ఇంకా సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీరేనా? పాపం!! ...

' హాయ్ క్రిష్నా.. చాలా రోజులైంది.. ఎక్కడున్నావ్? ఏం చేస్తున్నావ్? ఏంటి ఇంకా నీ పొసిషన్ సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజినీరేనా? ' అని తెగ జాలి పడిపోయాడు వెంకీ. యూ యెస్ నుండి ఆర్కిటెక్ట్ వస్తున్నాడు.. మీకు గైడెన్స్ ఇవ్వటానికి.. అంటే వందలాది వెంకట్/వెంకీ లలో ఎవరో పెద్దగా ఆలోచించలేదు. వెంకీ నేను టీం లీడ్ గా ఉన్నప్పుడు.. కాలేజ్ నుండి ఫ్రెషర్ గా చేరాడు నా టీం లో.. మరీ తెలివైన వాడు కాదు, అలాగని మొద్దూ కాదు. రెండేళ్ళు పని చేసాను అతనితో, బోల్డు నేర్పించాను.. చాలా సార్లు తప్పులు చేస్తే.. ఒక లీడ్ గా అతనిని వెనక్కి నెట్టి బాధ్యత వహించాను.

వెల్! అవన్నీ పాత రోజులు.. భీ సీ ఎరా.. (బిఫోర్ చిల్డ్రన్) పిల్లలు నా జీవితం లో కొచ్చేటప్పటికి నా కారీర్ కాస్త వెనక పడింది. పని గంటలు మార్చటం, పైగా..పూర్వం లా అన్నన్ని గంటలు ఆఫీస్ పని కి కేటాయించటం మానేయటం వల్ల క్రమం గా..వెనకపడి పోయాను. ఇంకో రెండు గంటలు చేస్తే..ఏం చేయగలనో, ఏం సాధించగలనో తెలుసు.. కానీ..చేయాలంటే.. ఎక్కడో అక్కడ హిట్ తీసుకోవాలి తప్పదు.

ఒక పక్క పిల్లలు. పొద్దున్నుంచీ.. సాయంత్రం 6 దాకా డే కేర్ లో పెట్టేసి/లేక ఒక నానీ పెట్టుకుని .. ఆఫీస్ పని చేసేసి.. ఒక డైరెక్టర్, వీ పీ అయిపోవాలా? లేక ఉద్యోగం మానేసి పిల్లల్ని చూసుకుంటూ ఉంటే సరిపోతుందా? లేక మధ్యేమార్గం అనుసరించాలా లాంటి ప్రశ్నలు అందరు వర్కింగ్ మదర్స్ లాగే వేసుకుని.. చర్చించి, సమాధానపరచుకుని.. అమెరికా లో మా కంపెనీ ఇచ్చే అన్ని రకాల సెలవల్నీ విచ్చలవిడి గా వాడుకుంటూ, పని గంటలు కుదించుకుని, పని తీరు మార్చుకుని మరీ.. పూర్తిగా చదివిన చదువూ, సహజంగా ఉన్న జిజ్ఞాస ని కొంతవరకూ సంతృప్తిపరచుకుంటూ ఏదో ఇలా సాగిపోతోంది నా కారీర్.

వెంకీ ప్రశ్న తో ఒక్క క్షణం ముల్లు గుచ్చినట్టయింది. పైకి నవ్వేసి ఏదో సమాధానం చెప్పినా.. కాస్త అలజడిగానే అనిపించింది. ఇంతలో సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీర్లు ఏ విధమైన జాగ్రత్తలు తీసుకోవాలి, వెంకీ మీటింగ్ మొదలైంది. అన్య మనస్కం గానే వింటున్నాను. మీటింగ్ అయ్యాక.. వెంకీ తో కాఫీ లాంటి మర్యాదలు అవీ అయ్యాక.. వెంకీ.. ' కృష్ణ టాట్ మీ అ లాట్.. ఇంకా అలాగే నువ్వు కొత్తవాళ్ళని మెంటర్ చేయాలని ఆశిస్తున్నాను..' లాంటివి చెప్పాడు. వొళ్ళు మండిపోయింది. ఎలాగో లాగ బయట పడి.. చిరాకు గా క్యూబ్ కొచ్చి పడ్డాను.

వెంకీ ఒక్కడనేంటి.. అసలు ఏమైనా గౌరవం ఉందా నాకు ఒక ఇంజినీర్ గా? 'ఈవిడ పిల్లల కోడి.. 4 దాటితే ఉండదు. ఒకసారి పిల్లలకి పరీక్షలంటుంది, ఇంకోసారి సెలవలంటుంది.. లేదా ఎవరో ఒకరికి వొంట్లో బాగా లేదంటుంది.. ఏ ఈవెంట్ పెట్టినా టైం ఉండదు.. ' ఇదేగా అందరి అభిప్రాయం.. అనుకుంటే.. బెంగ గా అనిపించింది. నాకన్నా.. 6-7 యేళ్ళు చిన్నవాళ్ళు ఆర్కిటెక్ట్ లూ, మానేజర్లూ, అయిపోయారు. నేనే ఇలా మిగిలిపోయాను అని ..

ఫోన్ చేసిన శ్రీవారిని ఏదో వంకన అకారణం గా విసుక్కుని, ఆఫీస్ పని మీద ఇంక ధ్యాస పెట్టలేక.. బయట పడ్డాను. గల గలా నవ్వుకుంటూ కాంటీన్ కి కొందరూ, జిం బ్యాగులు తీసుకుని కొందరూ కనిపించారు. ఎప్పుడైనా వెళ్ళానా అసలు ఈ మధ్య.. ఎప్పుడూ ఏదో ఒక వంక తో.. ఎన్ని టీం అవుటింగులు వదులుకున్నాను? మొహం తిప్పేసి.. కార్ వైపు నడిచాను. కార్ లో కూడా ఆలోచిస్తూనే ఉన్నాను. అసలు చాలా మామూలు చదువు, ప్రతిభ కనపరచలేకపోయ్న నా క్లాస్ మేట్లు కొందరు ఎంత మంచి స్థాయి లో ఉన్నారు? ఆలోచనలు తెగట్లేదు.

మా ఇంటి సందు లోకి తిరుగుతుంటే.. రాధిక కనిపించింది. బిట్స్ పిలానీ లో ఒకప్పటి ర్యాంకర్ . కానీ.. భర్తా వాళ్ళూ వద్దన్నారని.. ఉద్యోగం చేయదు.


ఏదో కోల్పోయినట్టుంటుంది ఎప్పుడూ.. ఒకసారి చెప్పింది.. 'మా అమ్మాయిని అస్సలూ చదివించను. అంత టాపర్ గా నిలిచి నేనేం సుఖపడ్డాను? చదువుకునే రోజుల్లో ఒక సినిమా చూడలేదు.. ఒక సరదా తీరలేదు.. ఆపరేటింగ్ సిస్టంస్ మీద పని చేయాలని ఎన్ని కలలు కన్నాను? ' అంది. 'అయ్యో పాపం ' అనిపించింది అప్పుడు.

ఇంటికొస్తూనే.. ఏదో ఆఫీస్ కాల్. అటెండ్ అవక తప్పలేదు. పిల్లలు వచ్చారు.. కాల్ మీద ఉండే..వాళ్ళకి కావల్సినవి అమర్చాను. ఇంతలో ఈయన రావటం తో పిల్లలని చూడమని.. సైగ చేసి స్టడీ లో కెళ్ళిపోయాను. తర్వాత ఒక గంట చర్చ జరిగాక.. అలాగే 2 నిమిషాలు కూర్చుండిపోయాను.

'ఏంటి..అసలు.. ఎందుకింత బేల గా అయ్యాను? ఇది నా చాయిస్. నేను కావాలని తీసుకున్న నిర్ణయం.. అన్నీ కావాలనుకున్నప్పుడు.. పిల్లలకే ప్రాధాన్యత అనుకున్నప్పుడు.. కారీర్ కూడా గొప్పగా ఉండాలంటే ఎలా సాధ్యం? ' అనుకున్నాక మనసు తేలిక పడింది. 'పాపం.. ఏం తిన్నారో.. స్కూల్ నుంచి వచ్చాక వాళ్ళ మొహమైనా సరిగ్గా చూడలేదు.. ' అని స్టడీ లోంచి బయట కొచ్చాను.. ఎవరూ లేనట్టుంది.. ఆటలకెళ్ళారేమో.. వంట గబగబా చేసేద్దాం అని వంటింట్లో కెళ్ళేటప్పటికి.. 'సర్ప్రైజ్!! అమ్మా.. నువ్వు మీటింగ్ లో ఉన్నావు కదా అని .. నాన్నా,మేమూ దోశలు చేసాం.. ' అని మా పిల్లలు.

మనసు నిండిపోయింది.. తాత్కాలిక మానసిక దౌర్బల్యం లోంచి బయట పడ్డాను.
ఇంక ఏ వెంకీ నన్ను ఎఫెక్ట్ చేయలేరు కొన్నేళ్ళు :-)