గేటెడ్ కమ్యూనిటీ కథలు - కొత్త బిచ్చగాడు పొద్దెరగడట..

ఈకాలపు భారత ఎగువ మధ్య తరగతి ప్రజలు గుంపులు గుంపులు గా ఏర్పాటు చేసుకునే త్రిశంకు స్వర్గానికి మరో పేరు 'గేటెడ్ కమ్యూనిటీ' ...

మేమూ, బెంగుళూరుకి రాగానే ఒక ఊరవతల కమ్యూనిటీలో మొత్తానికి సెటిలైపోయాం. వందిళ్ళకీ, 40 ఫీట్ అడుగుల వెడల్పు రహదారీ, రెండువైపులా పచ్చటి చెట్లూ, (బాటసారులకి సత్రాలూ, తాగునీటి చెఱువులూ.. లేకపోయినా..) స్విమ్మింగ్ పూలూ, బాట్మింటన్ కోర్టూ, జిమ్మూ, క్లబ్ హౌజూ, పిల్లల ఆటస్థలం, వృద్ధులకోసం పార్కూ, బెంచీలూ,పచ్చికా.. ఇంటి ముందు లానూ, కరంటు పోయినప్పుడు డీజిల్ తో నడిచే బ్యాకప్పూ, ' ఆహా, భూతల స్వర్గం అంటే ఇదే కదా!! ' అని మిడిసిపడ్డాం కొన్నాళ్ళు.

చేసిన అప్పు ఎక్కడో భయపెడుతున్నా.. ఇంటికొచ్చిన బంధుమిత్రుల ప్రశంసలకి ఉబ్బి తబ్బిబ్బయి,.. 'కొత్త బిచ్చగాడు పొద్దెరగని రీతిన ' ఉన్న ప్రతి సదుపాయాన్నీ మేమే ఉపయోగించుకున్నాం.

పొద్దున్నే అందరి ఇళ్ళ లాన్ అందచందాలు చూస్తూ నడకా, పదేళ్ళు డాక్టర్లు మొత్తుకున్నా వినని మావారు ఉదయం, సాయంత్రం జిమ్ము మొదలు పెట్టేసారు.

మా అత్తగారు (అంతకు మునుపు ఎన్ని ఆహ్వానాలొచ్చినా,..పెద్దగా ప్రతిస్పందించనివారు..) భజన బృందం లో మెంబరైపోయారు. కమ్యూనిటీ భజన హాల్లో, భక్తి పుస్తకాలు పట్టుకుని వెళ్ళటం మొదలు పెట్టారు. పాత సినిమాల్లో పండరీ బాయి లా, ఎండ మండుతున్నా.. పట్టు శాలువా కప్పుకుని.. వృద్ధుల పార్కులో కూర్చున్నారు కొన్నాళ్ళు.

పిల్లలు కళ్ళు తిరిగి వాంతొచ్చేదాకా ఉయ్యాలలూ, గట్రా.. ఆడటం.. చలి కాలం లో కూడా స్విమ్మింగ్ పూల్లో దిగటం.మా పెద్దది, ఎంత పోరినా చదవనిది.. ఒక్కసారి గా.. కాంప్లెక్స్ గ్రంథాలయం లో అందరూ చూసేట్టు గా.. పెద్ద పెద్ద పుస్తకాలు తెచ్చుకుని కొన్నాళ్ళు చదివింది.

నా బ్లాగు కి నేనేగా క్వీన్. అందుకని.. నాకు మాత్రం చాలా స్థితప్రజ్ఞత ఉన్నట్టు రాద్దామనుకున్నాను. కానీ.. కాస్తైనా నమ్మేట్టుండాలని చెప్పేస్తున్నాను. టేబుల్ టెన్నిస్ పెద్దగా రాకపోయినా ఆడేసాను 10 రోజులు. బాట్మింటన్ దగ్గర క్యూలు కట్టి మరీ ఆడాను. బోల్డు ఇంటిపని తో మగ్గిపోతున్నా, మరి లాను ఉపయోగించుకోవాలని, అక్కడ కుర్చీల్లో కూర్చుని తేనీటి సేవనం గావించను. డాబా మీద ' టెర్రస్ గార్డెనింగ్ ' చేసి ఖ్యాతి గాంచాలని కష్టపడి మట్టీ అవీ వేయించి డాబా మీద కూరగాయల మొక్కలు వేసాను.

మొత్తానికి కుటుంబమంతా ఎన్నెన్నో పోజుల్లో నిలబడి నానా రకాల పనులూ చేస్తున్నట్టు గా ఫొటోలు దిగి ముఖ పుస్తకం లో ఎక్కించి సంతృప్తి పడ్డాం.సరే, పదిహేను రోజులయ్యింది, నెమ్మదిగా.. నాకు పనులు పేరుకుపోతున్నాయి. మడతపెట్టుకోవాల్సిన బట్టలు, తెచ్చుకోవాల్సిన వస్తువులు,..ముందు గా లాన్లో టీ కట్. టీ గుక్కలు తాగుతూ, ఉదయం పరుగులెత్తటం,.. చల్లారిందని.. సగం తాగాక మళ్ళీ మైక్రో వేవ్ లో ఓ 20 సెకండ్లు వేడి చేసుకోవటం.. మళ్ళీ ఇంకో నాలుగు గుక్కలు,.. పిల్లలకి టిఫిన్లూ, మళ్ళీ 2 చల్లారిన చప్ప గుక్కలు మింగలేక సింకు లోకి...

తర్వాత కుండపోత వర్షానికి మా డాబా మీద మట్టి గోడల మీదుగా కారి చిరాకయిపోయింది. ఒక వారం బిజీ గా ఉండి శనివారం పైకెక్కి చూస్తే ఏముంది? మొక్కలు ఎండి మసైపోయాయి :-(

ఆఫీస్ కాల్స్ లో పడి టేబుల్ టెన్నిస్, బాట్మింటన్ రాకెట్లు ఎక్కడ పడేసానో వెతికి పట్టుకోవటం కన్నా.. బిన్ లాడెన్ ని వెతకటం తేలిక అనిపించింది. కాల గర్భం లో.. కాదు కాదు.. మా ఇంటి సామాన్ల సాగరం లో కలిసిపోయాయి.

ఇక మా అత్తగారికి, భజనలు బోరు కొట్టి మోకాళ్ళ నొప్పులు మొదలైపోయాయి. పార్కు లో కూడా ఎండాకలం కష్టమని 'పండరీ బాయి ' గెటప్ మార్చేసి 'అన్నపూర్ణమ్మ ' అవతారమెత్తి ఊపిరి పీల్చుకున్నారు.

కొత్త మోజు తీరగానే.. ఉదయపు నడకకి ఎలర్జీల పేరు చెప్పి, రాత్రి నడక కి ఆఫీస్ కాల్స్ సాకు తో ఆపేసారు.

ఇక మిగిలింది పిల్లలు. వాళ్ళు మాత్రం జలుబు,జ్వరం, పరీక్షలు,వర్షాలు, ఎండలు, ఉదయం, రాత్రి, దేశ,కాల,మాన పరిస్థుతులకి అతీతం గా ఆటలాడుతూనే ఉన్నారు.. మేం మాత్రం, మా కాంప్లెక్స్ లో వసతులని ఎవరైనా ఇంటికొచ్చినప్పుడు మాత్రమే చూపించటానికి తీసుకొస్తూ ఉంటాం.