ప్రాజెక్ట్ 2012-13 (part 1 of 2)

‘నీవల్ల నాకు 5% మార్కులు తగ్గుతాయి. నువ్వు నాకు సహాయం చేయకపోతే!! ’ కాస్త ఉక్రోశం, బాధ కలిసిన గొంతు తో మా అమ్మాయి గట్టిగా చెప్పింది... ఇప్పటికి పదోసారి నన్ను ఈ ప్రాజెక్ట్ చేయడానికి ఒప్పించడానికి ప్రయత్నిస్తోంది.

“పోవే..అక్కడేదో, 95% మార్కులు నీకు ఆల్రెడీ పడిపోయినట్లు..’ ఈజీ గా తీసి పడేస్తూ..అన్నాను.. దానికి ఇంక కోపం వచ్చినట్టుంది. దబ దబా అడుగులేసుకుంటూ గది లోంచి అవతలకెళ్లి పోయింది.

“పోనీ,.. ఎలాగోలా దాని ప్రాజెక్ట్ చేసేస్తే ?”... నసుగుతూ మా వారు.. ‘నథింగ్ డూయింగ్’ అని నేను నిరంకుశం గా ప్రతిపాదన ని ఖండించాను..

ఈ సంభాషణ చదివి ‘అమ్మో..ఈవిడ బాగా గయ్యాళి లా ఉంది. కన్నబిడ్డ కి మార్కులు తగ్గుతాయన్నా కూడా లీశమాత్రం కనికరం లేకుండా, మిల్లీలీటర్ అయినా కరగని కిరాతకురాలు..’ అనుకుంటున్నారు కదూ.. నాకు తెలుసు!

ఎంతమంది నన్ను ఎన్నేసి రకాలు గా తిట్టుకున్నా, ఈసడించుకున్నా, దుర్బాష లాడినా, కత్తి మెడ మీద పెట్టి బెదిరించినా..’ అబ్బే కుదరదు. నేను ఈ ప్రాజెక్ట్ లో సహాయం చేయను గాక చేయను..

మళ్లీ రెండు నిమిషాలకే మళ్లీ వచ్చింది మా పిల్ల.’అమ్మా.. వై? ఎందుకు నువ్వు ఆడవు? ఒక్కసారి ఆక్ట్ చేస్తే ఏమవుతుంది? ఎందుకంత రిజిడ్ నువ్వు?’ అని దీనం గా అడిగింది.

‘అదొక పెద్ద కథ’ అని నిట్టూర్చాను.

అదేం ప్రాజెక్ట్? ఎందుకంత వెగటు నాకు? అరమార్కు తగ్గితే, ఆరుగంటల నిద్ర కూడా, ఇంకా అరగంట తగ్గించేసి,.. అదీ కుదరకపోతే అన్నం నోట్లో పెట్టేసి తిండి తినే సమయం కూడా ఆదా చేసేసి, స్కూల్ బస్సులో కూడా ఇయర్ ఫోన్లలో, పాఠాలు చెప్పించే రోజుల్లో ఈ మొండి దనం వెనక రహస్యమేమిటి ? అనుకుంటున్నారు కదూ.. మా అమ్మాయీ అదే క్యూరియాసిటీ తో నా వైపు వంగి తన ఆటల సమయం త్యాగం చేసి మరీ కూర్చుంది. ఖాళీ గా ఏం పనీ, పాటా లేకుండా కూర్చున్నానేమో.. నాకు మాంచి కిక్ వచ్చింది.

దాని క్లాస్ లో permutations & combinations, probability theory చెప్తున్నారట. అందుకని ‘నువ్వూ, నీ తల్లిదండ్రులూ మేము చెప్పిన పేకాట ఆడుతూ వీడియో తీసి దాని సీ డీ బర్న్ చేసి సబ్మిట్ చేయవలెను..’ అని వాళ్లు ఇచ్చిన ప్రాజెక్ట్. కావాలంటే రకరకాలు గా నేర్పించవచ్చు. ఎన్నో సాధనాలుండగా తల్లిదండ్రులతో పేకాడటమేమిటి? దాన్ని మళ్లీ వీడియో తీయడమేమిటి.. అది సీ డీ గా బర్న్ చేసి స్కూల్ లో ఇవ్వమనడం అన్యాయం. అంటే అన్ని సెక్షన్లకీ కలిపి ఎన్ని సీ డీ లు ఎలక్ట్రానిక్ వేస్ట్ లోకి పడుతున్నాయి? అసలు probability నేర్చుకునేది కేవలం 10%. మిగిలిన సమయమంతా ఆ వీడియో తీయడానికి, సీడీ బర్న్ చేయడానికి వృధా కదా? అయినా ఏడో కలాసు పిల్లకి ఇలాంటి చెత్త ప్రాజెక్టులు ఇవ్వడం.. చేయకపోతే ఐదు మార్కులు పోతాయనడం! దీని కన్నా బట్టీ చదువులే బెటరు. దీనికేదో ఒక ఉపాయం చేయాలి..తప్పదు..

మా అత్తగారు టీవీ లో కళ్యాణ్ రాం సినిమా చూస్తున్నారు. ఆయన వారసత్వ హక్కులు వెండితెర మీద చూపించుకోడానికిలావుంది.. పెద్దాయన కటౌట్ కి దండ, పాలాభిషేకం, కొబ్బరి కాయ కొడుతున్నాడు..ఇంట్రో సీన్ ? అనుకుంటా. ఇంకేం.. నాకు అష్ట దిక్కులా నుండీ ఐడియాలు కుప్పలు కుప్పలు గా కురవడం మొదలైపోయింది.

‘గాడిద గుడ్డేం కాదూ..నేను పేక ముట్టను.’ అన్నాను. ‘అదే! ఎందుకు?’ అని రెట్టించింది మా అమ్మాయి.

‘ఆహా.. ఎన్నాళ్లో వేచిన ఉదయం..’ అని మనసు లో పాడుకున్నా. ఏళ్ల తరబడి చూస్తున్నా.. తొడకొట్టే వంశం వారు,కంటి చూపుతోనే కాల్చేసే వారు, మా తాత, మా వంశం అని గర్వంగా చెప్పుకునే నందమూరి వారు,. మొగలుతుర్రు మామయ్య అని పాడుకునే అల్లు వంశం వారు, అన్నయ్య, బాబాయి, ఆహా, ఒహో అని మెగా ఫామిలీ వారు.. ఇక డిసిప్లిన్ ఉన్న మంచు వంశం వాళ్లు.. ‘సామ్రాట్టు లతో కళకళ లాడుతున్న అక్కినేని వారు.. అబ్బో.. ఒకరా ఇద్దరా..

దేశ రాజధాని లో ఒకపక్క ఇంచుమించు నా వయసు వాడు గాంధీ-నెహ్రూ వంశంలో పుట్టి పట్టాభిషేకం చేసుకున్న రాహులుడు.. ఇక్కడ రాష్ట్రం లో లోకేశుడూ కిరీటం కోసం ఏదో పార్టీ శ్రేణుల్ని బలోపేతం చేస్తున్నాడట.. ఇంకో పక్క అపర భగీరథుని బిడ్డ జైల్లో మగ్గుతున్నాడు.. మరి నా వంశం గురించి నాకూ చెప్పుకునే అవకాశమే లేదు. చెప్పుకున్నా వినే నాధులూ లేరు. దొరక్క దొరక్క దొరికిన చాన్సు వదులుకునే ప్రసక్తే లేదు.

మా వంశానికి పేకాట ఒక పెద్ద శాపం.. అన్నాను. ఇంద్ర/నరసింహ నాయుడు/సమరసింహారెడ్డి/సింహాద్రి ల్లాంటి ఎక్స్ప్రెషన్ తో ఎఫెక్ట్ ఎక్కువుంటుందని కళ్లుమూసుకుని తల వెనక్కి వంచి చెప్పి చూస్తే.. కిసుక్కుని నవ్వుకుంటున్నారు తండ్రీకూతుళ్లు. అంత ఆసక్తిదాయక మైన గిన్నిస్ బుక్ కెక్కిన నందమూరి హీరో కళ్యాణ్ రాం సినిమా చూస్తూ కూడా నా డైలాగు ప్రభావానికి మా అత్తగారూ, లౌక్యం గా చెంగు తో నవ్వాపుకున్నారు.

అయ్యవారిని చేయబోతే కోతి అయినట్లు.. చిరంజీవినీ, బాలకృష్ణనీ అనుకరించబోతే.. మరీ MS,బ్రాహ్మీ ల్లా అయినట్టుంది. అయినా కింగ్ సినిమాలో లాగా బొట్టు శీను, ఖైరతాబాదు జ్ఞానన్నలే తమ తమ వంశాచారాలనీ, అలవాట్లనీ గర్వం గా చెప్పుకుంటుంటే మనకేం తక్కువట అసలు?

నేను తగ్గలేదు. మరి మా తాతల, తండ్రుల సాహిత్యం, అమ్మమ్మ వైపు సంగీతం గురించి తర్వాత చెప్పుకుందాం..అని (లేకపోతే మా వంశం అంటే మా వారికీ, అత్తగారికీ చులకనైపోదూ?) .ఈ పేకాట మా వంశస్థులని ఎలా శాపగ్రస్తులని చేసిందో.. తెలుసుకోవాలంటే చక్రాలు తిప్పుకుంటూ వెళ్లాల్సిందే,.. నా తెలుపు నలుపు ప్రపంచం లోకి.

ఓ ముప్ఫై సంవత్సరాల క్రితం సంఘటన.. వేసవి సెలవలు.. రోహిణీ కార్తె.. ఉదయం తొమ్మిది కొట్టేటప్పటికి కాసేపు బయట ఆడుకోండీ.. అని ఇంట్లో పెద్దవాళ్లు గడ్డం పుచ్చుకుని బ్రతిమలాడుకున్నా వినకుండా ఇంట్లోకి వచ్చే కాలం. కరెంట్ ఉంటే ఫాను. లేదంటే అంతే సంగతులన్నట్టుందా? అలాంటి భయంకరమైన మండే కాలం లో పల్లెటూర్లో పెళ్లని మా అమ్మావాళ్లు ఊర్లో తెచ్చి పడేశారు. ఆ ఊళ్లో కరెంట్ లేదు. పెద్ద ఆస్బెస్టాస్ షీట్ల పందిరి పైన మామిడాకులు శాస్త్రానికి కట్టి చేస్తున్న పెళ్లి. పదకొండు గంటలకి ముహూర్తం. పెద్దగా ఉన్నవాళ్లు కాదు. పెళ్లింట్లో పట్టుమని పది విసెనకర్రలు. అవీ మగ పెళ్లి వాళ్లకిచ్చేశారు. మరి మర్యాదలు చేయాలి గా? ఇక ఆడపెళ్లివాళ్లు ఎలాగో చెంగులు, కాగితాలు, ఇలా ఏది దొరికితే దాంతో విసురుకుంటూ.. అయినా సరే.. పట్టుచీరల్లోనే ఉస్సూరు మంటూ హోమాలని చూస్తూ, ఇంకా వేడి గా ఉన్న తియ్యటి చాయ్ ఉఫ్ఫ్ ఉఫ్ఫ్ మంటూ ఆపసోపాలు పడుతూ తాగుతూ ముచ్చట్లు చెప్పుకుంటే..

ఎంచక్కా మగవాళ్లు మాత్రం పంచెలు లుంగీలు మోకాళ్ల మీదకి ఎగ్గట్టి, ఈ హోమాలకి దూరం గా ఓ గడ్డింట్లో తుంగ చాప మీద కింగుల్లా సగం పడుకుని పేకాట లో నిమగ్నమై.. ఆహా.. అప్పుడే మొట్ట మొదట సారి మగవాళ్లెంత హాయిగా సుఖం గా ఉంటారో అనుకుంది నేను. కాస్త ముక్క నలగ్గానే పక్కకి పెట్టేసి కొత్త ముక్కలు తీసుకుని మరీ ఆడుతున్నారు వాళ్లు. పిల్లలు ఆ ముక్కలు తీసుకుని చిన్న వాళ్లయితే చుక్కాటా, కాస్త పెద్దవాళ్లు రమ్మీ, మూడుముక్కలాటా.. ఆడేసుకుంటున్నారు. ఇదే బాగుందని నేనూ, మా చెల్లీ కూడా ఈ గుంపు లో జొరబడి పేకాడటం నేర్చుకున్నాం.

ఇక ఆ పెళ్లి నుండి వచ్చేటప్పుడు బ్యాగు లో మూడు సెట్లు పేక ముక్కలు తీసుకుని రైలెక్కేసాం. ఆ వేసవంతా చుట్టాలతో అమ్మ బిజీ గా ఉంటే మేము ఉదయం, మధ్యాహ్నం పేకాట లో ఇంకా యమా బిజీ అయిపోయాం.ఈ పేకాట వ్యసనం ఎంత వరకూ వచ్చిందంటే ఉన్న పేకల సెట్లు పాడైపోయాకా, కొత్తవి కావాలని మా నాన్నగారిని అడిగేదాకా.. ఇక ఉగ్ర నరసింహావతారం ఎత్తి ఆయన ‘ఏంటీ మీరు పేకాట ఆడటానికి నేను కొత్త పేక సెట్టు కొనిపెట్టాలా? పిచ్చి కానీ పట్టిందా? అసలే పేకాట వ్యసనం వల్ల మా పెదనాన్న ఊరు ఊరంతా వల్ల కాడు అయిపోయింది. ఎవ్వడిని చూస్తే వాడు చీట్ల పేక ఆడటం, తిండి, పని అన్నీ మానేసి చేతిలో ఏదుంటే అది పెట్టి ఆడటం.చేసే బంగారం లాంటి జీవితాలని నాశనం చేసుకున్నారు.. అన్నప్రాశన రోజున భగవద్గీత, బంగారం తో బాటు పేక ముక్కలు కూడా పెట్టే ఊరది.ఒకసారి ఆ వ్యసనం అంటుకుంటే ఇంక వదలదు...

మా బాబాయిగారొకాయన అలాగే ముప్ఫై ఏళ్లు ప్రతి రోజూ పేకాడి పేకాడి పిల్లల పేర్లు కూడా జ్ఞాపకం లేని పరిస్థితి లోకి వెళ్లి పోవడం చూసి చూసి వాళ్ల పిల్లలు పాపం సరైన గైడెన్స్ లేక ఎలా అల్లల్లాడి పోతున్నారో వివరించారు. (అదే కథ, ఇంకో పరిస్థితి లో అయితే.. వాళ్ల నాన్న చూడు..పేకాట లో కొట్టుకుపోయి పేర్లు కూడా జ్ఞాపకం పెట్టుకోకపోయినా, ఎంత బుద్ధి గా చదువుకుంటున్నారో, మీకు ఎంత చేస్తున్నాం... అని రివర్స్ లో బాగా వాడుకునేవారు హహ్.. )

ఇలాంటి ఎన్నో రకాల దృష్టాంతాలని ఉదాహరించి నానా రకాల ప్రమాణాలు మాచేత వేయించారు

మేమూ రెండు రోజులపాటు ఆగినా, ఆగలేక అట్ట ముక్కల మీద కూడా బొమ్మలు వేసి ఆడటం మొదలు పెట్టాం.

ఎంతో రసవత్తరం గా సాగుతున్న నా కథనానికి లా పాయింట్ తెచ్చి అడ్డుకట్ట వేసింది మా అమ్మాయి. ‘మరి ప్రామిస్ చేశావు కదా. నీ చిన్నప్పుడు నువ్వు ఇష్టం వచ్చినట్లు ప్రామిస్ లు బ్రేక్ చేసేదానివా అమ్మా?’ సాధ్యమైనంత అమాయకం గా మొహం పెట్టడానికి విఫల ప్రయత్నం చేస్తూ..

మళ్లీ పక్కనుంచి రెండు కిసుక్కులు. ‘వార్నీ.. ఫ్లో లో కొట్టుకు పోయి ఆడియన్స్ కి రాంగ్ మెసేజ్ ఇస్తున్నట్టున్నాను.. ‘ సర్దుకుని..’అబ్బే.. అట్ట ముక్కల యాభై రెండు తయారు చేయడం మాటలా? ఏవో కొద్దిగా మినీ పేక సెట్ అంతే. అదీ పూర్తిగా అదేరకం ఆటా కాదు’ అని కాస్త కవరప్ చేసుకుని..

కొన్నాళ్లకి వాటినీ కనిపెట్టి మా నాన్నగారు అంతకన్నా భీకర ప్రతిజ్ఞ చేయించారు. అప్పటినుంచీ ఎప్పుడూ పేక ముట్టలేదు లేను. అని షార్ట్ కట్ లో కథ ముగించేశాను.

‘మరి కంప్యూటర్ లో కార్డ్ గేమ్స్ ఆడటం చీటింగ్ కాదా? Are n’t you breaking a promise?’ కళ్లెగరేసి మరీ అడిగింది మా అమ్మాయి.

‘అంటే.. టెక్నికల్ గా ముక్కలు ముట్టుకోవడం లేదు గా?’ అని సమాధాన పరిచాను.చేసేది లేక, వెళ్లిపోయింది.

ఆ పేక ముక్కల వ్యసనం చెస్ లోకి ఎలా రూపాంతరం చెందిందో, ఆటలాడుతూ ఓడిపోయినప్పుడో, రూల్స్ పాటించడం లేదనో కొట్టుకుంటుంటే గోడవతలకి చెస్ బోర్డ్, పావులు విసిరేసినప్పుడల్లా ఎలాగ మేము పెంట కుప్పల మీద నుంచి తెచ్చుకుని కడుగుకుని మరీ, పోయిన పావులకి బదులు గా కారం బోర్డ్ కాయిన్లు, చెక్క ముక్కలు, కూరగాయ తొడిమలూ పెట్టి ఆడి, గొడవలు అమ్మ దగ్గరికెడితే మొదటికే మోసమని, 'మౌన పోరాటాలు ' చేసుకునే వాళ్లమో..

ఇదంతా ఐదు చెస్ బోర్డులుండీ, డబ్బా విప్పటానికి కూడా ఖాళీ లేనంత హోం వర్కులు, ప్రాజెక్టులున్న పిల్లలకి చెప్పీ లాభం లేదనిపించింది.

ఇదింకా నయం.. ఈ స్కూలు ప్రాజెక్టుల వల్ల జీవితం లో అబద్ధాల కోరు లా అయిపోయిన వైనం, తెలంగాణా లో ఫ్లోరైడ్ బెల్ట్ దాకా తవ్వినా నీళ్లు రానట్టు, నాలో లేని కళల కోసం తవ్వుకుని తవ్వుకుని పడిన తంటాలూ, వెజిటేరియన్ అయుండీ మొట్ట మొదటి సారి మాంసం కొట్టు కెళ్లాల్సి వచ్చిన ఉదంతం..ఎల్లుండి. చెప్తాను...

(ఇంకా ఉంది)

సైడు బెర్తు ఆవిడా, నేనూ

బెంగుళూరు – కాచిగూడా బండి ఎక్కి కూర్చున్నాం. తత్కాల్ లైన్లో మూడు గంటలు పడిగాపులు గాస్తే దొరికిన టికెట్లు.. ఏసీ టూ టయర్. నేనూ, నా పిల్లలూ సామాన్లు సద్దుకుని కూర్చున్నాకా ఎదురు గా చూస్తే నల్లటి గుబురు మీసాలు, పెద్ద బొజ్జ, ఎర్రటి పెద్ద కళ్ళు.. నుదుటన పెద్ద నామాలు.. కొద్దిగా భయం వేసింది. పిల్లలు కూడా ఒకింత గుబులు గా ‘నాన్నా.. నువ్వూ మాతో రావాల్సింది.. అప్పుడు ఈ నాలుగు సీట్లూ మనకే ఉండేవి..’ అంటుంటే గుబురు మీసాలాయన చిన్నగా నవ్వాడు. చేతిలో ఏదో తమిళ పుస్తకం.

రైలు బయల్దేరింది.. చిన్నగా మేమూ తిండీ గట్రా ముగించుకుని ఎవరి పుస్తకాల్లో వాళ్లం తలలు దూర్చేసాం. కానీ నాకెందుకు అనీజీ గా ఉందో కాసేపాగాకా లైట్లు ఆపుచేసి పరదాలు వేసినప్పుడు అర్థమైంది. రోజులు అస్సలూ బాగోలేవు. ఆడ,మగా అని లేదు, వయసు ని చూడటం లేదు.. వాహనాల్లో జరిగే అత్యాచారాల గురించి వార్తా పత్రికలూ, చానెళ్ళూ హోరెత్తిస్తున్నాయి.. చాలా సేపు నిద్రే పట్టలేదు.. ఆలోచనల్లో ఎప్పుడో నెమ్మదిగా నిద్రలోకి జారుకున్నాకా ‘మ్మ్మ్మ్మ్మ్మ్మ్మ్మ్మ్మ్మం హ్హ్హ్హ్హ్హ్హ్హ్హ్హ్హ్హ్హ్హ్హ్హ్ ప్లీ ఈ ఈ ఈ జ్జ్జ్జ్జ్జ్జ్జ్జ్, దుబ్బ్ దుబ్బ్..’ శబ్దం.. మంద్రంగా.. భయంకరం గా..

టపక్క్ మని కళ్ళు తెరిచి చూస్తే.. కర్టెన్ చాటు ఒక మనిషి కదలికలు తెలుస్తున్నాయి. అసలేం జరుగుతుందో అర్థమయ్యేలోపల ఒక్కసారి గా కర్టెన్ తో సహా ఒక మనిషి దుబ్బుమని రెండు సీట్ల మధ్యలో పడ్డాడు.. ‘అమ్మ్మా..’ అంటూ! నాకు మతి తోచలేదు. కెవ్వుమని కేకేసి కాళ్లు వేగం గా ఆడించి కిందపడిన మనిషి ని తన్నటానికి ప్రయత్నిస్తూనే ఉన్నాను. ఒక్కటీ తగిలినట్టు లేదు.

ఆ మనిషి ఎందుకొచ్చినట్లు? పై బెర్త్ గుబురు మీసాలాయనా? లేక దొంగా? చేతిలో కత్తా? గన్నుందా?

ఈలోగా లైట్లు వెలిగి టీసీ, ఒకరిద్దరు మనుషులు వచ్చేశారు.. నా కళ్లజోడెక్కడ చచ్చిందో.. టీసీ వచ్చి ‘చిన్న కిడ్.. కంగారు పడకండి..’ అని చెప్తున్నాడు. ‘చిన్న పిల్లా!! అయ్యో మా పాప! పై సీట్లోంచి పడినట్లుంది..’ నేను కర్టెన్ లాగేసి కింద నుంచి శాల్తీని లేపి నా పక్కన కూర్చోపెట్టుకుని లొడ లోడా వాగుతూ వీపు మీద దబ దబా కొడుతూ ఊరడించడం మొదలు పెట్టాను. ఇదేంటి ఇంత గింజుకుపోతోంది.. షాక్ తిందేమో నా చిట్టి తల్లి.. వాగుడు లెవెల్ ఎక్కువైంది..

‘అమ్మా.. ఏమైంది?’ అంటూ పైన్నుంచి పెద్ద పిల్ల అడుగుతోంది. ‘అదేంటి? ఇది పెద్ద పిల్ల కాదా?’ ఎదురు గా కింద సీట్లోకి చూశాను. మా చిన్నమ్మాయీ లేచి చూస్తోంది..

అయితే నేను ‘ఓదార్చేది’ ఎవర్ని? అని చూస్తే ఎర్ర చొక్కా వేసుకున్న ఒక చిన్న పిల్లాడు. మా పెద్దమ్మాయి వయసులోనే ఉన్నాడు.. ఇట్లా కాదు కానీ నా కళ్లజోడు కోసం పర్సు తెరిచి పెట్టుకునేసరికి సీనంతా అర్థమైంది.



పది-పన్నెండేళ్ల కుర్రాడు.. అర్థరాత్రి బాత్రూం కెళ్లి వస్తూ అన్ని సీట్లకీ కర్టెన్లు వేసి ఉండటం తో, పొరపాటున వేరే సైడ్ బర్త్ కర్టెన్ తీసి అమ్మా.. అమ్మా.... అని భుజం మీద కొట్టబోయాడట. ఆవిడ దెబ్బకి భయపడి పిడి గుద్దులు గుద్ది, అదీ చాలక కాళ్లతో తోసేసిందట. దానితో మా సీట్లకి మధ్యలో పడిపోయాడు..

ఆ బాబు ని వాళ్ల తల్లిదండ్రులు తీసుకెళ్లిపోయాకా. మా అమ్మాయిలు ‘అబ్బా..ఎంత భయమైతే మాత్రం.. మరీ అంత గట్టిగా అరవాలా? It was so embarassing you know!’ అనేశారు.. ‘భడవల్లారా! మీరు ఎన్నెన్ని ప్రాంతాల్లో ఎన్నెన్ని వందల సార్లు నన్ను తలెత్తుకోకుండా చేయలేదు?’ అనుకుని గోరంత దీపం లొ సూర్యాకాంతం లా ‘హమ్మ కూతుళ్లో, హమ్మ కూతుళ్లో.. ‘ అని నిట్టూర్చాను.

ఇక నిద్ర పడితే ఒట్టు.. చిన్నది పడుకుంది. కానీ పెద్దమ్మాయి మాత్రం నిద్ర పట్టడం లేదంది. ‘సరే.. రా.. అని దుప్పటీ కప్పుకుని లాప్ టాప్ లోకి డౌన్ లోడ్ చేసిన ‘ఇంగ్లిష్ వింగ్లిష్ ‘ సినిమా ఇయర్ ఫోన్లు పెట్టుకుని చూపించి మరీ మా అమ్మాయి పరమ గిల్టీ గా ఫీలయ్యేలా చేశా..

ఉదయం రైలు దిగే వేళ ఆ పిల్లవాడి తండ్రి వచ్చి సైడు బర్త్ ఆవిడకి క్షమాపణ చెప్తూనే, ‘మా అబ్బాయి బాగా భయపడ్డాడు. వాడికి గుండె జబ్బు. హైదరాబాదు లో పెద్ద ఆసుపత్రి లో ఆపరేషన్ కోసం తెస్తున్నాం.. అని సమాధానం చెప్పే ఆస్కారం ఇవ్వకుండానే దిగిపోయారు. అది వినగానే ‘ మాకూ గుండెలు కలుక్కుమన్నాయి..

టెర్రరిస్టుల వల్ల ఎలాగూ జనాలు బాగా తిరిగే చోట్ల, ఎవ్వర్నీ నమ్మడం తగ్గించేశాం. బిక్కుబిక్కుమంటూ తిరుగుతున్నాం. వార్తా పత్రికల,ఇంకా టీవీ, ఇంటర్నెట్ లాంటి సాధనాల వలన వరస అత్యాచారాల సంగతులు వినీ వినీ సాటి మనిషిని నమ్మాలన్నా వంద సార్లు ఆలోచించాల్సివస్తోంది...

సైడు బర్తావిడ ‘నేనేం చేయనండీ.. నేనూ పేపర్లు చదువుతున్న మనిషినే. మా ఇంట్లోనూ టీవీ ఉంది. అర్థరాత్రి కర్టెన్ తీసి మనిషి మీద కి వంగి భుజం కుడుపుతుంటే.. నేనేం చేస్తున్నానో నాకే తెలియలేదు..’ అని బెంగపడుతూ దిగింది.. వెనకాలే మేమూనూ..