NRI నుండి పక్కా ఇండియన్ గా మారడం దాకా..

ఏదో ఆఫీస్ పార్టీ.. అంటే బయటనుంచి సమోసాలు, పకోడీలు, 2 రకాల స్వీట్లు, సలాడ్ తెప్పించి బ్రేక్ రూం లో పెట్టి మా అడ్మిన్ మెయిల్ పంపితే అందరం ' యెటాక్ ' అని నచ్చినవి తీసుకుని అక్కడ కూలబడి కబుర్లు చెప్పుకుంటూ కొత్తగా వచ్చిన ఇంజినీర్ ని గమనిస్తున్నాం.

'హ్మ్మ్మ్ .. లుక్స్ గుడ్!! ' అని కళ్ళెగరేసి.. చూసి.. ' వావ్ !! ' అని కాస్త అరిచినట్టుగా చేసి.. అతి జాగ్రత్త గా ఒక టిష్యూ పేపర్ మీద ఒకటే 'వెజెటబుల్ ' తీసుకుని ఒక కార్నర్ కొచ్చి సాటి IE లతో నుంచున్నాడు (Imported Engineers). " జిలియన్ కాలరీస్ " , "గ్రీజీ " లాంటి పదాలు వినబడుతున్నాయి మంధ్రం గా ...

IE .. ముద్దుగా మా గ్రూపు లో పెట్టుకున్న పేరు లెండి. మేమందరం కళ్ళతోనే ఒకరినొకరు చూసుకుని నవ్వుకున్నాం. ఇది పునహ్ భారతీకరణ లో మొదటి ఫేజ్. (పది పదిహేనేళ్ళ విదేశీ వాసం తర్వాత భారత జన జీవన స్రవంతి లో మళ్ళీ కలిసిపోవడం ...)

మా హెడ్ ఆఫీసు అమెరికా లో ఉండటం తో.. ఆర్థిక మాంద్యం మొదలైన దగ్గర్నించీ , దాదాపు 2 వారాలకొకరు బెంగుళూరు వచ్చేస్తునారు మూటా ముల్లే సద్దుకుని.

మొదటి ఫేజ్ లో ఉన్నాడు సుభాష్. అందరు RI (Returning Indians) ల్లాగానే.. కొద్దిగా వెలిసినట్టున్న లేత రంగుల షర్టులూ, అవే రంగుల్లో పాంటులూ, హైకింగ్ లేదా స్పోర్ట్ షూలూ, కనబడిన వాళ్ళందరినీ, పెదాలు సాగదీసి నవ్వినట్టు పోజిచ్చి
తల తో ' రా ' అని పిలిచినట్టు ఒకసారి కిందకి వంపి హాల్ వే లల్లో కుడి వైపు నడుస్తూ, అందరికీ తగలబోయి సారీలు చెపుతూ ..

కాఫెటేరియా తిండి లో కాలరీలు లెక్కపెట్టడం, టిష్యూ పేపర్ల కట్టలు క్యూబ్ లో పెట్టుకుని వాడటం.. ఇతర క్యూబ్ లలోకి తొంగి చూడకుండా డీసెంట్ గా ఆయిల్స్ లోంచి వెళ్ళటం.. ఇతరులు మాట్లాడుతుంటే మధ్యలో కట్ చేసి మాట్లాడక పోవటం.. ఒక తేదీ న పని పూర్తి చేస్తానన్నప్పుడు అది పాటించి పూర్తిచేసి చూపటం లాంటివి మంచి బుద్ధులతోనే ఉంటారు మొదట్లో ..

ఇళ్ళు ఎగ్సెట్రా..

రావటం రావటం గెస్ట్ హౌజ్ లోనో, లేక వారి ఆత్మీయిలు ఇళ్ళల్లోనో దిగి.. ఇక వాళ్ళు ఇళ్ళు వెతకటం చూస్తే ముచ్చటేస్తుంది. మొదటి ప్రశ్నలు.. 'ఈజ్ ఇట్ సేఫ్ నైబర్ హుడ్?' , ' ఇతర ఆర్ ఐ లు ఉన్నారా లేరా? '.. గేటెడ్ కమ్యూనిటీ తప్పని సరి. ఇంటికి మారగానే పని మనుషులు కుప్పలు తెప్పలు గా వచ్చి..' అమ్మగారో.. ' అంటూ చక చక లాడుతూ పనిచేస్తారనే ఊహలు! అయినవాళ్ళంతా.. @సర్వీస్.. అంటూ అండగా ఉంటారని కూడా అంతర్లీనం గా ఆశ పడటం.. అదే విధం గా మనం కావాలనుకున్నప్పుడు మాత్రమే మనల్ని ఎంటర్ టెయిన్ చేసి వద్దనుకున్నప్పుడు తెర చాటుకెళ్ళే బంధుగణం..

కలలు కరిగాక .. వారానికో రోజు ఆరోగ్యం,చుట్టాలు, నానా రకాల ఫంక్షన్ల పేర్లు చెప్పి ఎగ్గొట్టే పని మనుషులు,.. వాళ్ళ వాళ్ళ రొటీన్ లో ఉన్న ఆత్మీయులు, అవసరాన్ని బట్టి ప్రత్యక్షమయ్యే బంధువులూ..

వీకెండ్ లు?

అమెరికాలోలాగే ఎక్కడికో ఒక చోటకి వెళ్ళాలేమో అన్న రంధిలో కొంతకాలం కొట్టుకోవటం.. బెంగుళూరు ట్రాఫిక్ లో అడుక్కి అరవైనాలుగు సార్లు కార్ ఆగుతూ.. ఏదో విధం గా కష్టపడి తిరిగి రావటం..

ఆరు నెలలు తిరిగేసరికి..
వారాంతాలంటే..హాయిగా ఇంటిపట్టున పడి ఉండటం.. పిల్లలూ, పెద్దలూ, వారం లో పేరుకుపోయిన పనులు పూర్తిచేసుకోవటం.. ట్రాఫిక్ తక్కువ ఉన్న వైపు తప్ప పొరపాటున కూడా వెళ్ళకపోవటం!

ప్రయాణాలు?

మొదట్లో వారి సొంత ఊళ్ళకి ప్రయాణాలన్నీ విమానాల్లో.. లేక 7-8 వందల కిలో మీటర్లు కూడా కార్ డ్రైవ్ చేయచ్చా అని ఆలోచనలూ.. లేదా రైలెక్కారంటే.. తప్పని సరిగా స్టేషన్ కి టాక్సీలు.. కూలీలకి అడిగినంత ఇచ్చేయటం.. చేతి సంచీలో టాయిలెట్ టిష్యూలు, ఎక్వా ఫినా నీళ్ళ సీసాలు మాత్రం మరిచిపోకపోవటం!

ఓ ఏడాది తిరిగేటప్పటికి.. బస్సూ, థర్డ్ ఏ సీ, స్లీపర్ కోచూ... కార్లలో వెళ్ళినా.. అద్దె కార్లలో..డ్రైవర్ ని నియమించుకోకుండా వెళ్ళే సాహసాలు చేయకపోవటం..

కబుర్లు?

' సాన్ హోసే (వారుండి వచ్చిన సిటీ) ' లో ఉన్నప్పుడు.. తో మొదలు పెట్టి.. బెంగుళూరు లో క్రమశిక్షణ లేని ట్రాఫిక్ ని తిట్టుకోవటం తో ముగించటం.
ముదిరిన లంచగొండిదనం, సమయపాలన చేయని వారి ప్రవర్తన గురించి,విదేశాల్లో ఉండగా తిరిగిన ప్రదేశాల చర్చలు...
విదేశాల్లోని వస్తువుల నాణ్యత గురించి, భారతావని లోని కాలుశ్యం గురించీ మాట్లాడకుండా ఉండని ఆర్ ఐ లుంటారా?
అమెరికన్/వారుండివచ్చిన ప్రాంతపు కూరలూ, పళ్ళూ, ఇతర ఆహార/ఇతర పదార్థాలు ఎక్కడ దొరుకుతాయో..వివరాలు ఎక్స్ చేంజ్ చేసుకోవటం..
అక్కడ పిల్లల చదువు లో సృజనాత్మకతా,..ఇక్కడ బట్టీ కొట్టే పద్ధతి గురించి విపులం గా మాట్లాడుకోవటం..
విదేశాలకి ఒక్కసారి కూడా వెళ్ళని వారు తారసపడితే కాస్త గంభీరం గా మొహం పెట్టి, స్టైలిష్ గా పలకరించి ఊరుకోవటం..

ఇతరత్రా..

ఒక ఏడాది పాటు అక్కడనుంచి తెచ్చిన బట్టలూ, ఇతర వస్తువులూ వాడటం, ఎవరైనా వస్తుంటే తెప్పించుకోవటం.. ఓ రెండేళ్ళు అక్కడికి ఎవ్వరి వెళ్తున్నా.. విదేశాల్లో స్నేహితులకి మైసూర్ పాక్ ల నుండీ.. కాటన్ కుర్తీల వరకూ పంపటం..
క్రెడిట్ కార్డ్ బిల్లుల్లో డబ్బు మేరుపర్వత ప్రమాణాన కనిపిస్తుంటే.. నెమ్మదిగా తగ్గించేయటం..

ప్రైవసీ కరువైందని బెంగపెట్టుకోవటం.. తెలిసీ తెలియని వారి పార్టీల్లో 'ఆర్ ఐ ' లు గా గుర్తింపు పొందాలని తాపత్రయపడటం..

ఇలాగ ఎన్ని చేసినా ఎన్ని విషయాల్లో కష్టపడ్డా.. నష్టపడ్డా, డిజపాయింట్ అయినా, అనారోగ్యం పాలయినా (మొదట్లో వాతావరణం మార్పు కి..ముఖ్యం గా పిల్లలకి), ప్రైవసీ లేదని బెంగపెట్టుకున్నా.. ట్రాఫిక్ ని తిట్టుకున్నా, టైంలీ నెస్ ఏదీ? అని నిట్టూర్చినా...

చక్కగా నచ్చినవి కొనుక్కోవటం, లేదా చేయించుకోవటం, అదీ కుదరకపోతే..పని వారి సహాయం తో స్వయం గా చేసుకోవటం.. వాతావరణం ఎలా ఉంది? ఎన్ని లేయర్ల తొడుగులు అవసరం లాంటి లెక్కల్లేకుండా.. చటుక్కున వీధిలోకి వచ్చేయటం. పిల్లలని మరీ ఇంట్లో కట్టిపారేయకుండా వీధిలోకి.. (లేదా కాంప్లెక్స్ ఆవరణ లోకి) ధైర్యం గా పంపగలగటం.. తల్లిదండ్రులతో వీసాలూ, ఇన్ష్యూరన్సులూ, లాంటి టెన్షన్లు లేకుండా వారి జీవన చరమాంకం లో ఆసరా ఇవ్వగలగటం.. వారితో పిల్లలకు అనుబంధాన్ని పెంచగలగటం.. అన్నింటినీ మించి మాతృ దేశం లో వచ్చి పడ్డామన్న తృప్తి తో పోల్చుకుంటే.. ఈ ట్రాఫిక్కూ, సమయపాలనా, లంచగొండిదనం.. పెద్ద విషయాలే కావేమో..

విదేశాల్లో పరిచయమైన పాత ఫ్రెండ్స్ ఎక్కడ తగిలినా.. 'ఎంత సుఖపడిపోతున్నామో.. పని మనిషి (ఎంత మంది మారినా, ఇంట్లో వస్తువులు ఎన్ని కొట్టేసినా.. డ్రైవర్ (కార్ లో ఒక్క ముక్క మాట్లాడినా 'ట్రూ మన్ షో ' లా ప్రపంచానికి తెలుస్తుందని నోరు మూసుకుని కార్లో పడి ఉన్నా.. తోటమాలి తో (మొక్కల్ని ఎండబెట్టినా, లాన్ ని కుళ్ళబెట్టినా).. ఇస్త్రీ అమ్మాయితో (పట్టు చీరలు కాల్చినా, షర్టులు మాయం చేసినా)..

వీళ్ళందరి సహాయం..మేమేమీ చేయం.. హాయిగా అక్కడా ఇక్కడా తిరగటం, ఆఫీస్ పని చూసుకోవటం, ఎంజాయ్ చేయటం.. అంతే! అని చెప్పుకుంటారు. (లేకపోతే అర్థరాత్రి దాకా కాల్సూ, నిద్రలేమీ,..ల్లాంటివి చెప్పుకుంటామా ఏంటి? మరీ..)

ఓ ఏడాది పోయాక.. మళ్ళీ ఇలాంటి పార్టీ యే ఉంటే RI లు ఈ పాటికి ప్యూర్ 'I' లు గా రూపాంతరం చెంది ..గాఢమైన రంగుల బట్టలూ, అందర్నీ గట్టిగా పలకరించటం, (వీలైతే..భుజం మీద ఒక్క చరుపు చరిచి మరీ..),.. పెద్ద సమోసాని తీసుకుని చిదిమి చట్నీలు పోసుకుని.. చేత్తో తిని.. పెట్టిన స్వీట్లన్నీ తినేసి.. కొత్తగా వచ్చిన ఆర్ ఐ ల మీద కామెంటుతూ ఉంటారు..

" ఏంటీ..? నీకెలా తెలుసూ అంటారా? నేనూ ఇదంతా స్వయంగా అనుభవించటమే కాక.. నాలుగైదేళ్ళనుండీ చూస్తున్నాకదండీ :-)

ps : సరదాగా రాసిందే .. ఎవ్వర్నీ కించపరచాలని కాదు