ప్రాజెక్ట్ 2012 - పక్షి ఈకలని సంపాదించడం ఎలా?

చిన్నప్పుడు ఎప్పుడూ క్రాఫ్ట్ క్లాస్ అంటే పరమ బోర్ గా ఉండేది. ఉండదూ మరి? ప్రతి సంవత్సరమూ అదే అదే.. చేతి రుమాలు చుట్టూ కాడకుట్టు కుట్టడం, గొలుసు కుట్టు తో మధ్యలో ఒక పువ్వో, పేరు లో మొదటి అక్షరమో కుట్టడం,లేదా చేతి సంచీ చేయడం.. ఇవి తప్ప ఏమీ ఉండేవి కావు. పైగా, కాస్త పరీక్షలు దగ్గర పడుతున్నాయని అంతమాత్రం క్రాఫ్ట్ క్లాస్ సమయం లెక్కల టీచర్ ఆక్రమించేస్తే హాయిగా ఊపిరి పీల్చుకునే దాన్ని.. మా చెల్లి బాగానే చేసుకునేది. మా అమ్మకి కుట్టుపని లో ప్రావీణ్యం చాలా ఎత్తుకి ఎదిగిందంటే దానికి పరోక్షం గా నేనే కారణం అని సగర్వం గా err. సవినయం గా తెలుపు కుంటున్నాను.


అప్పట్లో అమ్మ మీద పని వేసి తప్పించుకుని హాయిగా తిరిగినా,.. చేసిన పాపాలకి భగవంతుడు చక్ర వడ్డీ తో సహా తిరిగి ఇస్తాడని తెలుగు సినిమాలు డెబ్భై ఐదేళ్లు గా ఘోషిస్తున్నా, ‘అప్పుడు చూసుకుందాం’ లెమ్మని వదిలేశాను ఇప్పుడు ఇద్దరి ప్రాజెక్టుల రూపం లో .. అనుభవిస్తున్నాను. అయినా ఇంత త్వరగా బూమరాంగ్ లా నాకు తిరిగి వచ్చేయాలా? వచ్చే జన్మల్లో ఎప్పుడో నెమ్మదిగా ఇవ్వచ్చు కదా..

నాకు ఆర్ట్ రాదనే కానీ, పని చేసీ చేయనట్లు చేయడం, చేసినట్లు బిల్దప్ ఇచ్చి ఎలాగోలా మానేజ్ చేయడం.. వాట్లల్లో మనం దిట్ట కదా.. ఎలాగోలా నెట్టుకొచ్చేస్తున్నా.. ఎలాగంటారా?

పక్షుల పాఠం చెప్పినప్పుడు నేను పడ్డ కష్టాలు పగవారు కూడా పడకూడదు బాబోయ్..

పక్షి గూడు తీసుకురమ్మన్నారు.. ఐదు మార్కులకి. పక్కావిడ కొబ్బరి చీపురు చీపురు కట్ట, కొబ్బరి బోండాల బండీ పక్కన్నుంచి కొబ్బరి డొక్కలూ, పీచూ, తోటమాలిని అడిగి గడ్డీ వగైరా తెచ్చుకుంది. మా అమ్మాయికి ఇంక ఒత్తిడి పెరిగిపోయింది. మాకు లక్కీ గా “కృష్ణమ్మ వాకిట్లో ఉన్న సిరిమల్లె చెట్టు (గుబురు) లో పిట్ట వదిలేసి వెళ్లిన గూడుండటం తో, అది నెమ్మది గా తీసి కాస్త హంగులేర్పరిచి జాగ్రత్త గా పాక్ చేసి పంపించా. తీరా సాయంత్రం మా అమ్మాయి ముఖం వేలాడేసుకుని వచ్చింది. దీని నిజం గూటికి మూడున్నర వేశారు.. భవానీకి ఐదుకి ఐదు. ఈ స్కూల్ వాళ్లకేం పోయే కాలమొచ్చింది? మరీ పిట్ట పని పిట్ట దానికి చేతనైనట్లు చేసుకుంటే మూడున్నర వేస్తారా? మా అమ్మాయికీ ఐదుకి ఐదు ఈసారి ప్రాజెక్ట్ లో తెప్పించే పూచీ నాది.. అని భీకర ప్రతిజ్ఞలు చేస్తే కానీ మా అమ్మాయి ఊరుకోలేదు...

పక్షి ఈకల ప్రాజెక్ట్ కథ..

సైన్సు క్లాసు లో పిల్లలకి ఏదో, సన్నటి పొడుగీకలు ఎగరడానికి, కుచ్చు లాంటి పొట్టి ఈకలు దీనికీ అని చెప్పి వదిలేస్తే అర్థం ఉంది కానీ, ఎవరైనా ఈకలు పుస్తకం లో అంటించి తెమ్మని చెప్తారా? విడ్డూరం!! తల్లిదండ్రులని ఏడిపించడానికి కాకపోతేనూ.. వదిలేయాలంటే ఐదు మార్కులు పోతాయని పిల్లల గోల.

“నెమలీకల పంఖా ఉంది ఇంట్లో.. దాంట్లోంచి రెండు పీక్కెళ్ళు”.. అన్నా. అది చూసిన చూపుకి జడిసి “సరే తెస్తాలె” మ్మని మాటిచ్చా.

‘ప్రాణ్ జాయే పర్ వచన్ న జాయే’ అని సెంటిమెంట్లు పెద్దగా లేవు కదా.. యదావిధి గా మర్చిపోయా.. డెడ్ లైను ఇంకో వారముందనగా, ‘అందరూ ఈకలు తెచ్చేసుకున్నారు.. మనమే ఇంకా తెచ్చుకోలేదు. ‘ అని అమ్మాయి గోల.

సరే. కాలనీ లో చివర పావురాలు కూర్చుంటాయి కదా. .ఎప్పుడూ అవి చేసే చప్పుడు కి, రాల్చే ఈకలకీ తిట్టుకోవడమే కానీ వాటి అవసరం పడుతుందని అనుకోలేదు. చకచకా వెళ్లి మనమూ నాలుగు తెచ్చుకుందామని పోతే .. నాలుగో క్లాస్ తల్లులందరూ అప్పుడే తీసేసినట్లున్నారు. ఒక్క ఈకైనా లేదు. పాపం నాలాగే ‘లేటు తల్లి ‘ ఇంకో ఆవిడా వెతుక్కుంటూ కనపడింది. ఆవిడ ని పలకరిస్తే..’పర్వాలేదు. మా ఊరినుండి అమ్మా వాళ్లు వస్తున్నారు.. కోడీకలు తెప్పిస్తాను. మీకూ ఇస్తాను లెండి.’ అంది. ఆవిడ ఇచ్చిన భరోసాకి నాకు ఇంక టెన్షన్ తీరిపోయి సుఖం గా కూర్చున్నాను.

రెండు రోజుల గడువు ఉందనగా, మా పిల్ల మళ్లీ గుర్తు చేసింది. సరేనని ఆవిడకి ఫోన్ చేస్తే.. ‘మా అమ్మకి అనుకోకుండా.. ఆయాసమని ప్రయాణం ఆపుచేసుకుంది..’ అంది. తల్లికి అసలే బాగోలేదంటే మనం ఈకలు కావాలంటే బాగుండదని ఊరుకున్నాను కానీ ఏం చేయను? పిల్లతో ప్రమాదం వచ్చి పడిందాయే.. నాకోడీకలు చేతిదాకా వచ్చి జారిపోయినట్లనిపించి నీరసంగా అనిపించింది. అంతలో ఐడియా వెలిగింది.. సరే..స్కూటరేసుకుని మా మెయిన్ రోడ్డు మీద మాంసం కొట్టుకి వెళ్లాను. ‘రెండు ఈకలు ఇస్తావా బాబూ?’ అని మొహమాటం గా అడిగాను. నా అదృష్టం కొద్దీ నాలుగు ఈకలు తీసి ఇచ్చాడు. నాలా చాలా మంది వెళ్లినట్టున్నారు. పెద్దగా ఆశ్చర్యపడినట్లు లేడు.

అన్నీకలూ సన్నని పొడుగైనవే, కుచ్చుల్లాంటి చిన్న ఈకలు డొక్కల దగ్గర ఉంటాయి.. అవి లేవా? అని అడిగాను. ఓసారి నన్ను ఎగా దిగా చూసి “వద్దా? వెనక్కిచ్చేయండి..” అన్నాడు.

“లేదు లేదు..చాలా థాంక్స్!” అని చెప్పి ఇంటికొచ్చా.

‘అమ్మా.. ఫెదర్స్.. ఇచ్చేది రేపే.. గుర్తుంది కదా..” అంది మా అమ్మాయి.

“ఓ! జ్ఞాపకం ఉంది.. రేపు ఉదయానికి ఇస్తాను..” అని చెప్పాను.

పిల్లలు పడుకున్నాకా, ఒక ఈక మాత్రం పక్కన పెట్టి, మిగిలిన ఈకని సగానికి కత్తిరించి, వేరే ఈకనుండి ఫైబర్ కత్తెర తో కత్తిరించి, ఈ సగం ఈక ముక్కకి ఫెవికాల్ తో అంటించి.. మూడు సన్నటి పొడుగీకల నుండి ఒక చిన్న కుచ్చు ఈక ని చేసి తృప్తి గా పడుకున్నా.

మా అమ్మాయి, ఆనందం గా రెండూ తన స్క్రాప్ పుస్తకం లో అతికించి. దాని మీద, వాటిని పక్షులు ఎలాగ ఉపయోగించుకుంటాయో, వివరం గా రాసి ఇచ్చేసింది. నేనూ ‘బ్రతికాను రా భగవంతుడా..’ అనుకుని ఆఫీసుకెళ్లి పోయాను.

సాయంత్రం ఇంటికి వచ్చేసరికి దోవలో కాలనీ స్త్రీలు ఇద్దరు ముగ్గురు మాట్లాడుతూ కనిపించారు. పలకరింపు గా నవ్వితే ముఖాలు తిప్పుకున్నారు. “ఏమయ్యుంటుందా “ అని ఆలోచిస్తూ బాగ్ లోపల పడేయగానే.. మా అమ్మాయి.. “అమ్మా.. మా టీచర్.. డైరీ నోట్ ఇచ్చింది..” అని వచ్చి చూపించింది.

నేను భయం భయం గా (EAMCET ఫలితాలు చూస్తున్నప్పుడు కూడా ఇంత ఉద్విగ్నత లేదు..) నా మోసం పసిగట్టినట్టుంది.. అనుకుని నెమ్మదిగా డైరీ తెరిచి చూశాను.

“క్లాస్ మొత్తం మీద మీరే రెండు రకాల ఈకలూ అంటించారు. మీ అమ్మాయి చెప్పింది. మీరు చాలా కష్టపడ్డారని.. కుచ్చు ఈకలు ఎక్కడ నుంచి తెచ్చారు? ఈసారి ఇంకా కొన్ని తెచ్సిపెదతారా? మా స్కూల్ లో డెమోలకి పనికొస్తుంది...ఆలాగే అవి ఏ పక్షివో వివరాలు రాసి పంపండి..” అని.

‘హమ్మయ్య.. ‘ అని ఉత్సాహం గా లేచి.. “ బందిపూర్ అడవులకెళ్లినప్పుడు అదృష్ట వశాత్తూ దొరికాయి. మళ్లీ వెడతామా? పెడతామా? కావాలంటే మా అమ్మాయి పుస్తకం లోంచి కత్తిరించుకోండి.. అదేం పిట్టదో..నాకు తెలియదు. క్షమించగలరు..” అని జవాబు రాసిన తర్వాత వెలిగింది.. మా లైను ఆడవారు నా ఎడల ఏల కినుక వహించితిరో.. పోన్లే.. ఇప్పుడు కుచ్చీకల రహస్యం చెప్పానంటే స్కూల్లో పరువు పోతుంది. కాలనీ లో ఇజ్జత్ పోతుంది. ఇది కవర్ చేయాలంటే ఏమబద్ధం చెప్పాలబ్బా.. అని ఆలోచన లో పడిపోయాను..

(తదుపరి టపా లో రకరకాల రాళ్లు, మొక్కలు తెమ్మన్నప్పుడు చేసిన గమ్మత్తులు)