మా నాన్నగారు పెళ్లి యానాం లో చేయించారు. ‘


‘యానామా? ఎందుకు?’ అడిగింది ఇంకో పిల్ల.


‘ఏం చదువుకున్నావు? చరిత్ర చెప్తున్నప్పుడు వెనక బెంచీ లో కూర్చున్నావా? ‘ అని కాసేపు ఏడిపించి.. యానాం లో ఇంగ్లిషోడి చట్టం లేదు గా.. అది ఫ్రెంచ్ దేశం కదా.. కానీ అక్కడికి వెళ్లేవాళ్లు అందరూ పెళ్లి కోసం వెళ్లే వారే. మా నాన్నగారు అనుమానం రాకుండా విడివిడిగా తీసుకెళ్లి అక్కడ పూస్తే కాస్తా కట్టించి తెచ్చి మళ్లీ మా ఊళ్లో ఇంకోసారి రాములవారి కోవెల కెళ్లి దణ్ణం పెట్టించి...


‘లేదు లేదు నాయనమ్మగారు.. మీరు మరీ అలా ‘కట్టే కొట్టే తెచ్చే’ అనిపించేస్తే మేమొప్పుకోం.. అని గొడవ..


ఇక ఆవిడ పెళ్లి కథ రసవత్తరం గా చెప్తోంది.. ఒక అరగంట పైగా.. చాలా కథల్లో, పాత కాలం నవలల్లో చదివినా.. కొత్తగా అనిపించింది. ఆవిడ కి అద్భుతమైన వాక్చాతుర్యం ఉంది.


ఈలోగా.. మా అమ్మ వచ్చేసింది. ‘పద పోదాం.’ అంటూ.. నేనూ లేచి నా వస్తువులేవో తెచ్చుకుని వచ్చేస్తూ ఉండగా.. ఆ ముసలావిడకి ‘ఓహ్ పిన్నీ..వెళ్ళొస్తా..’ అని చెప్పి రావటం కనిపించింది. బయటకి వస్తున్నప్పుడు చాలా ఆసక్తి గా ‘ఆవిడ ఎవరమ్మా? అంతలా అందరినీ నవ్విస్తోంది?’ అని అడిగాను. ‘అయ్యో నీకు తెలియదా.. ఆవిడే మా పెద్దక్క! ‘ అంది అమ్మ. ‘మీ అక్కా?’ అని అనుమానం గా చూశాను. తను నవ్వేసి..’అబ్బే.. కావలసిన వాళ్లు.. దూరపు చుట్టాలు.. వాళ్ల పేద్ద కుటుంబం లో అందరికన్నా పెద్ద ఈవిడ. అందుకని అందరికీ ‘పెద్దక్క’ అన్న పేరు అలవాటైపోయింది.

ఓహో అనుకుని మళ్లీ మా మాటల్లో పడిపోయాం. మళ్లీ ఆవిడ విషయం ఆలోచించలేదు, అంత సమయమూ లేదు. నా లోకం లో నేను. ఒక రోజు మా బంధువులావిడ పోయిందని ఎవరింటికో వెళ్లాం. అక్కడ మళ్లీ కనపడిందావిడ. ‘అఅరే.. ఊర్మిళమ్మగారు..’ అని ఉత్సాహపడ్డాను. ఒక విధం గా దుఖం గా ఉన్న వాతావరణాన్ని ఆవిడ తేలిక పరిచేసారు. అసలు ఆవిడ వచ్చారని తెలిసి అందరూ లేచి చుట్టూ కూర్చుని ఆ కబురూ, ఈ కబురూ చెప్తూ తేలిక పడ్డారు. ఈలోగా నాకు ఒకటి అర్థమైంది.. ఆవిడ ఎక్కడికెళ్లినా సెంటర్ ఆఫ్ అట్రాక్షన్ అని. చుట్టూ చేరి జనాలు నవ్వుతూ, తేలిక పడతారని. అంతే కాదు. ఆవిడ ఎవ్వర్నీ నొప్పించదని.. ఆవిడ కి కళ్ళు సరిగ్గా సరిగ్గా కనపడవని కూడా అర్థమైంది.


మా మామ కూతురి ఫోటో చూసి.. ‘అబ్బా.. మన శీను కూతురే!!’ ఎంత అందంగా ఉందే! పుత్తడి బొమ్మ.. అచ్చం శీను లా లేదూ..పూరీ జగన్నాదుడి లా ఆ కళ్ళు? ఎంత బాగుంది అసలు?’ అని ఒకటే గొడవ..


ఎవరో కుతూహలం గా చూసి ‘ఏంటి బామ్మ గారూ మీరు మరీనూ! ఫోటో తిరగేసి పట్టుకుని అమ్మాయి బాగుందంటారు?’ అన్నారు నవ్వాపుకుంటూ..


దానికి ఆవిడ లేశ మాత్రం కూడా సిగ్గు పడకుండా..ఫోటో వెనక్కి తిప్పి ..’అబ్బ్బ్బ్!! వెనక్కి తిప్పితే ఇంకా బావుమ్దేవ్!! “ అని.. ఆ బుగ్గలేంటే బాబూ.. ఇడ్లీల్లా!!!’ అందరూ ఒకటే నవ్వు!


ఆశ్చర్యం వేసింది. అసలు అంత రెడ్ హాండెడ్ గా పట్టు బడ్డా ఆవిడకి సిగ్గు గా అనిపించలేదా? అని.. పోన్లే పెద్దావిడ.. అనుకున్నాను.

చావింట్లో అందర్నీ చచ్చేలా, కన్నీళ్ళు వచ్చేట్టు నవ్వించి, వెళ్తూ వెళ్తూ..గంభీరం గా వెళ్లి, పోయినావిడ కూతురి భుజం మీద చేయి వేసి.. గద్గదం గా ‘అమ్మాయ్! మీ అమ్మగారు.. మహా భక్తురాలు, పండితురాలు.. ఆవిడ గురించి ఇంక బెంగెట్టుకోకు.. ఒకరి మీద ఆధారపడను.. అనుకుని, గట్టిగా ఉండి నలుగురికి ఉపయోగ పడే మనసూ, శక్తీ ఉన్నంత వరకూ మాత్రమే ఉండి ‘అబ్బా.. ఎప్పుడు పోతుందీ.. అనిపించుకోకుండా ‘అయ్యో పోయిందా’ అని అయిన వారందరిచేతా.. అనిపించుకుంది. నాకు కుళ్ళు గా ఉంది. నాకీ భాగ్యం వస్తుందా రాదా అని...’


ఇలాంటి మాటలు చెప్తూ ఒక్కటంటే ఓకే నిమిషం ఓదార్చి.. మళ్లీ.. అందరూ ఒక్క క్షణం సీరియస్ అయ్యారని తెలుసుకుని మళ్లీ ‘అన్నట్టు మొన్నేమైందనుకున్నావ్! ‘ అని తన సహజ హాస్య ధోరణి లోకి పడిపోయింది.. నేనూ.. ‘మొన్నేమైందో’ తెలుసుకుందామని ఆవిడ వెంక గుంపు లో చేరిపోయాను..






ఆవిడ చెప్పటం మొదలు పెట్టింది.. ‘అప్పుడు నాకా.. పదిహేను...’






(ఇంకా ఉంది)






ఏంటి? కొత్తగా సీరియల్ స్టోరీ లా? అనుకుంటున్నారా?

కోట్లాది ప్రపంచ జనాభాలో నాకు తెలిసిన మనుషులు, కొన్ని వేల మంది? నేను తెలిసిన వారూ అదే సంఖ్యలో? (కొద్దిగా తక్కువ లెండి.ఉదా: NTR,నాగేశ్వరరావు గార్లు నాకు తెలుసు..వారికి నేను తెలియదు గా? ).. నన్ను ప్రభావితం చేసిన వారు కొందరు. నాకు బాగా తెలిసి వారి లో అతి కొద్దిమంది ఎలాంటి వారంటే అందరికీ మామూలు మనుషులు కావచ్చు! నాకు మాత్రం.....

పది దాటింది బాల్యం ఇంకెక్కడుంది? ఇరవై దాటింది.. ఇక సెటిల్ అయిపోవాలి, ముప్పైల్లో పడ్డాం.. ఇంకేం మిగిలింది? నలభై అయింది జీవితం అయిపొయింది.. అనుకోకుండా.. ౯౦ దాటినా..’నేను, నా జీవితం.. ఈ రోగం నుండి బయట పడితే చాలు.. అన్నీ చూడచ్చు అన్నీ చేయచ్చు...’ అనుకుని జీవితాన్ని పరిపూర్ణం గా ఆస్వాదించిన ఒక వృద్ధురాలి నిజం జీవితమే మా పెద్దక్క కథ!


నా జీవితం లో ఒక ఇరవై ఏళ్లు నాతో ఎంతో సన్నిహితం గా మసలి నన్ను ప్రభావితం చేసిన ఒక మహిళ కాబట్టి, నాకు తెలిసిన విషయాలు చెప్పాలని ప్రయత్నమే ‘మామూలు మనిషి? పెద్దక్క’ కథ.