ప్రణీత M Tech - 1

ప్రణీత M Tech చదివిన కన్నడ అమ్మాయి. నా ఎదురుగా రెండవ క్యూబ్ లో కూర్చుంటుంది. చామన చాయ, గుండ్రటి మొహం, కాస్త మొటిమల పాత గుర్తులతో, పల్చటి నున్నని జుట్టు ని పోనీ టైల్ గా బిగించి, తన సైజు కి మించిన ఫ్యాబ్ ఇండియా ఖాదీ టాపులూ, జీన్సూ వేసుకుని చక చకా నడుస్తూ వస్తుంది. గల గలా నవ్వుతుంది. నవ్వితే ఒక పక్క పన్ను మీద పన్ను అదనపు ఆకర్షణ తనలో. ఎప్పుడూ ఏదో సంగీతం వింటూ, హెడ్ ఫోను తీయదు, పని చేసేంత వరకూ.

నాకు భలే సరదాగా ఉంటుంది. పదిహేను ఏళ్ళయి పోయింది. యూనివర్సిటి వదిలి. ఎంత సమయం ఉండేదో.. ఎంత హాయిగా గా మనసుకి నచ్చినట్టు గడిపామో .. నా గతానికి ప్రతీక లా ఉండేది ప్రణీత. ఆఫీసు పనే కాకుండా ప్రతి విషయం లో ముందుండేది.

నెమ్మది గా తన లో మార్పులు రావటం మొదలు పెట్టాయి...

సాధ్యమయినంత వరకూ, క్యూబ్ లోనే భోజనం చేయటం మొదలు పెట్టింది. ఎప్పుడైనా ఇంటినుండి తెచ్చుకోలేక పొతే.. నన్ను రమ్మంటుంది కాంటీన్ కి. జనరల్ విషయాలు తప్పితే ఎప్పుడూ స్వవిషయాలు మాట్లాడదు. నేనెప్పుడూ పది మందితో లంచికి వెళ్ళటం పరిపాటి. కానీ ప్రణీత అడిగినప్పుడల్లా, తన తో వెళ్లి దూరం గా కూర్చుని.. కోక్ చప్పరిస్తూ, నలభై నిమిషాల లో తిని, మా బిల్డింగ్ చుట్టూ పది నిమిషాలు నింపాది గా నడిచి వస్తాం.

ఎవరైనా మాట్లాడిస్తే నవ్వుతూ, సరదాగా మాట్లాడుతుంది కానీ ఎవ్వర్నీ తనంతట తాను పలకరించటం నేను చూడలేదు. రెస్ట్ రూమ్ల దగ్గర మాత్రం, చాలా సార్లు ఉద్వేగం గా ఫోన్లో మాట్లాడటం గమనించాను. ఒక్కోసారి ఏడుపు గొంతు తో బేల గా, ఒక్కోసారి కోపం గా, .. అలాంటప్పుడు.. నేను చాలా అర్జంట్ పని ఉన్నట్టు వెళ్ళిపోతాను..

పలకరించను. రోజు రోజుకీ.. గల గలలు తక్కువయి, రెస్ట్ రూం సంభాషణలు ఎక్కువయినట్టు అనిపించింది. కానీ..
MNC లో పని చేసే నా లాంటి ఇద్దరు పిల్లల తల్లులకి అంత కన్నా ఎక్కువ గమనించటానికి, స్పందించటానికి టైం ఉండటం అరుదు.

నా deadlines హడావిడి లో కొంత కాలం గమనించలేదు. అప్పుడప్పుడూ.. పలకరించి ఏవో కామెంట్స్ చేస్తే.. పేలవం గా నవ్వటం తప్ప, తను నాతొ మాట్లాడింది లేదు. ఒక రోజు ఏదో మీటింగ్ నుండి వేరే బిల్డింగ్ నుండి వస్తున్నాను. 'కాఫీ?' అని వినపడింది వెనక నుండి. తిరిగి చూస్తె ప్రణీత. సరే అని ఖాళీ బల్ల వెతుక్కుని చతికిల పడ్డాం.

ఉపోద్ఘాతం లేకుండా.. కృష్ణా... 'I am getting divorce' అంది. ఇలాంటి గొడవేదో అవుతోన్దనుకున్నాను కానీ.. ఇంత దూరం వచ్చారనుకోలేదు. నేనూ ఏమీ మాట్లాడలేదు. చాలా సేపు తన విషయాలు చెప్తూ పోయింది.

తండ్రి లేని తను కష్టపడి చదువుకున్న వైనం, పెళ్లి కి ఒక్క రోజు ముందు కాబోయే భర్త తనకేదో మానసిక బాధ (రోగం అన్న పదం వాడాలంటే జంకు తో) కి చికిత్స పొందు తున్నానని చెప్పిన సంగతీ, ఆరు నెలలు తనపై నిఘా వేయించి, తాను శీలవతి అని తెలుసు కునేంత వరకూ తనని దూరం గా ఉంచిన సంగతీ, రెండేళ్ళ దాంపత్య జీవితం లో కనీసం ఇరవై సార్లు దెబ్బలకి, చీత్కారాలకీ తట్టుకోలేక తల్లి గారింటికి వెళ్ళిపోయినా, మోకాళ్ళ మీద కూర్చుని ఏడ్చి మళ్ళీ వెనక్కి తెప్పించుకుని మరీ మణికట్టు మీద బయటకి కనపడకుండా కొట్టిన భర్త భయానక మానసిక స్థితీ.. ,

తల్లి ఆరాటం, చుట్టాల అవహేళ నా , అత్తగారి చీత్కారాలూ, తోటి కోడలి చిన్నచూపూ, తన వెనక ఉన్న ఇద్దరు చెల్లెళ్ళను దృష్టి లో ఉంచుకుని ఓర్చుకున్న విషయమూ,.... ఇంకా ఓర్పు నశించి విడాకులకి పిటిషన్ వేసిన విషయమూ.. ఆరు నెలలు విడిగా ఉండి మళ్ళీ రమ్మన్నారట.. చాలా బాధ వేసింది.

ఈలోగా.. మళ్ళీ భర్త.. కాళ్ళా, వేళ్ళా పడి తీసుకెళ్ళాడు. తల్లి, చెల్లెళ్ళు, మేన మామలు, ఎంత చెప్పినా వినలేదు. గొర్రె కసాయి వాడినే నమ్ముతుందిట. ఎందుకో నమ్మింది వాడిని. Detective Agency వాళ్ళని పెట్టాడు. చివరకి ఆఫీసు లో కూడా నిఘా పెట్టాడు. చెల్లెళ్ళని దుర్బాష లాడటం, పుట్టింటి వారెవర్నీ ఇంటికి రానివ్వకపోవటం.. లంచ్ కి వెళ్ళినప్పుడు ఎవరైనా.. మగ వారితో టేబుల్ మీద కూర్చుంటే.. సాయంత్రానికి రిపోర్ట్ .. ఒకరిద్దరికి ఆటను ఫోన్ చేసి నా భార్య తో నీకేం పని? ఎందుకు ఎప్పుడూ కాఫీ తాగేటప్పుడు పలకరిస్తావు అని గొడవ.. నెమ్మది గా తన విషయాలు ఆఫీసు లో కూడా తెలుస్తున్నాయి. ఉద్యోగం మాత్రం చేయాలి.. లక్ష రూపాయలు నెలకి.. ఎవరికి చేదు?

మనిషి నల్ల పడింది. కళా హీనం గా తయారయింది.

మన సమాజం లో ఆర్థికం గా నిలబడలేని స్త్రీలూ, సాంఘికం గా ఒక రకమైన బానిస తత్వాన్నీ, భయాన్నీ, చిన్నప్పటినుండీ, నారా నరాల్లో జీర్ణించుకున్న స్త్రీలూ, భర్త తిట్టినా, కొట్టినా, చంప ప్రయత్నించినా వేరే మనుగడ లేదని భావించే స్త్రీలూ ఉన్నారని తెలుసు కానీ.. నా తో రోజూ మాట్లాడే ప్రణీత,.. ఆ కోవ లోకి వస్తుందని కలలో కూడా ఊహించలేక పోయాను.

ఒక రోజు ఫోన్ ఎత్తక పోతే వాళ్ళమ్మ కి భయం.. వాహనాల రద్దీ వల్ల కాస్త ఆఫీసుకి ఆలస్యం అయితే.. నాకు బెంగ! .. ఇంటినుండి పని చేస్తానని అన్న రోజున.. మెసెంజర్ లో కి లొగిన్ అవకపోతే బాసుకి ఆదుర్దా..

దిన దిన గండం.. నూరేళ్ళ ఆయుషు లా తన దాంపత్య జీవనం సాగి పోతోంది.

నాకు ఆశ్చర్యం కలిగించే అంశం ఏంటంటే.. అంత కష్టం లో కూడా.. ఏవో ఒక పుస్తకాలగురించీ.. కొత్త సినిమాల గురించీ.. ఖాదీ బట్టల గురించీ.. రామయణం లో పాత్రల ఔచిత్యం గురించీ, మాట్లాడుతుంది.తనకి తెలిసిన జీవిత సత్యాల్నీ..తన అనుభవం నేర్పిన పాఠాల్నీ.. తను విన్న అందమైన స్పూర్థి దాయక మంచి మాటల్నీ ఒక పుస్తకం లో క్రోడీకరించింది.. తనకి కలగ బోయే పిల్లల కోసం..కారంస్, చెస్ లాంటి ఆటలూ, క్రాస్ వర్డ్లూ, చేస్తూ, మెదడు చురుగ్గా ఉంచుకుంటుంది..

మొన్న పుట్టినరోజు తనది. చిన్న పుస్తకం కొని తెచ్చాను ఇద్దామని. ఆఫీసు కి రాలేదు. పదకొండు అయంది. భయంగానే..ఫోన్ చేసాను.. తల్లిగారింట్లోంచి ఎత్తింది. దవడ మీద కొట్టాడట. కంటి కింద నలుపు వచ్చిందిట. ఫోన్ లో నవ్వుతూ, కంఠం లో జీర తో చెప్పింది. ఇల్లు కొంటాడట.. నగలు తెమ్మన్నాడట తల్లి గారివి..

2 రోజుల తర్వాత వచ్చింది. దవడ ఇంకా వాచే ఉంది. చేయి పైకెత్తింది ఏదో చెప్తూ.. ఎర్రటి వాతలు.. ఏంటి అని అడిగితే.. నవ్వేసి.. వెళ్ళాలి నేను మీటింగ్ ఉంది అని వెళ్ళిపోయింది. .. లేని హడావిడి కొని తెచ్చుకుని... మనం ఏమి చెప్పినా వినదు అని తెలుసు.

జాలిగా, విసుగ్గా.. చూస్తూ ఉండి పోయాను. ఎప్పటికి మారుతుందో ఈ ప్రణీత.. ఈ కథ కి మంచి ముగింపు ఉంటుందని.. తర్వాత ఆనందం గా జీవితాంతమూ గడిపింది అని ప్రణీత ఎం టెక్ -2 నేను రాయాలని.. మీరూ కోరుకోండి..