మాకూ ఉన్నాయండీ రక్తం లో పాటలు.. కానీ :)

“పాటలు పాడటం మా రక్తం లో ఉంది! మా తాతగారు ... మా అమ్మగారు.. మా మేనమామ... “ టీ వీ లో ఎవరో చిన్నమ్మాయి పట్టు పరికిణీ కట్టుకుని నానాలంకార భూషితురాలై ఏదో పాటల పోటీ లో చెప్పుకుపోతోంది. ‘తస్సదియ్య’ రక్తం లో ఉందిట  అని నవ్వుకున్నా. ఇంకో చానెల్ పెడితే అక్కడా ఇదే సోది.. ముగ్గురేసి జడ్జిలు కూర్చుని తీర్పులు.. పాటలు, డాన్సులు, అగ్ని లో దూకటాలు, వంటలు, హాస్యం, ఏంటేంటో ప్రక్రియల మీద పోటీలు. చూస్తూ చూస్తూ.. ‘ఓర్నాయనోయ్.. నాకు దొరికేదే తక్కువ సమయం. ఏదైనా తెలుగో, హిందీ యో మంచి కార్యక్రమం ఏదైనా చూద్దామంటే ఇదేమి గోల రా బాబూ.. పోనీ మద్యాహ్నం పూట ఎప్పుడైనా ఇంటినుంచి పని (Work From Home) చేస్తూ, భోజన సమయం లో కనీసం ఏదైనా చూద్దామని కూర్చుంటే వంద రకాల వంటల ప్రోగ్రాములు.. కాదంటే ఆడవాళ్ళకి నాగార్జున ముక్కూ, వరుణ్ సందేశ్ మూతీ చూపించి గుర్తించమనటం...


‘హతవిధీ.. నాకు ఈ జన్మకి మంచి ప్రోగ్రాం చూసే అదృష్టమే లేదా? స్కూల్ రోజుల్లో మొదట్లో ఇంట్లో టీవీ లేదు. ఉన్నప్పుడు కళ్ళు పాడవుతాయి అని వద్దనటం, తర్వాత, చదువులని, ఆ తర్వాత హాస్టల్ లో ఉన్న రెండు చానళ్ళ కోసం గాంగ్ వార్లు జరుగుతుంటే భరించలేక బయట పడటం.. తర్వాత సాఫ్ట్ వేర్ ఉద్యోగం లో డాలర్ల ఉద్యోగం ఇప్పుడు మనం చూస్తే పిల్లలూ చూస్తారని భయం..” చానళ్ళు నొక్కుతూ పోతుంటే మళ్లీ మొదటికి వచ్చింది.. ఇంకో అబ్బాయి తలకి ఒక గిన్నెడు నూనె రాసి ఒక మంచి చమక్ చమక్ చుడీదార్ వేసి..’మా కుటుంబం ఒక మ్యూజికల్ ఫామిలీ అండీ’ అంటున్నాడు. నవ్వొచ్చింది. అందరూ మ్యూజికల్ ఫామిలీ లే..


సరే కళ్ళు మూసుకుని ఏదో ఒక చానెల్ నొక్కా..’యాదోమ్కీ బారాత్ నిక్లీ హై ఆగే దిల్ కె ద్వారే’ అన్నదమ్ములు తిరిగి కలుసుకుని పాడుకుంటున్నారు. చిన్నప్పటి ఒక విషయం గుర్తొచ్చి నవ్వొచ్చింది.

మా తమ్ముడు మహా క్రియేటివ్. మేమంతా ఒకసారి దూర్ దర్శన్ లో ఈ సినిమా వచ్చినప్పుడు చలించి ఏదైనా ఒక కుటుంబం పాట పెట్టుకోవాలి ని నిర్ణయం తీసుకున్నాం. నేను ఏడో క్లాస్, చెల్లి నాలుగో క్లాస్.. తమ్ముడు ఒకటో క్లాస్. అప్పుడే ‘ఫలానా వారి సంగీతానికి రాళ్లే కరుగుతాయి’ అని పుస్తకం లో చదివాం. అర్జెంట్ గా మా కుటుంబం పాట రెడీ చేసేసాం.

‘రాళ్లే కరుగుతాయి మా పాటకూ..మా పాటకూ మా పాటకూ..


కరిగి పారుతాయి మా పాటకూ మా పాటకూ మా మాటకూ


పారి వరదలౌతాయి మా పాటకూ మా పాటకూ మా పాటకూ’


దీనికి ఆనందం గా ఉన్నప్పుడు ఎలా పాడాలో.. మళ్లీ మాలో కనీసం ఒక్కరు తప్పి పోతే..దానికి ఏసుదాసు దుఖం గా పాడినట్టు ఎలా పాడాలో ప్రాక్టీస్ చేశాం.


ఒకేరకం లాకెట్లు చేయించమని అడిగాం కూడా మా అమ్మని.. ‘అది చాలా ఖర్చైన పని. దానికి బదులు గా.. అసలు మేళా లూ, సంతలూ, జన సమ్మర్తమైన ప్రదేశాలకు తీసుకెళ్లను.. మీరేం తప్పిపోరు లెండి..’ అని భరోసా ఇచ్చేసింది. చాలా నిరాశ గా.. సరే ఏం చేస్తాం? ఒకవేళ తప్పిపోతే కరెక్ట్ గా చార్మినార్ మూడు మినార్ల దగ్గర నుంచుని కరెక్ట్ గా అమ్మ పుట్టిన రోజున ఈ పాట పాడుతూ వచ్చి కౌగలించుకుని కన్నీరు కార్చాలని ఒక నిర్ణయం తీసుకున్నాం. నిర్ణయించుకున్న రోజు, పదేళ్ల తర్వాత జరగబోయే ఆ సన్నివేశం తలచుకుంటేనే మా గుండెలు భారం అయిపోయాయి. మొన్నీ మధ్య మా తమ్ముడు ఏదో పని మీద మా ఊరొచ్చినప్పుడు సరదాగా ఆ పాట పాడుకున్నాం... ఆ క్లిప్పింగ్.


అయినా చిన్నప్పుడు మా ఇంట్లోనూ.. సినీ గాన సరస్వతి ప్రతి గది లో తచ్చాడుతూ ఉండేది.

వంటింట్లో ‘సుశీల’ అమ్మ!


మా అమ్మ వంటింట్లో.. తాళింపు లో ఆవాలు తాళలేక చేసే చిటపటలనీ, గ్రైండర్ బర్రుమని ఉరమటాన్నీ, కుక్కర్ ఘీ మని విజిల్ ఎత్తి మరీ అరవటాన్నీ, పాత ఎగ్జాస్ట్ ఫాన్ ఏమీ అనలేక ఖాట్ ఖట్ మంటూ పళ్ళు కోరుక్కోవటాన్నీ, తాళాలు గా బాక్ గ్రౌండ్ మ్యూజిక్ గా భావించి ‘వినుడు వినుడు రామాయణ గాధా!’ నుంచి ‘నిన్నటి దాకా శిలనైనా..’ దాకా పాడుకుంటూ..


‘అమ్మా! ఆకలేస్తోంది’ అని అరిస్తే.. టేబుల్ మీద అన్నం పెడుతూనే.. ‘అన్నము లేదు.. కొన్ని మధురాంబులున్నవి’.. అని పద్యం ఎత్తుకునేది... ఎవరైనా స్నేహితులు వస్తే.. వంటింట్లోంచి వినబడే గాన మాధుర్యాన్ని విని ఒక్కోసారి కిసుక్కుమని నవ్వితే.. ‘హమ్మా!! ఇంకోసారి మా ఫ్రెండ్స్ వచ్చినప్పుడు పాడావంటే ఊరుకోను..’ అని ఉక్రోశపడితే అలాగే లే..’పాటలైతే వచ్చు గానీ.. పాడనైనా పాడగలనూ.. పాపిష్టి సిగ్గు నన్ను పాడనీయదూ’ అని గమ్మున ఊరుకుంటాలే అని వెక్కిరించేది.

దేవుడి గది లో ‘నాగ(అ)య్య’..


దేవుడి గది లో ‘నరసింహ నీ దివ్య నామ మంత్రము చేత..’ అంటూ నరసింహ శతకము, ‘జయ హనుమాన జ్ఞాన గుణ సాగర’ అంటూ హనుమాన్ చాలీసా.. మార్ధవ్యం, రాగ, తాళం,శృతి ల్లాంటి అంశాలతో పని లేకుండా.. పాడినా ఆయన పారవశ్యం,భక్తి, ఆయన మీద మాకున్న ప్రేమ వీటన్నింటి తో మాకు అద్భుతం గా తోస్తూ ఉంటాయి మరి 

స్నానాల గది లో ‘చిత్ర‘ విచిత్ర గానం చేసే చెల్లి.


షవర్ భోరున ‘బాబోయ్’ అంటూ బాత్ రూమ్ (కన్నీ) నీటి జల్లుల ధారల తో నింపేసినా.. వాటర్ హీటర్ పెట్టిన బకెట్ లో నీళ్లు రక్తం మరిగినట్టు సల సల మరగినా. బయట నుండి ‘ఇంకెంతసేపు?మేమూ స్కూళ్ళకి వెళ్లాలి ’ అంటూ అరిచే మా అరుపుల్ని కోరస్ గా, తలుపు ధన ధన మని మేము చేసే బాదుళ్లని లయ గా వాడుకుంటూ దానికి తెలిసిన పాటలన్నీ పాడుకుంటూ.. బయటకొచ్చాక ఎలాగూ మాకు ‘ఎటాక్’ చేసే సమయం ఉండదు అనే ధైర్యం అనుకుంటా.. ‘అయ్య బాబోయ్.. ఇంకా లిరిల్ సబ్బు అడ్వర్టైజ్మెంట్ లో ఉంది ఇది.. ఎప్పటికి ఇంక టీవీ సీరియళ్ల పాటలు అవ్వాలి, ఎప్పటికి సినిమా పాటల కెళ్ళాలి.. ఇలాగ ఉండేవి మా బాధలు..

గడప ని మీటితే.. గాన మాలపించే ‘బాలు’డు మా తమ్ముడు ..


నాయనమ్మ పాడే భగవంతుడి లీలలు నాన్నగారు పాడే శతకాలతో, అమ్మ పాడే పౌరాణికాల, సాంఘికాల, పాత తరం రేడియో పాటల తో, చెల్లి పాడే పాత హిందీ, ఆంగ్ల మెలడీలతో, కొత్త సాఫ్ట్ మ్యూజిక్ తో ఒక రకమైన సంగీతానికి అలవాటు పడిన ఇంట్లోకి ‘బంగారు కోడి పెట్ట’ ని తెచ్చి పరుగులెత్తించాడు,..’క్క్క్క్క్క్క్క్ క్క్కాలేజీ స్టైలే... అంటూ.. విప్లవం సృష్టించిన వాడు మా తంబే! పాపు, జాజు, ఒకటేంటి.. గిన్నెలు, చెంచాలు, గంటెల తో దరువు వేసి.. పాటలే పాటలు.. చివరికి చదువు కూడా వాడి ఫేవరేట్ పాటల్లా పాడుతూ చదివేవాడు..


అలాగని మేమెవ్వరమూ పండితులం కాదు. ఏ టాలెంట్ పోటీలు పెట్టినా ఆఖరి స్థానం మాదే...


లక్కీ గా మా నాన్నగారు మధ్యతరగతి కి చెందిన వారవటంతో.. ఊరి మధ్య ఇల్లు కొనలేక పోవటం వల్ల మా గాన ప్రభంజనానికి అడ్డూ, అదుపూ లేకపోయింది అనుకుంటాను. చుట్టుపక్కల ఇళ్లు ఒక్కొక్కటి గా రావటం, మేమూ రెక్కలొచ్చి చదువులకి ఇల్లు వదలటం.. కానీ ఎప్పుడొచ్చినా పాపం ...


మా రక్తం లో పాట, చుట్టుపక్కలవాళ్ల రక్తానికి పోటు గా రూపాంతరం చెందుతుంది.


గత ట్రిప్ నుండి ఈసారి దాకా కొత్త గా విన్న పాటలని ఒకరికొకరు వినిపించుకునేవాళ్లం.. బస్సుల్లో సీట్లు దొరికినప్పుడు ఆ పాట విన్నావా? ఈపాట తెలుసా.. ‘ అని అప్ డేట్ అయిపోయేవాళ్లం.. పారడీలు కట్టేసుకుని మురిసిపోయేవాళ్లం. మాకు తోడు మా కజిన్లు వచ్చారంటే ఇంక గానా బజానా యే..


‘గాలి వాన లో.. వాన నీటిలో పెళ్లి భోజనం.. పప్పు ఎక్కడో కూర ఏమిటో తెలియదు పాపం..


అది పప్పు చారనీ తెలుసూ.. అందులో ఉప్పు లేదనీ తెలుసూ.. పప్పు లేకున్నా, ఉప్పు లేదన్నా.. తినక తప్పదని తెలుసూ.. ‘ అని జేసుదాసు పాట కి పారడీ ఒకరు వినిపిస్తే..


‘ఇదేమి సబ్బూ ఇది రిన్ను సబ్బూ.. అదేమీ రిన్నూ.. అది సూపర్ రిన్నూ..


సబ్బుకి సబ్బే సాటబ్బా.. డబ్బుకి డబ్బే చెల్లబ్బా..’ లాంటి చిరంజీవి పాటలని ఖూనీ చేసేది ఒకరూ..


గో కాట్ కోసం స్కై కాశమల్లే వేయిటాను యువర్ అరైవల్ కై..


యూ దేరూ, ఐ హియరూ, సాంగ్ దేరూ, హార్ట్ హియరూ.. ‘ అంటూ విరహ గీతాన్ని ఎత్తుకునేది ఇంకొకరూ..


ఒకసారి కాలేజ్ లో ‘ఆడవారు’ అనే థీం తో పాటల పోటీ. అబ్బా.. ఆడవారి మీద..పాటలు అంటే మరీ సీరియస్ పాటలు దుఖం తో.. అని అందరూ అనేసుకున్నారు. సగం మంది ‘లేచింది నిద్ర లేచింది మహిళా లోకం..’, గుండె పిండి చేసి.. కర్చీఫ్ లు తడిసి ముద్దలు చేసే సినిమాల స్పెషలిస్ట్ విసు గారి సినిమా పాట అనుకుంటా ‘ఆడదే ఆధారం..మనిషికి ఆడదే...’ అని కొందరూ.. ఒకమ్మాయి..’జయ జయహే మహిషాసుర మర్ధిని..’ ఇంకో అమ్మాయి ‘అఖిలాండేశ్వరీ..చాముండేశ్వరీ’. ఇవన్నీ వద్దు.. ఇంకేమైనా పాడితే బాగుంటుంది.. అని అనుకుంటే.. మా అమ్మ.. పక్కాంటీ నడగవే అంది.. ఆవిడ ‘నల్ల పెగ్మణీ.. మిగ నల్ల పెగ్మణీ.. తాయ్ నాట నాగరీగం పేణి..నడిపవలఎవరో ఆవళే’ అని నేర్పింది. తీరా చూస్తే.. ‘మంచి చిన్నదీ.. బహు మంచి చిన్నదీ’ అని ..

ఇలా కాదురా.. ఏదైనా ‘హట్కే ‘ కావాలి రా.. అన్నాను తమ్ముడితో.. అంతే.. ఒకళ్ల పాట మనం పాడటమేమిటి? నేనే కడతా పద’ అన్నాడు. ‘అది కాదురా బాబూ.. అందరికీ తెలిసిన భాష లో కాదురా..’ అన్నాను. ఒకళ్ల భాష మనం వాడేదేమిటి.చలో.. నేనే.. రాసేస్తా.. ఒక పాట.. నా భాష లో..’ అని ఒక పాట ఆశువు గా రాసేసి రాగ యుక్తం గా పాడేసాడు. వార్నీ.. అనుకున్నా. పైగా.. అస్సాం పక్కనున్న అడవుల్లో ఒక తెగ.. ‘చిన్బోయ్’ అని వాళ్ల పాట.. అనీ.. సరిపోతుంది. వాడిని ముద్దుగా చిన్నా అని పిలిచేవాళ్లం కదా.. చిన్బోయ్. అంతే కాస్త వాళ్ల భాషల్లానే అనిపిస్తుంది కదా.. అని లాజిక్కు.. అంతే..ఇక ఆ పాట ధైర్యం గా పాదేసా కాలేజ్ లో .. కన్సోలేషన్ ప్రైజ్ తో పాటు ఇంత మంచి పాట.. అంత దూరపు తెగ పాట మీకెక్కడిది? అంటే మళ్లీ దానికో కథ కట్టుకుని  ...


ఆ లిరిక్స్ మీకోసం..





దద్దన్ బోలీ రే.. దద్దన్ బోలీ రే..


షోట్తో కోతే మోరీ కీచే దోద్దోన్ బోలీ రే.. (౨ సార్లు)


చోయ్బోకోతే కోలో రీతే హోనీరే బోణీ రే..


జోయ్కేలోతో కోరోరో మోరీ షో తుర్ ముఖీ రే.. (౩ సార్లు)


(పైగా ఈ బోడి పాట కి .. కోరస్.. ఒక్కటి...)


రొథీరె బోరోతె ఖోతోరె బారీతె మొథూర్ గీరీ రే..


అరి చోథోరే గోగోర్ గోగోర్ బాగీరె షోడీరే..

మరి ఇప్పుడో? మా ఇంట్లో ఇప్పటికీ ఈ పాటల పిచ్చి ఇప్పుడు వేరే స్థాయి లో .. ఆరోజులు రావు.. అలాగని ఈరోజుల్లో పారడీల వెనక పడ్డాం మేము.. (నేను, మా వారు, పిల్లలు)..






ఉదయం లేస్తూనే.. రోజుకో పాట తో, కర్ణ కఠోరం గా పాడుతూ (పెద్దగా శ్రమ పడక్కర్లేదు లెండి..).. శరత్ గారు ఓసారి చెప్పినట్టు..’ఇది ఆరని రావణ కాష్టం..’ , ‘జన్మమెత్తితి రా! అనుభవించితి రా!’ లాంటి పాటలతో పిల్లల్ని లేపటం..


పెళ్లి చేసుకుని ఇల్లు చూసుకుని ... స్టైల్ లో .. ‘బ్రష్షు చేసుకుని, నీళ్లు పోసుకుని మెల్లగ స్కూలుకి కదలాలోయ్.. చదువులు చదివీ రావాలోయ్..’ అప్పటికి ‘నాన్న్నాఆఆఆఅ’ ఆపు!’ అని కళ్ళు పూర్తిగా తెరుచుకుని..


మా పక్క వాళ్ల తో ఒక గొడవ ‘almost’ తేబోయిన పాట.. మా పాప చిన్నప్పుడు స్నానం చేశాక దానికి తువ్వాలు చుట్టే పాట.. తమిళ్ సూపర్ స్టార్ రజనీకాంత్ నరసింహ పాట ..’ఎత్తూ పైకెత్తూ.. నువ్వూ...’ కి పారడీ చేసి


‘ఎత్తూ పైకెత్తూ.. నువ్వు..చేతులు పైకెత్తూ.. నాకు వీలు కలిగేట్టూ ఓ చిన్న పాపా!


నేనూ తువ్వాల్ చుట్టేట్టూ.. త్వరగా తయ్యారయ్యేట్టూ .. స్కూలుకి పరిగెత్తేత్టూ.. ఓహ్ చిన్న పాపా..’ అని పైగా దీనికి చరణాలు.. మా బాత్ రూమ్ లో ఈ పాట మొదలు.. మా పక్కింట్లోంచి వంటింట్లోంచి తాళం మొదలు. ఆవిడ రజనీ ఫాన్. (ఆ మాట కొస్తే నేనూనూ..) తలైవర్ పాట ని ఈ విధం గా ఖూనీ చేస్తుంటే తట్టుకోలేక ఆ పంఖా హృదయం వెయ్యి ముక్కలు కాకముందే .. ఆ గిన్నెలు ముక్కలవుతాయనిపిస్తుంది. (మనలో మాట.. అవి వాళ్లత్తగారు ఇచ్చినవి లెండి. ఇలాంటి కోప తాప ప్రదర్శన కి చాలా అనువు గా ఉంటాయి). 


మా వల్ల వాళ్ల పిల్లలకి కూడా ‘ఆకలేస్తే అన్నం పెడతా..’ లాంటి కృతులు వంట బడ్డాయి..


చదువుకొమ్మని పిలవటం కూడా.. మేము కాస్త పాటల రూపం లో అదుర్స్ అనుకోండి....


Where is that? (నేను)


What is that? (అమ్మాయి)


వేర్ ఈజ్ దట్ టెక్స్టు బుక్కు, వేర్ ఈజ్ దట్ నోటు బుక్కు వేర్ ఈజ్ దట్ పెన్సిల్ ముక్క పిల్లా!


మా పాప అచ్చం జూనియర్ ఎన్ టీ ఆర్ లా ఆక్ట్ చేస్తూ.. ‘చించేసా.. విసిరేసా.. కట్ చేశా’ అని కాసేపు కాలక్షేపం చేయటం..


సరే ఇది మామూలు రోజుల చదువు కైతే... పరీక్షలకి ‘మాతృదేవో భవ’ అంత దుఖం కాబట్టి ఆ పాటే మాకు శరణం...


‘స్కూలు కెళ్లే పిల్లా నీకు సినిమా లెందుకే? మార్కులెన్నడో గల్లంతాయే లే’


అనగానే .. మా పిల్లలూ ఊరుకోరు..


‘ఆఫీస్ కెళ్లే అమ్మా నీకు టీవీ ఎందుకే? డెడ్ లైన్ ఎప్పుడో మిస్సయ్యింది లే.. అని రాగం తీసి కక్ష తీర్చుకోవటం..


‘మీకిది ఎగ్జామ్స్ టైమమ్మా.. అన్నీ మానేసి చదువే చదువనవమ్మా..’


‘మాథ్స్ పేపర్ నిండా సున్నాలే.. సైన్స్ పేపర్ అంతా తప్పులే...’ అంటూ చరణాలూ.. పాడి పాడి పిల్లలకి కాస్త తెలుగు వచ్చిందేమో.. అనిపించింది.


పడుకునేటప్పుడు 'పడుకుంటావా? పాట పాడనా?' అన్నానంటే.. రెండు నిమిషాల్లో పడుకోవటమే.. అదీ మన లాలి పాటలంటే!!

రామ నామధారులపై ప్రతి భావం లో పోటీలు పడి మన సంగీత కళానిధులు, గేయకారులు, వాగ్గేయకారులు, జానపద కారులు (కరెక్టేనా..ఇలా అనటం..) రాసేశారు గా.. మావారి పేరు లో రామ నామం నా పాలిట వరం అయింది.


పనమ్మాయి రాకపోతే, ఇల్లూడుస్తూ, అంట్లు తోముతూ ‘బంటు రీతి కొలూ,.... విస్తివయ్య రామ! ‘ అని నిష్టూరం తో త్యాగయ్య కృతుల నుండీ,


‘మీ అమ్మకి చేసిస్తీ.. ఫిల్టర్ కాఫీ నేను.. రామ చంద్రా! ఆ కాఫీ కొరకూ పట్టే.. పదిహేను నిమిషాలూ రామ చంద్రా!’ లాంటి రామదాసు పాటల దాకా.. అవకాశం బట్టి సిట్యుఏషన్ గ్రావిటీ బట్టి... వాడుకుంటూ కాలక్షేపం చేస్తున్నా..


‘నువ్వీ దరినీ, నేనా దరినీ ఆ అమ్మమ్మ కలిపింది ఇద్దరినీ ‘ అని మా పెళ్లి కుదిర్చినావిడ ని, సినిమా పాటలనీ వదలకుండా ఆడిపోసుకోవటం కూడా మానలేదు.


‘ఆడదే ఆధారం.. జగతికి ఆడదే సంతోషం ‘.. లాంటి పాటలతో నా విలువ గుర్తు చేయటం కూడా రోజూ చేస్తూ ఉంటాను...


సో మా కుటుంబం లో కూడా గానామృతం రక్తం లో పారుతోంది.. వరదలై పొంగుతోంది. పక్కవాళ్ళ రక్తం లో కి పోటుగా స్థిరపడుతోంది.. మాదీ మ్యూజికల్ ఫామిలీ.. అంతే నన్నమాట. మీరూ ఒప్పేసుకోండి సరేనా?