ఈ రోజు..

అన్ని రోజులూ ఒక్కలా ఉండవు. అలా అని అద్భుతాలు జరుగుతాయని కాదు. చిన్న చిన్న చమక్కులు, చెణుకులు, ఛలోక్తులు, చిట పటలు..కొద్దిగా ఉరుకులూ,పరుగులూ ఆపి చూస్తే....ఎన్నో కనిపిస్తాయి కదూ?


ఉదాహరణ ఈరోజే...


రేడియో నన్ను లేపిన విధానంబెట్టిదనిన..

ఆరు గంటలకి రేడియో అలారం మొదట సుప్రభాతం తో లేపటానికి ప్రయత్నించి కుదరలేదని, పది నిమిషాలాగి ఏసు ప్రభువు పాటలతో ప్రయత్నించి ఇక చేతులెత్తి కన్నడ పవర్ స్టార్ పునీత్ రాజ్ కుమార్ పాట తో ట్రై చేస్తోంది. దిగ్గున లేచి పిల్లల్ని లేపి రోజూ వారీ పనుల్లో దూకి.. పిల్లల్ని స్కూళ్లకి పంపి కూలబడ్డాను.

ఉదయం చాయ్?

టీ, పేపర్, తీసుకుని గార్డెన్ లో కాసిన మూడు సీతా ఫలాలని 456 వ సారి లెక్కపెట్టుకుంటూ... తీరిగ్గా..

బ్రేక్ ఫాస్ట్, వంట ....

ఇడ్లీల్లోకి కారప్పోడీ, నెయ్యీ, పచ్చడీ, నంచుకుని తీరుబడిగా తిని.. పెద్దగా తొందర పడకుండా.. నింపాది గా గోంగూర పప్పు, గుమ్మడి, చిలగడ దుంపలు, వంకాయ,ములక్కాడల తో పులుసు గ్యాస్ పొయ్యి మీద మరిగించి .. అర మట్టు గిన్నెడు నూనె తో ఇంగువ పోపు, గుండు (ఎండు ) మెరప, ఆవాలు, కర్వేపాకు తో పెట్టి.. ఎంచక్కా రెండు డబ్బాల్లో 'కళాత్మకం ' గా సద్దుకుని

తయారవుతున్నా..

గుంటగలగరాకు తో మరిగించిన కేరళ కొబ్బరి నూనె రాసి నున్నగా దువ్వుకుని, జడేసుకుని, మామిడి పండు రంగు సల్వార్ కమీజ్ వేసుకుని, మువ్వల పట్టీలు కాళ్లకి పెట్టి కారెక్కా! సాధారణం గా అలా పట్టీలు పెట్టిన రోజున మువ్వల్ని గట్టిగా చెప్పు బెల్ట్ కింద నొక్కి పెట్టేస్తా, శబ్దం వినపడకుండా.. మరి అమావాస్యకీ, పున్నమి కీ కాస్త వేరేగా అన్నమాట.

ఆఫీసులో

కార్ ఎక్కి ఆఫీసులో పడ్డాను. పనులు, పనులు పనులు. మధ్యలో ఘల్లు ఘల్లు మంటూ బ్రేక్ రూమ్ కెళ్లి టీ తెచ్చుకున్నా.. కాస్త లేట్ అవుతుంది నాకు అంటే మా వారు 'సరే నేను వెయిట్ చేస్తాను..' అన్నారు. పర్వాలేదు బస్సు లో వస్తా.. మీరెళ్ళండి... అనేసాను.

ఫ్రెండ్ తో గొడవ..

చాన్నాళ్లకి ఒక మంచి ఫ్రెండ్ తో కచ్చగా చిన్న పిల్లల్లా కొట్లాడి మళ్లీ మాట్లాడేసా.. ఫ్రెండ్.. నువ్వు ఈ పోస్ట్ చదువుతావని తెలుసు. Thanks for fighting with me :)

ఇంటికి ప్రయాణం..


MNC ల్లో కృత్రిమ డబ్బా ఆఫీసుల్లోంచి బయట ఏమవుతుందో తెలియట్లేదు.. బయటకి వస్తుంటే అర్థమైంది. కూపస్థ మండూకాల్లా ఎలా (కోడ్) టిక్కూ టిక్కూ అంటూ కొట్టుకున్తున్నామో.. ఆకాశమంతా మేఘావృతం అయి ఉంది. మబ్బు మబ్బుగా.. అర్రేర్రే... ఇలా వాతావరణం ఉందని ఎమాత్రం హింట్ ఉన్నా.. బద్ధకం గా కూర్చునేవాళ్ళం ఎంత పని జరిగింది? అని నొచ్చుకుని.. ఇక కాళ్లు కాంటీన్ వైపుకి లాక్కెళ్ళుతుంటే..  మొహమాటం గా నేనూ వెళ్లాను.. హాయిగా కిటికీ సీట్ దగ్గర అరటి కాయ బజ్జీ ఆర్డర్ చేసి.. కూర్చున్నా..

నా మొహం లానే ఉంది... కొబ్బరి పచ్చడి. కన్నడ వాళ్ళకి ఓకే.. మనకి అంత చప్ప చట్నీ ఆనుతుందా? పోన్లే.. 'దంచినమ్మకి బొక్కినంత' అనుకుని తృప్తి గా తిని చినుకులు పడుతుంటే.. మొహం లో కాస్త ఆదుర్దా చూపిస్తూ (మరీ బాగుండదు కదా) నెమ్మదిగా నడుస్తూ బస్సెక్కా..

హెంత పని జరిగింది హే భగవాన్!!!

బస్ స్టాప్ లో పెద్దగా వేచి ఉండక్కర్లేకుండానే బస్సోచ్చేసింది. బోల్డు ఆఫీస్ అమ్మాయిలు బిల బిల లాడుతూ ఎక్కేసారు. స్టాండింగ్.. బాగుంది బాగుంది.. అని ఒక రాడ్ కి ఆనుకుని చూస్తున్నా.. 'అరే.. ఆంటీ జీ బైటియే...' అని వినపడింది.. పక్క నుంచి.. 'అబ్బో.. ఈ కాలం పిల్లలు ముసలి వారిని గౌరవించి సీట్లు ఇస్తున్నారు..' అని మన యువత బాధ్యతా రాహిత్యాన్ని దుమ్మెత్తి పోసే అందరికీ ఈ విషయం చెప్పాలని మెంటల్ నోట్ ఇలా చేసుకుని.. ఆ అబ్బాయి వైపుకి తిరిగానా? షాక్!!!
అంత 'గౌరవం ' ఇచ్చేది నాకా? 'ఆంటీ, ఆంటీ, ఆంటీ...' తెలుగు సినిమాల్లో లాగా రెండు చెవులూ డ్రమాటిక్ గా మూసుకుని బాధ పడదామంటే.. ఒక చేతిలో లంచ్ బ్యాగ్,.. ఇంకో చేత్తో రాడ్ గట్టి గా పట్టుకున్నా.. అప్రయత్నం గా కూర్చున్నా.. కానీ చచ్చేంత నవ్వొచ్చింది. నవ్వుతూనే ఉన్నా.. చెల్లికి, ఫ్రెండ్ కి ఫోన్ చేసి విషయం చెప్పా..

జాగ్రత్త గా నా స్కిల్స్ అన్నీ ఉపయోగించి అతి లాఘవంగా అతనికి అనుమానం రాకుండా, నా జీవితం లో మొట్ట మొదట సారి వృద్ధుల సీట్ ఆఫర్ చేసిన మహానుభావుడి ఫోటోలు తీసుకున్నా సెల్ కామెరాతో.. చూడండి మీరూ..

నా కుటుంబం..

బస్సు దిగి నడుస్తున్నానా.. ఎదురుగా సర్ప్రైజ్.. మా కార్ లా ఉందే..? పిల్లలు 'అమ్మా అమ్మా..' అంటూ.. అయ్యో వచ్చేసే దాన్ని గా.. 'ఎందుకు వచ్చారు?' అని అన్నాను.. లోపల ఆనందం గానే ఉన్నా.. 'వర్షం కదా..ఎలా వస్తావు.. ' అని మావారు...
ఓకే... బస్సులో సీట్ ఇచ్చిన అబ్బాయి ఫోటో అందరికీ చూపించా.. 'నిజంగా అంత ముసలిదాన్లా ఉన్నానా?' అని అడిగా.. 'లేదు.. లేదు. అసలు ఊరకే మొదట కనపడ్డావు కదా అని సీట్ ఇచ్చుంటాడు..' అన్నారు కాస్త భయం భయం గా.. 'ఆహా? మొదట కనపడిన వాళ్లని ఆంటీ జీ అని పిలిచి వృద్ధుల సీట్ ఇస్తాడా?' అని అడిగా పౌరుషం గా.. 'వాడే గొడవ లో ఉన్నాడో... వాడి గురించి వదిలేయ్...' మిర్చీ బజ్జీ తెచ్చాను తిందాం... ' అని టాపిక్ చేంజ్....

వేసవి కాలం లో అయిస్ క్రీం ఏ ఎదవ అయినా తింటాడు..

అని ఏదో సినిమా లో తరుణ్ అంటే విన్నా.. బయట వర్షం.. మా చిన్నది, తన ఫ్రెండ్ నేసుకొచ్చింది.. నన్ను 'రెడ్ హాన్దేడ్ గా పట్టుకుంది.. పెద్ద కప్పు నిండా బూస్ట్ తింటుంటే.. 'ఏం చేస్తాం? ముగ్గురం పంచుకోవాల్సి వచ్చింది.. డబ్బా ఖాళీ చేసేసాం. పనిలో పని గా పిక్చర్ తీసా చూడండి..


పిల్లలు ...


తీక్షణం గా.. కిటికీ లోంచి చూస్తోంది.. పెద్దమ్మాయి. 'ఏంటమ్మా? చూస్తున్నావు? ' బయట బిల్డింగ్ కడుతున్నారు.. కార్మికులకి కాంట్రాక్టర్ అందరికీ బూట్లు పంచుతున్నాడు. 'చూడమ్మా.. వాళ్లు ఆ బ్లూ బ్యాగ్స్ లోంచి షూజ్ తీసి ఎంత హాపీ గా ఉన్నారో చూడు .. కొంత మంది వేసేసుకుంటున్నారు. కొంతమంది దాచుకుంటున్నారు.. Don' t you feel like just watching them forever?' అంది. నాకు గుండె నిండిపోయింది.

స్కూల్ విషయాలు చెప్తూ మా చిన్నది చెప్పింది... 'ఇవ్వాళ్ళ స్కూల్లో హిందీ పద్యం చెప్పలేదని...' అని ఆగింది. నేను ఆత్రం గా.. 'ఆ ఆ ..చెప్పు ఏమైంది ? టీచర్ కొట్టిందా?' అని అడిగాను. 'లేదు. లేదు.. She just said.. 'Can you please come and stand on this bench? ' .. అబ్బా? చా!! అంత మర్యాద గా బెంచీ ఎక్కిన్చిన్దా? అని నవ్వుకుని పైకి గంభీరం గా.. తల పంకించాను.
మళ్లీ ఉంటుంది. నాకు 6 years అప్పుడు మా స్కూల్ పక్కన ఒక wishing tree దగ్గర I asked for a wish and it never came true..' అంది. 'హ్మ్.. ' అని 'ఏంటి ఆ విష్?' అని అడిగితే.. 'ఒక మాజికల్ గాల్ అవ్వాలనుకున్నా.. ఒక్క మాజిక్ కూడా రాలేదు ' అంది నిట్టూరిస్తూ.. మాజిక్ స్కూల్లో చేర్పిస్తాను.. అని మాటిచ్చా.. చూడాలి బెంగుళూరు లో ఎక్కడైనా నేర్పిస్తారేమో..

అసుర సంధ్య వేళ..

రాత్రి మీటింగ్ తప్పించుకోవాలి ఎలా? అని అనుకుంటుంటే.. మా సింగం మెయిల్.. కాస్త తలనొప్పి గా ఉంది అని..
'పాపం సింగం లేకుండా మీటింగ్ ఏంటి ? రేపు పెట్టుకుందాం..' అని ఏడుకే, ఒక అరగంట పడుకుని లేచి .... ఫ్రెష్ గా.. రాస్తున్నా.. పోస్టు.